Μες στις παλιές μου λύπες και με μια πίστη από την ηλικία μου την παιδική.

Γράφω τʼ όνομά σου – Και με τη δύναμη της λέξης – Ξαναρχίζω τη ζωή μου

Η νύχτα στέκει μουσκεμένη, μέσα στου παταμιού τις όχθες, και στα στήθια της Λολίτας, από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά

Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου.

Aυτός ήταν Ωραίος. Αυτή δεν ήταν άσχημη, αλλά η μοναξιά και μια ζωή πιο αγκαθωτή κι από τα τριαντάφυλλά της, την είχαν κάνει Τέρας

…μια σοφή γυναίκα σε εξέλιξη…

Αν κουραστείς απ’ τους ανθρώπους κι ειν’ όλα γύρω γκρεμισμένα, μην πας ταξίδι σ’ άλλους τόπους, έλα σε μένα, έλα σε μένα.

Νύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο…

Μετά άρχισε να ονειρεύεται άλλες περιπέτειες, πιο ποιητικές. ‘Εγραφε και στίχους.

Σας οδήγησα. Μα εσείς; Σέρνεστε όλο πιο πολύ στη λάσπη

Οι υποτακτικοί είναι κατάλληλοι για να καταπιέζουν.

Ένα εξαιρετικό κείμενο από τη Μαίρη Κόντζογλου – Τσιαχτσίρη

Απ’ ό,τι άργησε να ‘ρθει

Στο σχολείο κατασκευάζονται άνθρωποι.