Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ: «Καιρός να μάθουμε στα παιδιά μας πάνω από όλα την ανθρωπιά»
…γιατί είναι το μόνο δημιούργημα του ανθρώπου που δεν σκοτώνει, να μάθουν τα παιδιά, να ασκούν την αρετή χωρίς θεατές και…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ
…γιατί είναι το μόνο δημιούργημα του ανθρώπου που δεν σκοτώνει, να μάθουν τα παιδιά, να ασκούν την αρετή χωρίς θεατές και…
Που όταν τον ρωτούν αν έχει παιδιά απαντάει «εκατοντάδες»!
Το έλλειμμα κριτικής σκέψης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης είναι φανερό….
Τα παιδιά μας πρέπει να μάθουν «πώς να μαθαίνουν» και πώς να αναπτύξουν την ικανότητα του τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς τους.
Μεταφράζουμε μέρος άρθρου ενός πατέρα (πρωτότυπος τίτλος: Montessori, why not?) που επέλεξε ένα μοντεσσοριανό σχολείο για το γιο του. Στο άρθρο του περιγράφει τις εμπειρίες του ως γονέα, ενώ επιχειρεί να προχωρήσει βαθύτερα αποδεικνύοντας πως η μοντεσσοριανή εκπαίδευση αποτελεί ένα επιστημονικά τεκμηριωμένο εκπαιδευτικό σύστημα.
O Κάρολος Ντίκενς θα ήταν πανευτυχής με τόσες πηγές έμπνευσης.
Ποιες δεξιότητες θα πρέπει να έχει αναπτύξει το παιδί μέχρι να περάσει για πρώτη φορά την πόρτα του νηπιαγωγείου, ώστε να είστε σίγουροι ότι μπορεί να ανταπεξέλθει σ’ αυτό το σημαντικό καινούριο στάδιο της ζωής του;
Εάν το πιτσιρίκι σας πρόκειται να πάει το Σεπτέμβριο στο νηπιαγωγείο, θα χρειαστεί από την πρώτη μέρα να μπορεί να συμμετέχει σε μια ομάδα που θα έχει μερικές (μικρές) απαιτήσεις από εκείνο.
Ανάμεσα στο ελληνικό και στο σουηδικό σχολείο υπάρχει χάσμα. Ένα χάσμα που ξεκινάει από τη διδασκαλία, την βαθμολόγηση, τα διαγωνίσματα, τις σχολικές συνήθειες, τη φιλοσοφία που διέπει όλο το σχολικό σύστημα από την αρχή ως το τέλος του.
Φανταστείτε λοιπόν έναν έλληνα που έχει τελειώσει είτε δημόσιο είτε ιδιωτικό σχολείο στη χώρα μας να βρεθεί στη Σουηδία και να στείλει το παιδί του εκεί στο σχολείο.
Ακόμη και τα πιο «διαβαστερά» παιδιά, έχουν την αχίλλειο πτέρνα τους σε κάποιο μάθημα ή σε ένα συγκεκριμένο κεφάλαιο ή κανόνα γραμματικής ή μαθηματικών. Η διάθεση των γονιών να βοηθήσουν περισσεύει (κι ας χρειάζεται πού και πού να googlάρουν), τι γίνεται όμως όταν τα παιδιά δυσκολεύονται πραγματικά να θυμηθούν κάτι απαραίτητο; Υπάρχουν μερικές μνημονικές τεχνικές που μπορούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα που συνοπτικά ονομάζεται «Δεν μπορώ να το θυμηθώ, ρε μαμά!».
Ομολογώ πως σαν παιδί, ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα το σχολείο. Όχι πως πήγαινα με το ζόρι αλλά δεν πέταγα και την σκούφια μου κάθε πρωί καθημερινής, που με ξύπναγαν για να πάω. Παρ’όλα αυτά, κάθε μα κάθε που έμπαινε ο Σεπτέμβρης ένιωθα αυτό το ξεχωριστό συναίσθημα. Ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά.
Θα τα μάθουν, όταν έρθει η ώρα!
Γιε μου, πώς να μπορέσω να πω λίγα λόγια αυτά που θέλω χωρίς να γίνω μελοδραματική ως γνήσια Ελληνίδα μάνα;
Κάθε παιδί, κάθε γονέας και κάθε οικογένεια βιώνουν διαφορετικά τον αποχωρισμό του παιδιού από τους γονείς και την είσοδό του στο παιδικό σταθμό.
Το άγχος του αποχωρισμού αποτελεί ένα από τα πρώτα συναισθήματα που θα αισθανθεί ένα παιδί από τους πρώτους μήνες της ζωής του και μπορεί να το ακολουθεί στην υπόλοιπη.