Πρόσφατα, στις 20 Νοεμβρίου εορτάστηκε η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, τιμώντας τη διακήρυξη των δικαιωμάτων όλων των παιδιών ανά την υφήλιο.

Θα αδράξω την ευκαιρία και θα μοιραστώ μαζί σας σχετικές πληροφορίες και σκέψεις, ευελπιστώντας στην αφύπνιση και την ευαισθητοποίηση όλων μας ενάντια στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών, των αυριανών συνεχιστών μας.

Πολλοί αναρωτιούνται: Μα έχουν τα παιδιά, δικαιώματα; Έχουν και μάλιστα όλοι εμείς κατά καιρούς να καταπατούμε. Μπορεί να φαίνονται μικρογραφίες ενηλίκων, μα αποτελούν μοναδιαίες οντότητες με δικαιώματα, όπως ο καθένας από εμάς. Ακόμα και οι γονείς στις πολιτισμένες κοινωνίες, θεωρώντας ότι τα παιδιά μας ανήκουν και είμαστε υπεύθυνοι για τη φροντίδα και την προστασία τους, λειτουργούμε εσφαλμένα και τους στερούμε βασικές και αυτονόητες ανάγκες.

Τα δικαιώματα των παιδιών τα οποία ομαδοποιούνται σε τέσσερις ευρύτερες κατηγορίες, κατά την ανάγνωσή τους θεωρούνται αυταπόδεικτα, μα δεν είναι λίγες οι φορές που η καταπάτησή τους ελλοχεύει σοβαρούς κινδύνους τόσο για τη σωματική όσο και για τη ψυχική τους υγεία.

Πρώτο, βασικό και άρρηκτο δικαίωμα για όλα τα παιδιά του κόσμου είναι το αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσής τους. Όπως κάθε άνθρωπος αλλά περισσότερο τα παιδιά, έχουν ανάγκη από στέγη, από καθημερινή σίτιση, από υγιεινή φροντίδα και φυσικά από ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Πρόκειται για τις βασικές ανάγκες διαβίωσης, τις οποίες στις νεαρές ηλικίες πρέπει ανελλιπώς να παρέχουμε, προκειμένου να μεγαλώσουν και να αναπτύσσονται σωστά.

Επόμενο δικαίωμα των παιδιών, το οποίο κατά κόρον καταπατείται σε υποανάπτυκτες και όχι μόνο χώρες, είναι η προστασία από οποιασδήποτε μορφής εκμετάλλευση. Η παιδική παράνομη εργασία, η σεξουαλική αποπλάνηση και κακοποίηση, ακόμα και η παιδική πορνεία, είναι μορφές εκμετάλλευσης τις οποίες βιώνουν χιλιάδες παιδιά, στερώντας τους τη παιδική νιότη, την ανεμελιά και τη χαρά της ηλικίας, οδεύοντας τα σε μαρασμό, σε θλίψη και σε παρακμή.

Ένα επίσης μείζων δικαίωμα των παιδιών είναι η προσωπική τους ανάπτυξη, σαν χαρακτήρες. Πέραν από την μόρφωση που θεωρείται εκ των ον ουκ άνευ κοινωνική και οικογενειακή παροχή, όλο και περισσότερο στις μέρες αναγνωρίζεται αναγκαίο για τα παιδιά, το παιχνίδι και οι εξωσχολικές δραστηριότητες.

Έτσι μπορούν να δραστηριοποιούνται, να διοχετεύουν την υπερβολική ενέργεια που διαθέτουν, να περνούν όμορφες στιγμές με τους φίλους τους, να κοινωνικοποιούνται, να δημιουργούν και να γεύονται τη χαρά της νίκης, να μαθαίνουν να διαχειρίζονται την ήττα και να πλάθουν με αυτόν τον τρόπο ολοκληρωμένους και πολυσχιδείς χαρακτήρες.

Άφησα τελευταίο το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου, όχι γιατί το θεωρώ ήσσονος σημασίας, μα γιατί είναι εκείνο που πολλές φορές όλοι μας ξεχνάμε… Την ώρα που οι μεγάλοι συζητούν, τα παιδιά εισπράττουν άρνηση και αδιαφορία. Όταν προσπαθούν κάτι να μας πουν και δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε να ολοκληρώσουν και επιπλέον, όταν είμαστε απασχολημένοι ακόμα και με ένα μας νεύμα, αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να σταματήσουν.

Η άποψή τους πολλές φορές πετάγεται στο κενό πχ όταν δε θέλουν να κοιμηθούν, όταν θε θέλουν να φάνε ή όταν ζητούν ικετευτικά να παίξουν. Αναλογιστείτε πόσες φορές ήρθαμε αντιμέτωποι με δυο δακρυσμένα μάτια και αντί για αγκαλιά τους δείξαμε το σηκωμένο μας δάκτυλο…

Δεν είμαστε τέλειοι και στην προσπάθειά μας να γαλουχήσουμε όσο καλύτερα θεωρούμε τα παιδιά, θα κάνουμε και λάθη. Απλά, καλό είναι να τα αναγνωρίζουμε και να επανορθώσουμε. Καθημερινά λοιπόν, είναι μια ευκαιρία να ακούσουμε τα παιδιά, να αντιληφθούμε τις ανάγκες τους και να στραφούμε στα προβλήματα που τα ίδια θα μας εκφράσουν, με μεγαλύτερη προσοχή.

Παρέχοντας τους σωστή φροντίδα, αγάπη, θαλπωρή, ευτυχία, γνώσεις, υγιές οικογενειακό περιβάλλον, ελευθερία έκφρασης, ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι και υποστήριξη και ενθάρρυνση σε κάθε τους εγχείρημα, θα έχουμε συνδράμει αποτελεσματικά, για μια χαρούμενη και ξέγνοιαστη παιδική ηλικία, η οποία θα δώσει τη σκυτάλη σε καταξιωμένους και ευημερείς ενήλικες, ισορροπημένες προσωπικότητες με δεξιότητες, άξιους για να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, προστατεύοντας με ευαισθησία τα δικά τους παιδιά και εκμηδενίζοντας την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους.

Είναι χρέος μας λοιπόν, να είμαστε ενωμένοι τον κοινό στόχο, να λειτουργούμε με ευσυνειδησία σεβόμενοι τα δικαιώματα όλων των παιδιών, παρέχοντας τους μια όμορφη και γεμάτη αξέχαστες αναμνήσεις παιδική ηλικία, γιατί όπως εύστοχα άκουσα πρόσφατα, δεν μπορείς να αγαπήσεις τη ζωή, αν δεν έχεις ζήσει την παιδική ηλικία, σαν παιδί…

Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη
”Γεννήθηκα και ζω στις Πλαταιές Βοιωτίας. Σπούδασα Πληροφορική & Φυσικές Επιστήμες και το γράψιμο παντός είδους είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το διάβασμα και οι μοναχικοί περίπατοι στη φύση, γεμίζουν ευχάριστα τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου. Έμπνευσή μου αποτελεί κάθε τι που μπορεί να μας διδάξει και να μας προσφέρει το έναυσμα να δούμε τη ζωή από άλλη οπτική”.