“Μια φωτογραφία, μια ιστορία” και πηγαίνουμε στο Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα με αφορμή ένα μικρό κείμενο της Πηνελόπης Δέλτα.
«Το Προξενείο έκαμνε γωνιά σε δυο δρόμους. Ένας μεσότοιχος χώριζε τη στενόμακρη αυλή του από το Μητροπολιτικό Μέγαρο, που υψώνουνταν στο βάθος του κήπου με μια μεγαλόπρεπη μαρμαρένια σκάλα.
Πίσω από το Προξενείο χτίζουνταν τότε μια εκκλησία, που προορίζονταν για Μητρόπολη, μα που ήταν ακόμα γιαπί. Μια πορτίτσα, στο μεσότοιχο του κήπου, διευκόλυνε το κρυφό πήγαινε κι έλα γενικώς των Ελλήνων, και ειδικώς των Μακεδονομάχων, από το Μητροπολιτικό Μέγαρο στο Προξενείο.
Εμπρός στη μακρόστενη αυλή του Προξενείου στάθηκε το αμάξι. Κατέβηκε ο Χαλίλμπεης με τον Άγρα και τον Αποστόλη, κι ένας καβάσης Αλβανός, με χρυσομάνικο γιαταγάνι στο πλευρό, τους έμπασε στην αυλή. Χαιρέτησε βαθιά τον Χαλίλμπεη σα γνωστό του, αλλά τον Άγρα, με τα χωριάτικα τούρκικα ρούχα, τον στραβοκοίταξε και δίστασε να τον αφήσει να περάσει.
Χρειάστηκε να του πει ο Χαλίλμπεης. «Δικός μου άνθρωπος είναι», για να τους ανεβάσει και τους τρεις, από μιαν εξωτερική σκάλα, στο πρώτο πάτωμα όπου ήταν το Προξενείο.»
Πηνελόπη Δέλτα, “Στα μυστικά του Βάλτου”
Οι συναντήσεις των αγωνιστών του Μακεδονικού Αγώνα γινόταν μυστικά μέσω μιας κρύπτης που υπήρχε κάτω από τον Μητροπολιτικό Ναό και επικονωνούσε με τούνελ με το Προξενείο, σημερινό Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα. Η Κρύπτη βρισκόταν 4μ κάτω από το έδαφος, αποκαλύπτηκε το 1980 και σήμερα αποτελεί χώρο φύλαξης κειμηλίων.
Κείμενο – φωτογραφία: Δημήτρης Συμεωνίδης
“Το Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, δίπλα στο μητροπολιτικό ναό του Γρηγορίου Παλαμά, στην οδό Προξένου Κορομηλά 23. Το κτίριο είναι σχεδιασμένο από το διάσημο αρχιτέκτονα Έρνστ Τσίλερ και κατασκευάστηκε μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1890, που έπληξε την πόλη και ολοκληρώθηκε το 1893.
Κατά την περίοδο 1904-1908 ήταν το ελληνικό προξενείο της Θεσσαλονίκης και αναδείχθηκε σε επιτελικό κέντρο του Μακεδονικού Αγώνα. Επικεφαλής ήταν μια σημαντική προσωπικότητα, ο γενικός πρόξενος Λάμπρος Κορομηλάς.
Στο κτίριο του προξενείου, γνωστό ως «Κέντρο», εγκαταστάθηκαν επίλεκτοι αξιωματικοί, που ανέλαβαν, ως «ειδικοί γραφείς», το ρόλο των επιτελών. Με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 η Μακεδονία απελευθερώνεται και ενσωματώνεται στο ελληνικό κράτος. Η υπηρεσία του προξενείου διαλύεται και το κτήριο περνά σε δημόσια χρήση.
(πληροφορίες από imma.edu.gr )”
