Μια φωτογραφική βόλτα σε μια περιοχή της Θεσσαλονίκης που νομίζουμε όλοι ότι τη γνωρίζουμε.

Νένα Διονυσοπούλου:

“Γλάροι, αγριόπαπιες, ένας ερωδιός, πελεκάνοι.
Βάρκες. Πολλές βάρκες.

Άνθρωποι που έβγαλαν ή συνεχίσουν να βγάζουν το ψωμί τους από τη θάλασσα .
Άνθρωποι που αθλούνται .

Άνθρωποι κάθε ηλικίας που απλά βγαίνουν να πάρουν αέρα. Με ή χωρίς κατοικίδιο . Με ή χωρίς καφέ στο χέρι. Ίσως καθίσουν για λίγο στα παγκάκια ή εκεί που σκάει το κύμα.

Μικρά παιδιά που δεν μπορούν να πάνε στην παιδική χαρά .
Μία ακτογραμμή διαχρονικά παραμελημένη.

Αυτή είναι η παράκτια Νέα Κρήνη. Μία μικρή όαση που ξεκινά από τα γηπεδάκια της Μίκρας και φτάνει έως το κουφάρι του Νοσοκομείου Παναγία, καλά κρυμμένη από τον πολύ κόσμο. Για λίγους ή πλέον για περισσότερους τις ημέρες της καραντίνας.
Όλες τις ώρες της ημέρας που επιτρέπεται η κυκλοφορία.”

Κείμενο – Φωτογραφίες: Νένα Διονυσοπούλου