Στις 23 Ιουνίου 1931, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Μακεδονία» ένα εμπρηστικό άρθρο του αρχισυντάκτη της, Νίκου Φαρδή, που κατηγορούσε τους αντιπρόσωπους του εβραϊκού αθλητικού και πολιτιστικού συλλόγου «Μακαμπή» ότι συμμετείχαν σε συνάντηση του βουλγαρικού κομιτάτου στη Σόφια, όπου συζητήθηκε η αυτονόμηση της Μακεδονίας.
Η κατηγορία ήταν αέρας κοπανιστός, αλλά η δημοσίευση ήταν μια καλά υπολογισμένη προβοκάτσια σε βάρος της εβραϊκής κοινότητας. Τη σκυτάλη πήρε η «Εθνική Παμφοιτητική Ενωση», που κυκλοφόρησε την ίδια μέρα εμπρηστική προκήρυξη, όπου κατηγορούσε τους εβραίους ότι «ως κομμουνισταί συνεργάζονται μετά των κομιτατζήδων και σκάπτουν τον τάφο της Ελλάδος…», καλούσε «σε άγριον μποϋκοτάρισμα εναντίον των Εβραίων» και έκλεινε καλώντας «εμπρός, Ελληνες, αρχίσατε με ενθουσιασμόν τον αγώνα και ετοιμασθήτε διά μεγαλυτέρους αγώνας».
Μάχες στις εβραϊκές συνοικίες
Αποτέλεσμα αυτής της ρατσιστικής εκστρατείας, της οποίας τη σκυτάλη πήραν στη συνέχεια και οι υπόλοιπες φασιστικές συμμορίες, ήταν τις επόμενες μέρες να ξεκινήσουν επεισόδια που σε ορισμένες περιπτώσεις εξελίχτηκαν σε κανονικές μάχες στα όρια των εβραϊκών συνοικισμών, όπου στήθηκαν οδοφράγματα για αυτοπροστασία.
Τα γραφεία της «Μακαμπή» πυρπολήθηκαν, ενώ συναγωγές και καταστήματα πετροβολήθηκαν. Στις 28 Ιούνη αποσπάσματα φασιστών επιτέθηκαν στον εβραϊκό συνοικισμό 151, αλλά οι ντόπιοι τους απώθησαν.
Το επόμενο βράδυ, ένας όχλος περίπου 2.000 φασιστών υπό την καθοδήγηση των ΕΕΕ, επιτέθηκε στον εβραϊκό συνοικισμό Κάμπελ, που βρισκόταν στην περιοχή της ημερινής Κηφισιάς, από την πρώην ταβέρνα «Κρικέλας» και μέχρι περίπου το νοσοκομείο «Αγιος Παύλος».
Εκεί, διέμεναν 220 φτωχές εβραϊκές οικογένειες, εγκατεστημένες εκεί μετά την πυρκαγιά του ’17. Οι κάτοικοι φοβισμένοι είχαν κλειστεί στα σπίτια τους, αναγκάστηκαν όμως να τραπούν σε φυγή για να γλιτώσουν, όταν οι φασίστες έβαλαν φωτιά στον οικισμό. Επιθέσεις έγιναν και σε άλλες δύο γειτονιές, αλλά εκεί οι κάτοικοι κατάφεραν να τις αποκρούσουν.
Οι επιτιθέμενοι είχαν μαζί τους δοχεία με βενζίνη (κάποια απ’ τα οποία βρέθηκαν την άλλη μέρα στον τόπο της καταστροφής) και σύντομα φλόγες ξεπήδησαν από διάφορες πλευρές του Κάμπελ.
Ο απολογισμός του εμπρησμού ήταν η αποτέφρωση είκοσι οικημάτων, αφήνοντας άστεγες περίπου εκατό οικογένειες. Ανάμεσα στα καμένα κτίρια ήταν η συναγωγή, το σχολείο και το φαρμακείο. Οι σοβαρότερα τραυματισμένοι κάτοικοι μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Χιρς, το σημερινό Ιπποκράτειο.Ανάμεσά τους ο Λεωνίδας Παππάς, χριστιανός φούρναρης του συνοικισμού, που χτυπημένος από σφαίρα εξέπνευσε λίγες ώρες αργότερα.
Στις βιαιοπραγίες στο Κάμπελ πήρε μέρος μέχρι και το στρατιωτικό απόσπασμα που είχε σταλθεί δήθεν για να 
επιβάλει την τάξη, ενώ πολλοί από τους τραυματίες φασίστες ήταν στρατιωτικοί. Τις επόμενες μέρες οι κάτοικοι τρομαγμένοι εγκατέλειψαν τη ρημαγμένη συνοικία κι αναζήτησαν καταφύγιο σε κοινοτικά κτίρια του κέντρου, χωρίς ποτέ να επιστρέψουν στις εστίες τους.
Μετά το πογκρόμ έγινε ολότελα καθαρό στην εβραϊκή κοινότητα, ήδη βαριά χτυπημένη από τις διακρίσεις και την καταστροφική πυρκαγιά του 1917, ότι ήταν παγιδευμένη σε μια απελπιστική κι επικίνδυνη κατάσταση.
Για ακόμη μία φορά η προσφυγιά έγινε η μόνη διέξοδος σωτηρίας κι ένα κύμα μετανάστευσης αποψίλωσε ακόμη περισσότερο την κοινότητα. Στη δίκη που έγινε τον επόμενο χρόνο για τον εμπρησμό στο Κάμπελ, όλοι οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν πανηγυρικά, ενώ επιτράπηκε η συνέχιση της λειτουργίας της «ΕΕΕ».
Η ίδια η «ΕΕΕ» δήλωνε δημόσια την ικανοποίησή της επειδή μετά το πογκρόμ αυξήθηκαν τα παραρτήματα και τα μέλη της και συνέχισε ενθαρρυμένη τη δράση της. Τον Απρίλη του 1933 οι Θεσσαλονικείς Εβραίοι έκλεισαν τα μαγαζιά τους σε εκδήλωση διαμαρτυρίας για τα αντισημιτικά μέτρα της ναζιστικής Γερμανίας και σε απάντηση η «ΕΕΕ» οργάνωσε φασιστική παρέλαση μέσα στην έρημη εμπορική συνοικία, χαιρετίζοντας τον Χίτλερ και βάφοντας αγκυλωτούς σταυρούς στους τοίχους.
Τον επόμενο μήνα οργάνωσε «την προς τας Αθήνας πορεία» (κακέκτυπο της φασιστικής πορείας του Μουσολίνι προς τη Ρώμη) και 3.000 «χαλυβδόκρανοι» κατέβηκαν στην πρωτεύουσα.
Μετά από αυτό η «ΕΕΕ» επιχείρησε να εμφανιστεί ως κόμμα στις εκλογές, όπου όμως καταποντίστηκε με συνέπεια τη διάλυσή της. Αργότερα, στα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής, οι περισσότεροι από τους «τριεψιλίτες» πρόσφεραν με το αζημίωτο τις υπηρεσίες τους στους ομόφρονές τους Ναζί ως ταγματασφαλίτες.
Πηγή :agelioforos.gr
Thessaloniki Arts and Culture,http://www.thessalonikiartsandculture.gr/
