
Γιώργος Σεφέρης: «Άνοιξη μ.Χ.»
Πάλι με την άνοιξη
φόρεσε χρώματα ανοιχτά
και με περπάτημα αλαφρύ…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ
Πάλι με την άνοιξη
φόρεσε χρώματα ανοιχτά
και με περπάτημα αλαφρύ…
Φούντωσε η Άνοιξη και δω σε κάθε δέντρου κλώνο…
Απ’ το παράθυρο στα βάθη μακριά,
ο κάμπος ξεχωρίζει,
και φαίνεται η αποκριά…
Μεθύστε με τ’ αθάνατο
κρασί του Εικοσιένα!…
Θεούλη μου, τι σου ‘λθε να μ’ αγιάσης;
Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις…
… θα είναι πως δεν δυνήθηκα μ’ εσέ να ζήσω,
ω πλάση…
Ψυχανεμίζομαι την καρδιά σου
και σωπαίνει το σύμπαν.
Το νιώθεις;
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!…
Ένας έρωτας γεννιέται μες τον έρωτα…
…έτσι βαδίζω προς το τέρμα
χωρίς αποσκευές βαριές
που δυσκολεύουν το περπάτημα…
Ένα μελοποιημένο ποίημα, βαθύτατα ερωτικό…
Το πιο συναρπαστικό ταξίδι
είναι στα βάθη των ματιών σου
που εκπέμπουν φως…
Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά…