Η νέα σχολική χρονιά ξεκινάει κι έχουμε όλη το δικό μας κομμάτι ευθύνης για να κυλήσει ομαλά.

Στα σχολεία μας οι καταστάσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, συχνά δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο με τη γραφειοκρατία που είθισται να απαιτείται.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν φορές που η συνεργασία των εκπαιδευτικών, των γονέων, της διεύθυνσης του σχολείου, καθώς και των μαθητών μπορούν να αντιμετωπίσουν ικανοποιητικά ή ακόμη και να προλαμβάνουν τυχόν προβλήματα στον μικρόκοσμο της κάθε σχολικής μονάδας.

Αρχικά, με την έναρξη της νέα χρονιάς, εκπαιδευτικοί και γονείς έχουμε την υποχρέωση να μιλήσουμε με ειλικρίνεια στα παιδιά για τη διαφορετικότητα που πιθανόν θα συναντήσουν στο σχολείο τους και θα αποτελεί για εκείνα την καθημερινότητά τους. Αναγκαία είναι η ενημέρωσή τους πρωτίστως στο πλαίσιο του τμήματος κι έπειτα σε επίπεδο σχολείου.

Τα παιδιά δικαιούνται να ξέρουν γιατί ο συμμαθητής τους δεν μπορεί να περπατήσει, γιατί η συμμαθήτριά τους δεν κάνει τον σταυρό της, γιατί υπάρχουν μαθητές που κομπιάζουν στο διάβασμα, για ποιο λόγο υπάρχει κι άλλος εκπαιδευτικός μέσα στην τάξη ή γιατί κάποια παιδιά βγαίνουν από το τμήμα για να πάνε σε κάποιο άλλο.

Η παιδική/εφηβική λογική συχνά παρερμηνεύει τα δεδομένα. Τα παιδιά με δυσκολίες δεν είναι ανίκανα, δεν τεμπελιάζουν ούτε και “χάνουν” μάθημα όταν πηγαίνουν στο τμήμα ένταξης. Επίσης, το τμήμα ένταξης ή το τμήμα υποδοχής δεν είναι τμήμα ενισχυτικής και δε θα έπρεπε να μπερδεύουμε τα παιδιά αποκρύπτοντας ή αντικαθιστώντας τις λέξεις.

Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να ξέρουν τι συμβαίνουν σε αυτά τα τμήματα, η ειλικρίνειά μας θα εκτιμηθεί και θα αντιμετωπιστεί πολύ πιο ώριμα από όσο θα περιμέναμε.

Έπειτα, θα έπρεπε να έχουμε στο μυαλό μας ότι όλα τα παιδιά δεν έρχονται από ιδανικά δομημένες οικογένειες. Το καθένα, αποτελεί ένα μωσαϊκό βιωμάτων που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές του.

Επομένως, δεν είναι δυνατόν να προσεγγίσουμε όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο. Αποτελεί λοιπόν, καθήκον του κάθε εκπαιδευτικού να βρει τον τρόπο να αγγίξει την ψυχή ακόμη και του πιο “δύσκολου” μαθητή και μόλις κερδίσει την εμπιστοσύνη του, η ανιδιοτελής αγάπη που θα λάβει από τον μαθητή θα είναι το μεγαλύτερο δώρο για εκείνον.

Συνεπώς, τη νέα σχολική χρονιά ας βοηθήσουμε τα παιδιά μας, ο καθένας από τον δικό του ρόλο, να αποδεχθούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των συμμαθητών τους, να προσεγγίσουν εκείνους τους μαθητές που μοιάζουν διαφορετικοί στα μάτια τους, ώστε να καταλάβουν ότι η διαφορετικότητα βρίσκεται στην εικόνα κι όχι στην ουσία.

Ας τους μιλήσουμε απλά, κατανοητά, χωρίς φόβο για τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσουμε. Εξάλλου, δίνουμε μεγάλη βάση στις εκάστοτε ορολογίες, οι οποίες προορίζονται για επιστημονικές έρευνες, κι έτσι μας διαφεύγει η ουσία.

Ας γίνουμε αρωγοί των παιδιών μας για να γίνει το σχολείο ένα μέρος όπου οι διαφορές δε χρειάζεται να εξαλειφθούν, αφού εκ των προτέρων δε θα υπάρξουν.

Γράφει η Ειρήνη Τσιουμάνη, Φιλόλογος – Ειδική Παιδαγωγός