Υπεραστικοί Σταθμοί - Σιδηροδρομικός Θεσσαλονίκη 1970

Υπεραστικοί Σταθμοί – Σιδηροδρομικός Θεσσαλονίκη 1970

Άνθρωποι με βαλίτσες και τσάντες στα χέρια έτοιμοι να επιβιβαστούν, άλλοι πάλι να περιμένουν την άφιξη του επόμενου λεωφορείου, σε ένα ιστορικό ντοκουμέντο της Θεσσαλονίκης.

Μια ταινία του Μίλτου Αρβανιτάκη.

Ένα αμοντάριστο, έγχρωμο, μεσαίου μήκους ντοκυμαντέρ χωρίς ήχο, που γύρισε σε Super 8, για τη λειτουργία των υπεραστικών σταθμών και του σιδηροδρομικού σταθμού Θεσσαλονίκης το 1970.

Γυρίστηκε στην εποχή της δικτατορίας, με την ιδιότητά του σαν κινηματογραφικού επιστημονικού συνεργάτη της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Ακολουθεί ένα μικρό εισαγωγικό κείμενο του ίδιου και αμέσως μετά το ντοκιμαντέρ.

Ο κινηματογράφος είναι μια αυτόνομη γλώσσα με την οποία μπορείς να συλλαβίσεις, να περιγράψεις, να καταδείξεις, να τραγουδήσεις να απαγγέλεις, ,να φιλοσοφήσεις μέχρι και αν εκφραστείς με μαθηματικούς επιστημονικούς όρους και σχέσεις ώστε να φτάσεις σε ένα ποθητό αποτέλεσμα .Ο Ντελλύκ έγραψε κάποτε ότι ‘Μια καλή ταινία είναι ένα καλό θεώρημα’. Η ταινία για τους χώρους και τους ανθρώπους των υπεραστικών σταθμών θα δουλευτεί κάπως έτσι.

Μέσα από την πολυχρωμία των καταστάσεων και των συναισθημάτων της αντικειμενικής ντοκυμενταρίστικης η και της υποκειμενικής σκηνοθετημένης αφήγησης θα ξεπηδούν οι ιδέες του προβλήματος. Η μηχανή δεν θα περιγράφει τα αντικείμενα, τους χώρους και τους ανθρώπους με την ψυχρότητα μιας έξω από τα πράγματα ρεαλιστικής αφήγησης ,αλλά θα καταδείξει την απώτερη σχέση των ανθρώπων με τα αντικείμενα ,και των χώρων με τους ανθρώπους θα καταγράψει τα χρώματα, τους ήχους ,τα συναισθήματα ,τις καταστάσεις που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων και των ανθρώπων , μεταξύ των ανθρώπων και των αντικειμένων και μεταξύ των ανθρώπων και των χώρων”.

Μια νέα ψηφιακή μετατροπή της ταινίας αυτής έγινε το 2013 σε ηχητική μορφή μυθοπλαστικού ντοκιμαντέρ με τίτλο ”Οι Περαστικοί Σταθμοί”.

Πηγή drpensionistas depressionistas

Διαβάστε επίσης

Close