Σε μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη με τα παλιά τείχη, που η ομίχλη κάποτε γεμίζει τους ήσυχους δρόμους της, όλα νομίζεις πως ζουν πολλές φορές σε μια ατμόσφαιρα ονείρου. Στο … λιμάνι της κάποια καράβια είναι έτοιμα να φύγουν μέσα στη μαγεία των δειλινών της. Παντού υπάρχει μια ψυχή γεμάτη ποίηση, μελαγχολία και σιωπή, όλα έχουν μια εσωτερικότητα, ένα βάθος, ίσως κάποιο μυστικισμό είτε πλανιέσαι στους στενούς λιθόστρωτους δρόμους των απάνω συνοικιών, είτε χαίρεσαι το απαλό φθινόπωρο στις εξοχικές λεωφόρους, είτε σταματήσεις στις προκυμαίες αιχμάλωτος ενός δειλινού. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον η … ψυχή βρίσκει άπειρες τροφές, βηματίζει ώρες πολλές μέσα στ’ όνειρο, λατρεύει τη σιωπή και τη μελαγχολία, βυθίζεται σε μια ατμόσφαιρα βαριά από ποίηση, αναζητά την ψυχή του κόσμου… (Στέλιος Ξεφλούδας)

… να δω να ξεπροβάλλει ο γραφικός Χορτιάτης, που τη νύχτα με πανσέληνο γίνεται ακόμη γραφικότερος … μπορώ να χαίρομαι τον ανεπανάληπτο Όλυμπο σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια, αλλά και όλη την ανοιχτωσιά από τον Άγιο Δημήτριο ως την πλατεία Αριστοτέλους … (Ντίνος Χριστιανόπουλος)

… το βλέμμα μου ζωηρεύει για να σε βρει και να εστιάσει στην ψευδαίσθηση, … περιστοιχισμένη από πρόσωπα και ουσιαστικές λεπτομέρειες που έχουν μεταβληθεί στη … Θεσσαλονίκη (Μίμης Σουλιώτης)

… Πανούργα πόλη. Χαράζει το κορμί κάποιων ανθρώπων ανεξίτηλα• φεύγουν, κι αυτή ακολουθεί όπου κι αν πάνε. Εκείνοι ξέρουν ότι έχουν τα σημάδια της επάνω τους, όμως δεν υποπτεύονται, ή δε θέλουν να πιστέψουν, πως πρόλαβε εντωμεταξύ να σημαδέψει τη ζωή τους, και επιστρέφουν ανύποπτοι … (Δημήτρης Μίγγας)

… πήγε σ’ ένα σημείο απ’ όπου μπορούσε να βλέπει πανοραμικά την Κάτω Πόλη. Επέστρεψε σύντομα στο τραπέζι του και κατέβασε την τελευταία γουλιά από το ποτήρι του. … «Τελικά, είναι ερωτική η Θεσσαλονίκη;» … (Φίλιππος Φιλίππου)

… Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι. Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά … (Νίκος Καββαδίας)

Το τελευταίο, είναι το μόνο το οποίο δε με εκφράζει
Απ’ όπου και να τη δεις είναι ΥΠΕΡΟΧΗ!

Οι φωτογραφίες και η ανθολόγηση των κειμένων για τη «δικιά» του Θεσσαλονίκη, του Χρυσόστομου (aka Tommy) Κούρτη