Για τα δικά μου μάτια είσαι ό,τι καλύτερο υπάρχει

Είναι μικρή η χώρα μου μα σαν την καίει ο ήλιος παίρνει μεγέθη μυθικά κι ο κόσμος τη θαυμάζει

Είναι μόνο μία παγίδα για να βάλει στην καρδιά σου φωτιά.

Νοσταλγώ βιβλία που έχω διαβάσει σαν περασμένα ταξίδια.

Κοιτάζω τον Όλυμπο να στεφανώνει τον Θερμαϊκό, μα δεν μπορώ να τον δω…

Πόσοι άνθρωποι περνάνε από μπροστά μου!

… για την αποδοκιμασία που σε καταποντίζει!

Όχι, δεν ήταν τύχη, αλλά ένα μέρος του σχεδίου ενός ταξιδιού που λέγεται ζωή.

Tη δική σου ακούω καρδιά να χτυπάει περισσότερο και από τη δική μου…

οι ψυχές αδιάβροχες και σε απόσταση και καμιά καίρια πύλη εισόδου και εξόδου δεν περνιέται…

Κάθισα σε έναν βράχο στη θάλασσα. Και ακούγοντας τον αφρό της θάλασσας να χτυπά ανελέητα τους βράχους, σκεφτόμουν…

Εάν σε αγαπούσα θα έκλεινα κάθε επαφή μαζί σου για να κρατήσω έστω την ανάμνηση του να σε αγαπώ μέσα μου

Πάλι σε είδα με θυμό από εμένα να απομακρύνεσαι και να χάνεσαι από το τοπίο των ματιών μου.

Στην βιβλιοθήκη της ζωής μου, τα έχω όλα τακτοποιημένα.