Οι Ωραίοι Άνθρωποι βρίσκονται παντού, αρκεί να τους ανακαλύψεις. Κρύβονται πίσω από μικρά ή μεγάλα, όμορφα πράγματα που γίνονται στην πόλη μας και σπανίως βγαίνουν στο φως. Σε αυτή τη στήλη, βρίσκουμε και γνωρίζουμε τους Ωραίους Ανθρώπους της Θεσσαλονίκης και σας τους παρουσιάζουμε μέσα από ένα σύντομο ερωτηματολόγιο του Προυστ που καλούνται να μας απαντήσουν. Στο σημερινό αφιέρωμα, γνωρίζουμε το Γιάννη Ζαχόπουλο.
Ο Γιάννης Ζαχόπουλος είναι μια σημαντική μορφή στο χώρο του πολιτισμού της Θεσσαλονίκης. Βρίσκεται πίσω από τη σπουδαία ταινιοθήκη της πόλης, AZA Videoclub, αλλά και οργανώνει, τα τελευταία 13 χρόνια, το διεθνούς φήμης φεστιβάλ, Thessaloniki International Short Film Festival (TiSFF), ενώ στη φετινή διοργάνωση, προστέθηκε και το κάτι παραπάνω από …οικείο, Intimate Festival . Ευχάριστος, άμεσος και με ειλικρινές βλέμμα, παίρνει μια ξεχωριστή θέση στη στήλη Ωραίοι Άνθρωποι, για τις γνώσεις του πάνω στο καλό σινεμά και για την προσπάθειά του να διατηρήσει ζωντανό το ενδιαφέρον των ανθρώπων γι΄αυτό, κρατώντας παράλληλα την ποιότητά του.
Ποια είναι η δική σας ιδέα της τέλειας ευτυχίας;
Δεν υπάρχει. Είναι ότι πιο δύσκολο. Αν δεν έχει μπελάδες στο κεφάλι σου και σοβαρά προβλήματα κανονικά πρέπει να νιώθεις ευτυχισμένος.
Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;
Παραείμαι ντόμπρος και το πληρώνω.
Ο μεγαλύτερος σας φόβος;
Κανένας. Ο φόβος είναι μαγνήτης, τραβάει όλα τα στραβά. Έχω βιώσει πραξικοπήματα στην Αφρική, συμμορίες στο Σικάγο και στη Νέα Υόρκη κι έμαθα πως δεν πρέπει να φοβάμαι τίποτα.
Ποιον άνθρωπο θαυμάζετε περισσότερο;
Τον Νέλσον Μαντέλα. Και τον Γουίνστον Τσόρτσιλ.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας σκηνοθέτης;
Ο Κισλόφσκι. Μπορεί να μην είναι από τους μεγαλύτερους, αλλά είναι ο αγαπημένος μου.
Τι περιλαμβάνει για εσάς μια ιδανική μέρα;
Να μου έρθουν 2-3 σπουδαία έργα για το φεστιβάλ. It makes my day!
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας κινηματογραφικός ήρωας;
Κανένας. Δεν πιστεύω στους ήρωες.
Γιατί έχετε μετανιώσει περισσότερο;
Δε το λέω. Για ένα πράγμα έχω μετανιώσει μόνο και δεν το γνωρίζει κανένας.
Τι αγαπάτε περισσότερο στη δουλειά σας;
Την ίδια τη δουλειά μου. Την αγαπάω τόσο που δε χρειάζομαι διακοπές.
Η αγαπημένη σας ταινία;
Δεν έχω μία. Θα σου πω 2-3. Ο “Καθρέφτης” του Ταρκόφσκι, ο “Γυμνός” του Μάικ Λι, “Τα φτερά του έρωτα” του Βιμ Βέντερς και το “Ταμπού” του Μιγκέλ Γκόμες.
Πώς, πότε και γιατί αποφασίσατε να κάνετε το Thessaloniki International Short Film Festival;
Έχω τελειώσει Φυσικομαθηματική και Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, στην Αμερική. Όταν γύρισα πίσω, σκέφτηκα πως δεν ήθελα να δουλέψω για κανέναν άλλο και είπα θα κάνω κάτι δικό μου. Αυτό που έλειπε από τη Θεσσαλονίκη ήταν μια Δημοτική Ταινιοθήκη. Έτσι, έκανα ένα βιντεο-κλαμπ που έμοιαζε περισσότερο με ταινιοθήκη, παρά με απλό βίντεο-κλαμπ κι άρχισα να συλλέγω έργα από το 1900 κι έπειτα. Στην πορεία, ήρθαν κάποια παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στο βίντεο-κλαμπ, έμαθαν σινεμά και κάποιοι έγιναν καθηγητές στη Σχολή Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. Αυτοί, λοιπόν, είχαν φτιάξει κάποιες ταινίες μικρού μήκους και μου πρότειναν να κάνω ένα φεστιβάλ για να τις προβάλλουμε. Επιπλέον, το 2007, όταν ξεκίνησε δηλαδή το TiSFF, άνοιξε και η Σχολή Κινηματογράφου και ήθελα τα παιδιά να μάθουν τι θα πει ταινία μικρού μήκους και καλό σενάριο. Η Δέσποινα Μουζάκη, που ήταν τότε και διευθύντρια του φεστιβάλ, είχε στείλει στους φοιτητές ένα μήνυμα που τους έλεγε πως τρεις ημέρες στο TiSFF ισοδυναμούν με έναν ολόκληρο χρόνο σπουδών σε οποιαδήποτε σχολή κινηματογράφου. Τέλος, πολύ βασικό, είναι το γεγονός πως όλες οι μεγάλες πόλεις στην Ευρώπη έχουν ένα φεστιβάλ μικρού μήκους. Εμείς είχαμε μόνο της Δράμας, αλλά ασχολείται κυρίως με ελληνικές παραγωγές, όχι παγκόσμιες, όπως εμείς. Έτσι, το 2007, ξεκινήσαμε με πολύ αυστηρά κριτήρια στην επιλογή των ταινιών και καμία επιρροή από ξένους παράγοντες. Για το λόγο αυτό, ίσως, μία έρευνα που είχε γίνει στη Γερμανία, κατέταξε το TiSFF στα 25 καλύτερα φεστιβάλ μικρού μήκους παγκοσμίως (είναι 4.500 περίπου στο σύνολο).
Ο επίλογος δικός σας …
Στη λογοτεχνία έχουμε πολλά είδη: μυθιστόρημα, διήγημα, ποίημα, κ.λ.π. και δε μπορείς να τα βάλεις σε σύγκριση για το ποιο είναι καλύτερο. Έτσι και στο σινεμά, δεν έχει σημασία αν η ταινία είναι 10′ ή 30′ ή κρατάει 2 ώρες, αν είναι καλής ποιότητας. Η λέξη “Μικρού Μήκους” χτυπάει κάπως άσχημα στον Έλληνα, μέχρι που σκεφτόμουν από Short Film Festival, να το κάνω Alternative Film Festival. Αλλά, το έχει συνηθίσει ο κόσμος. Επίσης, το νόημα από μια καλή ταινία μικρού μήκους, το θυμάσαι, σου μένει. Ενώ, μια ταινία μεγάλου μήκους, σε αγγίζει εκείνη την ώρα, αλλά μετά το νόημα το ξεχνάς.
Επιμέλεια: Δάφνη Τσάρτσαρου
