Ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ ήταν ο μακροβιότερος καθώς βασίλεψε στην Ελλάδα από το 1863 μέχρι το 1913.

Ήταν πολύ σίγουρος για το έργο του και το πόσο αγαπητός ήταν στους Έλληνες που δεν ήθελε ιδιαίτερη προστασία στους περιπάτους του αν και λίγα χρόνια πριν είχε απειληθεί.
Στις 18 Μαρτίου 1913 (5 Μαρτίου με το παλιό ημερολόγιο) κάνοντας τη βόλτα του από τον Λευκό Πύργο και φθάνοντας στο ύψος της (σημερινής) Βασιλέως Γεωργίου με Ευζώνων, εκεί που τώρα βρίσκεται το άγαλμα της Βασίλισσας Όλγας, ένας πολίτης τον πυροβολεί από πολύ κοντά στο στήθος.

Μεταφέρθηκε γρήγορα στο ιατρείο του Παπάφειου όπου τελικά διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Η σορός του μεταφέρθηκε στην Έπαυλη Σιάγα όπου διέμενε και στη συνέχεια στην Αθήνα για λαϊκό προσκύνημα.

Εκτελεστής ήταν ο Αλέξανδρος Σχινάς, ο οποίος θεωρήθηκε προβληματικού χαρακτήρα, σχεδόν ψυχοπαθής.
Μάλιστα ένας λόγος που θεωρήθηκε Υπήρχαν πολλές συζητήσεις αν αυτός ο άνθρωπος ήταν ικανός να σκοτώσει τον βασιλιά.
Πολλοί έλεγαν ότι ήταν σχέδιο ξένων δυνάμεων που το εκτέλεσε ένας μισότρελος ο οποίος δεν είχε στον ήλιο μοίρα.

Κίνητρό του διαδόθηκε ότι ήταν η άρνηση του βασιλιά να του δώσει δουλειά καθώς έφυγε από την πόλη του, τις Σέρρες, και πήγε στο Παλάτι στο Τατόι για να ζητήσει βοήθεια αλλά αντιμετωπίστηκε απαξιωτικά.
Είναι δυνατό να οργανώνεις τη δολοφονία ενός βασιλιά από έναν στιγμιαίο θυμό;

Και τώρα στην ιστορία μας, όπως ακριβώς τη γράφει ο Κώστας Τομανάς στο βιβλίο του “Χρονικό της Θεσσαλονίκης 1875-1920” εκδόσεις Νησίδες:

“Μυστήριο που μέχρι σήμερα δεν διαλευκάνθηκε, είναι το ποιος όπλισε το χέρι του “ανισόρροπου” κατά τις Αρχές, Αλέξανδρου Σχινά.

Στο Διοικητήριο όπου κρατείται τον επισκέπτεται η βασίλισσα Όλγα, συνομιλεί ολομόναχη μαζί του επί δίωρο και του χαρίζει φεύγοντας την Αγία Γραφή.

Στις 23 Απριλίου οι εφημερίδες γράφουν ότι “ο Σχινάς οδηγούμενος εις τον ανακριτήν διέλαθε της προσοχής των φρουρών και έπεσε από παράθυρον εις το λιθόστρωτον της αυλής, φονευθείς επί τόπου”

Όμως:
– Η δικογραφία, που συνέταξε ο δικαστής Β. Κανταρές, δόθηκε στον Πρίγκιπα Νικόλαο, ο οποίος την παρέδωσε σε “κάποιον”, για να τη μεταφέρει στην Αθήνα με το πλοίο Ελευθερία. Κατα τον πλουν, όμως, το πλοίο έπιασε φωτιά και η δικογραφία αποτεφρώθηκε.

– Ο Σχινάς κάτι θα πρέπει να αποκάλυψε στη βασίλισσα Όλγα για εκείνους που όπλισαν το χέρι του. Η βασίλισσα δεν μίλησε ποτέ για το ζήτημα αυτό.

– Ποιος εκπαραθύρωσε τον δολοφόνο;

– Γιατί δεν κλήθηκε στον ανακριτή ο υπασπιστής του βασιλέα Φραγκούδης, που τον συνόδευε στον μοιραίο περίπατο και γιατί “εστάλη επειγόντως εις Αμερικήν δι’ εκτέλεσιν ειδικής υπηρεσίας;”

– Γιατί κανείς δεν ερεύνησε την ενδεχόμενη συγγενική σχέση του δολοφόνου με τη γνωστή εκπαιδευτικό Αγλαϊα Σχινά;

Να σημειώσουμε ότι το χέρι αλλά και το αυτί του Σχινά έχουν διατηρηθεί σε γυάλες με φορμόλη καθώς είχαν σταλεί για ταυτοποίηση δαχτυλικών αποτυπωμάτων στην Αθήνα. Σήμερα εκτίθενται στο Εγκληματολογικό Μουσείο Αθηνών.

Κείμενο: Δημήτρης Συμεωνίδης

Φωτογραφία εξωφύλλου: Χρήστος Καπλάνης (Past in Color)