Με τον όρο αυτό περιγράφονται τα σπιτάκια που χτίστηκαν δίπλα στα τείχη της πόλης από πρόσφυγες που ήρθαν στη Θεσσαλονίκη μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Τα προσφυγικά χτίστηκαν κατά μήκος του τείχους, ενώ, σε κάποιες περιπτώσεις εφάπτονται σ’ αυτό, χρησιμοποιώντας το βυζαντινό τείχος ως μέρος του κτίσματος.

Δεκάδες καστρόπληκτα, ολόκληρες συνοικίες εντός κι εκτός Άνω Πόλης (αυτά στην πίσω πλευρά των τειχών ανήκουν στον Δήμο Νεάπολης-Συκεών), αποτελούν κομμάτι της ιστορικής της συνέχειας αλλά, δυστυχώς, πολλά στέκουν εγκαταλελειμμένα και ετοιμόρροπα.

Εκεί βρίσκεται και το κτίριο του κέντρου Πληροφόρησης του Δήμου Συκεών, όπου μπορείτε να ρωτήσετε πληροφορίες για φωτογραφίες, αγγειοπλαστική, για ζωγραφική κ.α.

Γνωρίζατε πως στο τείχος υπάρχουν 7 πόρτες; Ποιος είναι ο σκοπός τους;

Εμείς ανοίξαμε μια και μπήκαμε σε ένα σπίτι, όπου τα κάστρα είναι ο τοίχος της αυλής και βρεθήκαμε στο Μέλαθρον Ποντιακού Ελληνισμού, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων Ελλάδος.

Στη συνέχεια κατηφορίσαμε προς το Μουσείο Προσφύγων της πολιτιστικής γειτονιάς και καταλήξαμε στον χώρο του κατασκευαστή και δάσκαλου μουσικών οργάνων Παναγιώτη Ζικίδη…

Στο βίντεο που ακολουθεί θα κάνουμε μια βόλτα σ’ αυτή την πολιτιστική γειτονιά του δήμου Νεάπολης-Συκεών, έναν πραγματικό θησαυρό που κρύβεται μέσα στην καρδιά της Θεσσαλονίκης!

από το Πειρατολόγιο – Piratologio

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα