Επιλεγμένα άρθρα

Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς, Σεφέρης

Καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης

Ζαν Ζακ Ρουσσώ: Διαφωτίζοντας

Η φύση γέννησε τον άνθρωπο “ελεύθερο”, η κοινωνία του τον μεταμορφώνει σε σκλάβο.

Σε σωστή ώρα νυχτώνει | Κική Δημουλά

Περπάτησα πολύ στα αισθήματα, τα δικά μου και των άλλων

Το «Γράμμα ενός Αρρώστου» του Ν. Καββαδία σε κόμικ!

Φίλε μου Αλέξη, το `λαβα το γράμμα σου και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω…

Ναι, εγώ είμαι άλλου | Αρθούρος Ρεμπώ

Κατάλαβα πως το πεπρωμένο κάθε ύπαρξης είναι η ευτυχία

Κατάσταση Πολιορκίας | Νάνος Βαλαωρίτης

Πολιορκούμεθα λοιπόν. Πολιορκούμεθα από ποιον;

Ποιος ξέρει να κάνει την αγάπη παντοτινή; Τομ Ρόμπινς, Τρυποκάρυδος

Ένα είναι το σοβαρό ερώτημα.

Το πιο ερωτικό ποίημα από έναν άντρα | από τον Τίτο Πατρίκιο

Όταν τα χείλια σου ανακαλύπτουν

Το σημαντικότερο πράγμα είναι ο έρωτας, Τομ Ρόμπινς, Τρυποκάρυδος

Δεν υπάρχει λόγος να σώσουμε τον κόσμο αν πρέπει για αυτό να χάσουμε το φεγγάρι.

Η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ’ ένα λουλούδι στο χέρι

Μπορεί να γονατίζεις, να σέρνεσαι, να ματώνεις.

Ευάγγελος Παπανούτσος: το σχετικό και το απόλυτο

Η σκηνή στο λεωφορείο, μια πρωινή ώρα, όταν το όχημα πηγαίνει προς το τέρμα της διαδρομής με λιγοστούς επιβάτες. Κοντά στον εισπράκτορα κάθεται μια εύσωμη, μεσόκοπη γυναίκα συνοφρυωμένη, που αδημονεί να μιλήσει. Η συζήτηση με τον παρακαθήμενο δεν αργεί ν’ αρχίσει. Η γυναίκα διηγείται ζωηρά, και έτσι ώστε να ακούγεται απ’ όλους, πως την προηγούμενη […]