Η Θεσσαλονίκη του Καλλίνικου Πόπτση, 20 μαγικά κλικ, εξαιρετικές εικόνες, γεμάτες από το πάθος του έργου που δημιουργεί.
Όπως μας λέει ο ίδιος:
“Κάθε τόπος που ζεις και αναπνέεις, μικρός ή μεγάλος είναι ο δικός σου αγαπημένος. Ακόμα κι μια μεγαλούπολη παρόλο που ένα πιο φυσικό περιβάλλον σε καλεί ασταμάτητα για να σου δείξει για που είσαι προορισμένος. Αλήθεια, το τσιμέντο δεν μπορεί να είναι τόπος για τον άνθρωπο μέχρι να ανακαλύψεις μια Θεσσαλονίκη της καρδιάς σου.
Μια πόλη που αναπάντεχα σε κάνει να νιώθεις άνετα πέραν του δέοντος και είναι λογικό αφού τα πέριξ αυτής σου προσφέρουν την ποιότητα που λείπει από το μέσα της.
Θέλεις πισίνα; Η Χαλκιδική στα πόδια σου.
Θέλεις πράσινο; Με λίγα λεπτά δρόμου πρασινίζει το μάτι σου.
Θέλεις παραλία να κάψεις απολαυστικά τις σόλες σου; Μην παραπονιέσαι,παραλία τεσσάρων χιλιομέτρων για μια ανέμελη βόλτα είναι μπροστά σου.
Σκέφτομαι μερικές φορές ότι αυτή η παραλία πρέπει να έχει πολλά προβλήματα. Όλοι εκεί πηγαίνουν τα αφήνουν και συνεχίζουν την ζωή. Ζωή να θες!
Αλήθεια, δεν ήξερα πόσο θα με μαγνήτιζε ούτε ότι θα μπορούσε μια πόλη να μου γεμίσει τον φακό με τόσες εικόνες.
Ο τρόπος της κάνει τα σπίτια να μου φαντάζουν εξοχικά και η παραλία σαν μια μεγάλη ξαπλώστρα κάτω από τον λαμπρό μακεδονικό ήλιο.
Γέμισε εμπνευσμένους απ’αυτήν φωτογράφους και όχι άδικα. Έκανε και μένα κάθε τόσο να την κυνηγάω με έναν φακό να μου φέξει με την ομορφιά της τον μικρό και ευαίσθητο αισθητήρα της μηχανής μου. Κάπως έτσι αργότερα γνώρισα τόπους σε όλη την Ελλάδα που αγνοούσα και ίσως δεν έβλεπα ποτέ.
Κάθε μέρα έχω μια μόνιμη αγωνία γι αυτήν την πόλη μεσ΄τα τόσα γεγονότα. Να παραμείνει ελληνοπρεπής όπως αληθινά της αξίζει. Να είναι τόπος τουριστικός, συνάντησης των λαών κατ’αυτόν τον τρόπο, όχι ανεμοσούρι ασύντακτων όχλων που αλλοιώνουν την εικόνα, την συνοχή και τον πολιτισμό της όποιος και αν είναι.
Αυτή η πόλη έχει το δικό της brand,αυτό που αγαπήσαμε.
Με το μάτι ενός ανθρώπου που του αρέσει να δημιουργεί και να εξερευνά ενδελεχώς την ζωή από πολύ μικρός, ένας Tom Sawyer στην ψυχή, σας χαιρετά.”
Φωτογραφίες – κείμενο: Καλλίνικος Πόπτσης
