Κι όσο το κρύο είναι ακόμα τσουχτερό και οι βραδιές στο σπίτι με συντροφιά ένα βιβλίο πολλές, τόσο αναζητάμε νέα αναγνώσματα.
Εδώ συγκεντρώσαμε 5 νέες κυκλοφορίες από σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς, στις οποίες αξίζει να δώσετε μια ευκαιρία …
Γκλόρια, δε χιονίζει τα Χριστούγεννα στη Λεπτοκαρυά
Τη δεκαετία του ’80 η Γκλόρια κυνηγάει τα όνειρά της κάνοντας δεύτερη φωνή σε ποπ επιτυχίες της εποχής. Το καυτό καλοκαίρι του ’87 αποφασίζει να περάσει μερικές μέρες σε ένα παραθαλάσσιο χωριό. Εκεί, στη ντίσκο Samurai, γνωρίζει το Μελαγχολικό Αγόρι και η ζωή της αλλάζει για πάντα. Λίγους μήνες αργότερα επιστρέφει για να ζήσει μαζί του τα πιο όμορφα Χριστούγεννα. Τα πράγματα δε θα έχουν την εξέλιξη που φαντάζεται. Πολλά χρόνα αργότερα, παραμονές γιορτών, ένα κορίτσι από τη Σερβία αναζητά τον πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ. Ποπ επιτυχίες, κορίτσια με φουντωτά μαλλιά, αγόρια που δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ. Το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο από στιγμές μιας εποχής που πέρασε και μιλάει για τους κύκλους που κάνει η ζωή προσπερνώντας τους ανθρώπους και τις πράξεις τους.
*Διαβάζεται συνοδεία αυτού: https://open.spotify.com/playlist/6CQ67o4IpOb3sDuUh2xKvs?si=h4V_wLNqQieQhE4MYtQppw
(ΓΚΛΟΡΙΑ ΔΕ ΧΙΟΝΙΖΕΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΛΕΠΤΟΚΑΡΥΑ, Δημήτρης Κοπαράνης, Εκδότης: ΕΛΚΥΣΤΗΣ)
Οξυγόνο
Μια παρέα φοιτητών, ένα καλοκαίρι του ’90, κάνει ελεύθερο κάμπινγκ, όταν ο Νικόλας, ο πιο χαρισματικός απ’ όλους, πνίγεται στην προσπάθειά του να βγάλει έναν ροφό από τη θάλασσα. Ο πατέρας πενθεί τον γιο του· οι φίλοι θυμούνται και εξιδανικεύουν τον πεισματάρη φίλο τους.
Είκοσι χρόνια αργότερα, οι ίδιοι άνθρωποι ξαναβρίσκονται στο νησί για το μνημόσυνο του Νικόλα και αναλογίζονται τις δικές τους καθημερινές ασφυξίες και απώλειες: τα όρια του γάμου και της οικογένειας, τη φθορά του σώματος, το τέλος της γονιμότητας, την επαγγελματική αβεβαιότητα, τον θάνατο που πλησιάζει.
Ο καθηγητής Νομικής διαβάζει Φίλιπ Ροθ και ταυτίζεται μαζί του, η γυναίκα του προσπαθεί να καταπολεμήσει την ηττοπάθεια της μέσης ηλικίας, ο εισοδηματίας φίλος τους ζει αποτραβηγμένος και παρατηρεί τις ζωές των άλλων, η ψυχίατρος-μετανάστρια στη Βιέννη βλέπει την Ελλάδα να απομακρύνεται από την Ευρώπη, η συγγραφέας της παρέας αγωνίζεται να κάνει παιδί με κάθε τρόπο προκειμένου να δώσει νόημα στη ζωή της.
Με φόντο πάντα την ανάμνηση του φίλου τους, που πρόλαβε και πέθανε νέος, οι ζωές τους διασταυρώνονται και πλέκονται στον θρήνο και τη νοσταλγία για τα χρόνια που πέρασαν, στην κρίση της χώρας, αλλά και τη δική τους, την προσωπική.
(Οξυγόνο, Ξένια Κουναλάκη, Εκδόσεις: ΠΟΛΙΣ)
Πικρό Γάλα
Γιάννενα, 1960. Το νήμα της ζωής, τυλιγμένο με αγκάθια και πόνο, ενώνει απρόσμενα δυο πιτσιρίκια σε μια από τις παιδοπόλεις της Φρειδερίκης, τον Ζηρό. Ο Φώτης κι ο Διονύσης περνάνε μαζί με την Ελλάδα τον δικό τους Γολγοθά. Δυο τρομοκρατημένες παιδικές ψυχές γνωρίζουν σκληρούς επιτηρητές και ομαδάρχες, μακριά από την αγκαλιά και την ασφάλεια της μάνας. Γίνονται σταυραδέλφια και προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον. Ο Φώτης μετατρέπεται σε αγρίμι κι η ζωή του σημαδεύεται από αποδράσεις, μετέωρες σκέψεις, αγάπη και μίσος για τη μάνα του, αμφισβήτηση της ίδιας της ζωής. Όλα στην κόψη του ξυραφιού, δίπλα στη λίμνη της κυρα-Φροσύνης. Τα δυο παιδιά χάνονται μέσα στον χρόνο. Η ζωή δεν έχει πει την τελευταία λέξη… Ένα μοναδικό ταξίδι στην Ιστορία της Ελλάδας, στα χρόνια της βασιλείας, της δικτατορίας και της Μεταπολίτευσης. Μια αληθινή σπαρακτική ιστορία, μέσα από τα μάτια του αγριμιού της Ηπείρου, που συγκλονίζει και τον πιο ψυχρό αναγνώστη.
(Πικρό Γάλα, Μένιος Σακελλαρόπουλος, Εκδόσεις: Ψυχογιός)
Οι παράξενες ιστορίες της κυρίας Φι
“Μα δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος να μην πιστεύει ένας άνθρωπος στο θαύμα”. Τα λόγια του Πασκάλ ασπάζεται η κυρία Φι και ενδίδει στο απροσδόκητο, στο απίθανο που παραμονεύει σε κάθε μας βήμα. Γιατί η ζωή, έτσι όπως είναι, δεν μας είναι αρκετή και η κυρία Φι εννοεί να ζήσει. Με πόνο, με αβεβαιότητα, με συντριβή, με γέλιο, με έκσταση, ακόμα και με χαμό, αλλά εννοεί να ζήσει. Και στο τέλος, ποιος ξέρει; Ίσως καταφέρει να γιατρέψει το γιο της, που πάσχει από μια παρατεταμένη και ακατανόητη θλίψη. “Οι παράξενες ιστορίες της κυρίας Φι” είναι αναπάντεχες, ευρηματικές, ανοιχτές σε ένα μέλλον που έτσι κι αλλιώς ανήκει μόνο στην έκπληξη.
(Οι παράξενες ιστορίες της κυρίας Φι, Φωτεινή Τσαλίκογλου, Εκδόσεις: Καστανιώτη)
Πάμε Σούνιο;
Μια ξαφνική αδιαθεσία στέλνει τον «Ψυ» ένα πρωί στα εξωτερικά ιατρεία του Ευαγγελισμού. Ο φόβος μπροστά στο άγνωστο της κατάστασής του, αλλά και η μεγάλη του χαρά όταν οι γιατροί τον βεβαιώνουν ότι δεν έχει κάτι σοβαρό τον ξυπνάνε από τον λήθαργο της καθημερινής συνήθειας. Αποφασίζει να μην πάει στη δουλειά του, αλλά να κάνει μια βόλτα στο Σούνιο. Σ’ αυτή τη βόλτα συνειδητοποιεί ότι η κινητήρια δύναμη της ζωής του είναι η ίδια του η ύπαρξη, η υποκειμενικότητά του. Κάτω από το φως αυτής της διαπίστωσης, επανεξετάζει τις κοινωνικές, τις φιλοσοφικές αλλά και τις επιστημονικές του απόψεις.
(Πάμε Σούνιο;, Χαρούλα Αποστολίδου, Εκδόσεις: Κέδρος)
