Ο πολεοδομικός νόμος που ψηφίστηκε το 1958 (Διάταγμα Θεσσαλονίκης), έφερε μια σοβαρή αλλαγή στους συντελεστές δόμησης.
Έτσι είδαμε μετατροπές που κάποιες έγιναν με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον και την ιστορία του τόπου, κάποιες άλλες ήταν επιεικώς βάρβαρες για την αισθητική και τη γειτνίασή τους με τα άλλα κτήρια.
Καθόλα νόμιμες βέβαια, ωστόσο, το νόμιμο μπορεί να είναι και προκλητικά αντιαισθητικό.
Στην εικόνα βλέπουμε τον τρόπο που έγινε η επέκταση τον 2 ορόφων στο κτήριο δεξιά, η οποία απορροφήθηκε οπτικά με απόλυτο σεβασμό στην αισθητική, ενώ από αριστερά βλέπουμε μια πολύ βίαια επέκταση 5 ορόφων, εντελώς αταίριαστη για τη δική μας αισθητική.
Θα μου πείτε, εδώ γκρεμίσαμε τόσα αριστουργήματα, αυτό σε πείραξε; Όμως, οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά σε έναν τόπο.
Τα κτήρια που απεικονίζονται βρίσκονται στην Αμβροσίου με Αντιγονιδών, Θεσσαλονίκη.
Φωτογραφία – κείμενο: Δημήτρης Συμεωνίδης (από μια παρατήρηση στα συγκεκριμένα κτίσματα του Πέτρου Δημητρακόπουλου ο οποίος είναι αρχιτέκτων μηχανικός και ήταν πρόεδρος Α’ Δημοτικού Διαμερίσματος Δήμου Θεσσαλονίκης)