Με έναυσμα την πυρκαγιά ενός αυτοσχέδιου κινηματογράφου το 1939 στη Λήμνο και τις καταστροφικές της διαστάσεις, στερώντας τη ζωή 60 ατόμων μεταξύ άλλων και συγγενών εξ αγχιστείας της συγγραφέως, η Κώστια Κοντολέων, δημιούργησε ένα βιβλίο που ξεχειλίζει τραύματα.
Ο Μήτσος, πρόσφυγας από τη Σμύρνη, φτάνει στον Πειραιά το 1922, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι κατατρεγμένοι. Ορφανός από πατέρα, θα φοιτήσει στη σχολή Αξιωματικών και θα πάρει μετάθεση για τη Λήμνο.
Εκεί, θα νυμφευτεί την Φρόσω και θα αποκτήσουν ένα κοριτσάκι, την Άννα, η οποία θα συμπληρώσει την ευτυχία τους, έως την αποφορά εκείνη ημέρα της πυρκαγιάς, όπου η δύο γυναίκες θα χάσουν τη ζωή τους και ο Μήτσος, θα τραυματιστεί στο πόδι μα καταλυτικό ρόλο θα παίξει το τραύμα που απέκτησε στην ψυχή του.
Στην Αθήνα τώρα, η Άννα, είναι μια δημόσια υπάλληλος που την τραβούν οι άντρες που έκρυβαν μυστικά, μένει με τους γονείς της, τον πράο πατέρα Γιάγκο, την δεσποτική, δύστροπη και επιβλητική Ασημίνα μητέρα της και την υπάκουη και πεισματάρα αδερφή της Αγγέλα, αναζητά να γνωρίσει τον έρωτα, αλλά πέφτει συνεχώς σε λάθος επιλογές.
Θα παντρευτεί τον Μήτσο, ο οποίος αναμετριέται με θύμισες, δαίμονες και αναμνήσεις, στοιχηματίζοντας με τον εαυτό της, να τον βγάλει και πάλι στο φως και θα αποκτήσουν έναν γιο τον Φίλιππο.
Η Άννα θα γίνει Νίτσα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διαγραφεί από τον ορίζοντά τους αυτό το όνομα, ο Μήτσος θα γίνει Δημητρός και θα προσπαθήσουν να αφήσουν πίσω τους το παρελθόν που τους κρατά δέσμιους και τους στερεί τη δυνατότητα να ζήσουν στο παρόν.
Ένα ταξίδι στην Αφρική, ένας πόλεμος, ένα σπίτι που δίνεται αντιπαροχή, η κατοχή, οι αδέσποτες σφαίρες, ένα πτυχίο, μια 
συγκατοίκηση, τα διάσημα σμυρναίικα σουτζουκάκια, ένα δειλό και συνεσταλμένο παιδί, η γλυκιά και μεστή γεύση από το σαλέπι, η απρόσκλητη χορεία που χτυπά την πόρτα και πριν της ανοίξουν εκείνη έχει ήδη εισβάλλει…
… μια εκούσια αναχώρηση για νέους κόσμους και τα αλαφροπατήματα που τους ακολουθούν όπου κι πάνε, θα δώσουν στο βιβλίο τη δική τους χροιά, που άλλοτε θα μας προβληματίζουν και θα μας μελαγχολούν και άλλοτε θα μας νουθετούν.
Πότε νιώθεις να έχεις δώσει το μετρικό σου στις συμφορές;
Πότε είσαι έτοιμος να βάλεις πλώρη για απάνεμα λιμάνια;
Με ποιον τρόπο μπορούν τα αερικά να εδραιώσουν μια περίοπτη θέση στη ζωή σου;
Ποιος κερδίζει την άνιση μάχη ανάμεσα στο τότε και το τώρα;
Πως αποτρέπεται ένας εγκλεισμός στο παρελθόν;
Είναι ικανές οι σκιές να στοιχειώνουν ακόμα και κάποιον που δε γνωρίζουν;
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Κώστιας Κοντολέων, επέλεξα την παρακάτω:
…τα όνειρα μπορεί να μη γεμίζουν άδεια στομάχια, αλλά κρατούν ζωντανή την ελπίδα και την αψηφισιά του θανάτου…
Πρόκειται για ένα καθηλωτικό βιβλίο, που μας κοινοποιεί τη δύναμη του παρελθόντος στη ζωή μας και τη δυσκολία να απαγκιστρωθούμε από κάποιες δυνατές και αδιάβατες συγκινήσεις. Φυσικά αυτό είναι εις βάρος του παρόντος, του μέλλοντος και των νέων ανθρώπων που εισβάλουν στη ζωή μας.
Πολλές φορές, όσο κι αν θέλουμε να φυλακίσουμε και να διαγράψουμε τα περασμένα, εκείνα θα βρίσκουν τρόπο να εδραιώνονται όλο και περισσότερο στο σήμερα αλλά δυστυχώς και στο αύριο.
ISBN: 978-960-645-219-2
Αριθμός Σελίδων: 234
Τιμή: από 13,95 €
Ημερ/νία έκδοσης: Νοέμβριος 2021
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος
Η Κώστια Κοντολέων γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι συγγραφέας και µεταφράστρια. Έχει γράψει τα µυθιστορήµατα: Τα χρόνια του δράκου (Πατάκης, 1998), Το χάρτινο σπέρµα (Πατάκης, 1999), Το κίτρινο φουστάνι (Πατάκης, 2000), Φεύγω (Ψυχογιός, 2011), Μέσα από τις ζωές των άλλων (Ψυχογιός, 2016) και τη συλλογή διηγημάτων Σιγανά, σιγανά πατώ τη γη (Έναστρον, 2013).
Έχει µεταφράσει περισσότερα από εκατό βιβλία, µεταξύ των οποίων έργα των Τζόις Κάρολ Όουτς, Φίλιπ Πούλµαν, Τόµας Σάβατζ, Ρόαλντ Νταλ, Μάρκους Ζούσακ, Ρόµπερτ Κόρµιερ, Πενέλοπε Φιτζέραλντ, Ρ. Κ. Νάραγιαν, Μάγιας Αγγέλου, Μέλβιν Μπέρτζες κ.ά.
Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης (1992), το Βραβείο Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας (2003), με βραβεία από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και με διπλή αναγραφή της στον Τιμητικό Πίνακα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ).
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη, [email protected]
”Γεννήθηκα και ζω στις Πλαταιές Βοιωτίας. Σπούδασα Πληροφορική & Φυσικές Επιστήμες και το γράψιμο παντός είδους είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το διάβασμα και οι μοναχικοί περίπατοι στη φύση, γεμίζουν ευχάριστα τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου. Έμπνευσή μου αποτελεί κάθε τι που μπορεί να μας διδάξει και να μας προσφέρει το έναυσμα να δούμε τη ζωή από άλλη οπτική”.
