Στις 19 Μαϊου του 1888 ήταν μια ιστορική μέρα για τη Θεσσαλονίκη που γιορτάστηκε πανηγυρικά στους κήπους του περίφημου ξενοδοχείου Κολόμπο.

Αυτή τη μέρα έφτασε στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, μετά τη σύνδεση της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης – Βελιγραδίου, το πρώτο τρένο που μετέφερε και τους πρώτους εκατό Ευρωπαίους επιβάτες. Ήταν διαπρεπείς προσκεκλημένοι, που γιόρτασαν μαζί με τους προύχοντες και πολυεθνικούς αστούς της πόλης τη σύνδεση της Θεσσαλονίκης με την Ευρώπη.

Το επίσημο δείπνο προς τιμήν των επισήμων πολιτικών, στρατιωτικών, εκδοτών, τραπεζιτών και επιχειρηματιών, παρουσία υψηλών Τούρκων αξιωματούχων, δόθηκε στο ξενοδοχείο Κολόμπο. Ένας από τους καλεσμένους, ο Πρώσος συγγραφέας Πωλ Λιντάου, περιέγραψε γλαφυρά το κλίμα του δείπνου στο διάσημο ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης:

«…Η αίθουσα των τελετών στο ξενοδοχείο Κολόμπο ήταν διακοσμημένη πολύ πλούσια, όχι όμως με πολύ γούστο, κι επειδή ο μεγάλος αριθμός των καλεσμένων έπρεπε οπωσδήποτε να βρει θέση, χρειάστηκε οι συνδαιτυμόνες να καθίσουν πολύ κοντά ο ένας δίπλα στον άλλο.

Με το πρώτο σερβίρισμα, με το κτύπημα στο ποτήρι, έγινε ησυχία κι έτσι άκουσα τον πρώτο επιτραπέζιο λόγο που εκπλήρωνε όλες τις προσδοκίες μου. Θα μπορούσα να φανταστώ τη συνέχεια… Η μουσική μιας ορχήστρας που την αποτελούσαν γυναίκες δεν μας ενοχλούσε διόλου. Έπαιζαν και τραγουδούσαν διάφορα κομμάτια από τις οπερέτες «Φατινίτσα», «Γκασπαρόνε», «Εύθυμος πόλεμος» και από άλλες και μάλιστα με την πιο συγκινητική ανία και ακαμψία.

Στον κήπο του ξενοδοχείου, όπου είχε μαζευτεί μια πολυάνθρωπη παρέα από κατοίκους της Θεσσαλονίκης, επικρατούσε μια θαυμάσια δροσιά που ανακούφιζε σαν βάλσαμο. Ήταν μια εξαίρετη νύχτα…».

Ευρωπαϊκών προδιαγραφών

Ποιο ήταν λοιπόν αυτό το σικ ξενοδοχείο της εποχής; Ήταν το καλύτερο και πιο φημισμένο ξενοδοχείο της πόλης στα τέλη του 19ου αιώνα και την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, που το προτιμούσαν ξένοι επισκέπτες και διπλωμάτες.

Ιδιοκτήτης του ήταν κάποιος Τζιάκομο Κολόμπο, που ήταν αρχιμάγειρας της ιταλικής τεχνικής εταιρίας που κατασκεύασε τις σιδηροδρομικές γραμμές στην περιοχή της Μακεδονίας. Διαπιστώνοντας την ανυπαρξία ξενοδοχείου ευρωπαϊκών προδιαγραφών στην πόλη, έχτισε μαζί με άλλους κεφαλαιούχους το σύγχρονο κτήριο στο χώρο της σημερινής γωνίας Συγγρού και Βαλαωρίτου, που το προόριζε κυρίως για αλλοεθνείς πελάτες.

Στο ισόγειό του στεγάστηκε το πολυτελές και ακριβό εστιατόριο με Γάλλους σεφ που δίδαξαν την τέχνη τους σε ντόπιους αρχιμάγειρους. Δίπλα στο εστιατόριο λειτουργούσε το καφέ σαντάν, ένα ευρωπαϊκό καμπαρέ με ευρωπαίες αρτίστες και ξένα μουσικά συγκροτήματα που το καλοκαίρι ξανοιγόταν στο δροσερό κήπο του.

Ο Κολόμπο που είχε πιάσει τα επιχειρηματικά μηνύματα του καιρού σε μια αναπτυσσόμενη δυτικότροπα Θεσσαλονίκη, έχτισε απέναντι από το ξενοδοχείο και ένα θέατρο όπου εμφανίζονταν γνωστοί θίασοι από την Ευρώπη, την Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη.

Στο ξενοδοχείο Κολόμπο διέμειναν διάσημοι επισκέπτες της πόλης, ηθοποιοί, επιχειρηματίες και διπλωμάτες, και γίνονταν όλες σχεδόν οι επίσημες γιορτές των ξένων αποστολών και οι χοροεσπερίδες της υψηλής κοινωνίας. Το ονομαστό ξενοδοχείο το 1897 πουλήθηκε σε έναν Ιταλό, αλλά οι νέοι ιδιοκτήτες του δεν μπόρεσαν να κρατήσουν την παλιά αίγλη του. Στην πυρκαγιά του 1917 έπαθε σημαντικές ζημιές και συνέχισε για λίγα χρόνια ακόμη τη λειτουργία του.

Για το διάσημο ξενοδοχείο Κολόμπο, πέρα από τη φήμη του, τα λογότυπα αλληλογραφίας, τις διαφημιστικές καταχωρίσεις και τις περιγραφές πελατών, δεν υπήρχαν φωτογραφίες. Το 2015, φωτογραφία του ξενοδοχείου δημοσίευσε ο Βασίλης Κολώνας στο εξαιρετικό βιβλίο του «Εκατό χρόνια φιλοξενίας. Τα ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης, 1914-2014». Κι έτσι με τη μοναδική δημοσιευμένη φωτογραφία του ξενοδοχείου γνωρίζουμε τη μορφή του.

Το όνομα του ξενοδοχείου διατηρήθηκε στην περιοχή παραφθαρμένο, με το όνομα του (γνωστότερου) Κολόμβου, που για τους σημερινούς Θεσσαλονικείς ταυτίζεται με τη συμβολή της οδού Αντιγονιδών στην Εγνατία.

Πιθανώς το όνομα Κολόμβου να διατηρήθηκε στη μνήμη της πόλης και από την ομώνυμη εμπορική στοά στη γωνία Εγνατία και Αντιγονιδών, που διατηρεί όμως κι αυτή την ελληνοποιημένη μορφή του ονόματος Κολόμπο.