Η Ρίτσα άρχισε να ξαναβρίσκει τον εαυτό της και να ξεπερνά τον τιποτένιο εαυτό του Νηλέα, όταν αποφάσισε να γίνει συνεπής ως προς την ιδιότητά της.

-Μα, 2014 και με θέλετε περμανάντ!

-Τί κάνεις, Ρίτσα;

– Γιατί με συγχύζετε κυρία Σγουρού μου, μπορώ να καταλάβω;

– Τί εννοείς, Νηλέας;

Λίγο η ζέστη, λίγο η κούραση, λίγο o δαιμονισμένος αέρας που δεν ευνοεί κομμωτικές εργασίες, λίγο τα λεφτά που λείπουν, λίγο η κούραση που περισσεύει, τί να σου κάνουν και οι πελάτισσες; Λάκισαν.

– Μπορώ να μάθω που τις πηγαίνεις τις μπογιές Στελλίτσα;– Μπορείτε, Ρίτσα μου.– Πού τις πηγαίνεις λοιπόν;– Μέσα. – Γιατί;– Για να μην είναι εδώ.– Μα εδώ πρέπει να είναι.– Να μην είναι κοντά στις πελάτισσες και ενοχλούν.– Μα, αν δεν είναι κοντά στις πελάτισσες θα ενοχλούν. – Όχι, μην το λέτε. Το νοικοκυριό είναι […]

– H τσυρία Ρίτσα;
– Η ίδια.
– Xαίρομαι πολύ. Μαραθάτση Τσυριατσή.
– Μαρα… τσί;

– Καλή μου Στέλλα.
– Ορίστε, κυρία Ρίτσα μου.
– Μη με λες κυρία Ρίτσα μου.
– Πώς να σας λέω; Κυρία Ευτέρπη μου; Αφού Ρίτσα σας λένε.

– Κατέβα κοριτσάκι μου από τη γόβα να συννενοηθούμε.

– Γιατί με το λέτε αυτό, κυρία Ρίτσα μου;
– Σε το λέω αυτό, γιατί έχεις ρίξει μπόι με τούτο το υπόδημα και δεν φτάνεις να λούσεις την πελάτισσα.
– Αστεία τα λέτε, κυρία Ρίτσα μου, το ξέρετε;

Εργάτης αργοκίνητος, όλο δρεπάνια αλλάζει, συλλογίστηκε η Ρίτσα, η κομμώτρια, καταπίνοντας λαίμαργα μια τεράστια γουλιά CHARDONNAY Γεροβασιλείου. Έπειτα ανασήκωσε τα φρύδια… Η 22η υποψήφια βοηθός πιστολάκι, ονόματι Τζένη, άλλαζε πότε χέρι, πότε βούρτσα, πότε σεσουάρ, καταβάλοντας ιδρωμένες προσπάθειες να περάσει το τεστ, που τί ήταν; Ένα απλούστατο ίσιωμα μαλλιού.

Το πακέτο με τους ξηρούς καρπούς άνοιξε ταυτοχρόνως με τη τζαμένια πόρτα του «Ritsa’s Coiffure», αποκαλύπτοντας στη Ρίτσα την κομμώτρια ένα παμπόνηρο χαμόγελο, τόσο γλυκό και ρυτιδιασμένο, όσο και η σταφίδα που κατάπινε.

– Καλορίζικη.– Ευχαριστώ.– Καλές δουλειές.– Ευχαριστώ. – Βάλε με λίγο κοκκινέλι να σε χαρώ.– Παρακαλώ;– Κείνο το κόκκινο που φέρνετε απ’ την Καβάλα.