Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης το έμβρυο εμπεριέχει μια ψυχολογική γέννηση που προϋπάρχει από την βιολογική. Ο νους, η έλλειψη ή παρουσία φαντασιώσεων. Το έμβρυο από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του έχει ψυχολογική γέννηση πριν από τη βιολογική. Οι γονείς προετοιμάζουν την νέα συνείδηση του εμβρύου και αποκτά προδιάθεση, επιθυμίες, ένα oν που θέλει να αλληλεπιδράσει (Trevarthen).
Η πρώτη σχέση ανάμεσα στην μητέρα και το βρέφος είναι γεμάτη από βλέμματα, αφή, συνειδητών και ασυνείδητων μηνυμάτων. Μια πλήρης, συντονισμένη αλληλεπίδραση. Με άλλα λόγια η σχέση μητέρας βρέφους είναι άκρως διαπροσωπική σχέση.
Η συμπάθεια είναι μια πολύ σημαντική ανάγκη του ανθρώπου που έχει από βρέφος. Το γλυκό συναίσθημα αποδοχής και τρυφερότητας που κάνει τους ανθρώπους να μαθαίνουν. Ο Freud, Ο Bowlby, o Winnicott, o Bruner, o Trevarthen συζητούν για το συναίσθημα της ζεστασιάς. Κανείς δεν επιθυμεί να μάθει το οτιδήποτε χωρίς τρυφερότητα.
Μικρές ιστορίες, νανουρίσματα, αγγίγματα και αγκαλιές, είναι τα βασικά συστατικά για να μεταδώσει ένας γονιός αυτό το συναίσθημα στο βρέφος. Η θεωρία της Διυποκειμενικότητας υποστηρίζει πως όταν δίνεται ο χώρος από την αρχή της ίδιας της ζωής, το παιδί στα 4 έτη έχει πλέον την δική του αφήγηση για τον κόσμο και στα 8 είναι έτοιμο να κάνει επιλογές.
Ο άνθρωπος δεν γεννιέται άγραφο χαρτί “tabula rasa“, η συνείδηση λοιπόν ξεκινά να διαμορφώνεται στην μήτρα. Αυτό σημαίνει πως το έμβρυο έχει συνείδηση του περιβάλλοντος. Οι συνθήκες είναι αυτές που θα επηρεάσουν το έμβρυο στην ανάπτυξη του όπως φυσιολογικές, συναισθηματικές, περιβαλλοντολογικές. Για την εμβρυική συνείδηση η αποδοχή ή απόρριψη της μητέρας στέλνουν ερεθίσματα όπου θα αφήσουν κυτταρικό ίχνος (ασυνείδητη μνήμη).
Επιστημονικές έρευνες μιλούν για το πως η αξιολόγηση της μητέρας για τον σύντροφο σχετικά με την καταλληλότητα του ως γονέας επηρεάζουν το έμβρυο. Πως δηλαδή βλέπει τον εαυτό του και το περιβάλλον μέσα στην μήτρα. Αντιθέτως, τα θετικά συναισθήματα είναι εκείνα που θα στηρίξουν την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη και προσωπικότητα του μετέπειτα βρέφους. Σύμφωνα με έρευνα του Vedona (2006) η λεκτική επικοινωνία που αναπτύσσεται ανάμεσα στην μητέρα και το έμβρυο σχετίζεται με την γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού.
Η εγκυμοσύνη αποτελεί μια σημαντική φάση ζωής εφόσον αλλάζουν οι ευθύνες, η σωματική εικόνα, οι σχέσεις καθώς και οι ρόλοι. Αυτές οι αλλαγές οδηγούν την μητέρα να έχει μία εύθραυστη ψυχική ισορροπία γεμάτη συγκινήσεις, παρεξηγήσεις και μητρικό άγχος.
Προγεννητική συμβουλευτική υποστήριξη, σχετικά βιβλία εγκυμοσύνης, μητρότητας, ψυχολογικής ισορροπίας, και κλασική μουσική αποτελούν σημαντική βοήθεια στην ομαλή μετάβαση.
Της Θεοφανίας Πινιρτζή, Ψυχοθεραπεύτριας
