Με αφορμή το τελευταίο της βιβλίο Εσωκεντρισμός η Δρ. Νάνσυ Μαλλέρου, είναι Life Coach, ιδρύτρια της Life Clinic Group και δεσπόζει ανάμεσα στους πρωτοπόρους του Coaching στην Ελλάδα.

Μέσα από τα βοηθητικά σεμινάρια, τις ομιλίες, τα πλούσια άρθρα και τα βιβλία της έχει επηρεάσει θετικά τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων. Έχει την πατρότητα του όρου «Εσωκεντρισμός» ο οποίος αποτελεί τη βάση της προσέγγισής της και διέπει την μεθοδολογίας της στο Coaching.

H «Γκουρού της Ευτυχίας» όπως την αποκαλούν, ενδιαφέρεται εκτενώς για την ποιότητα ζωής, την αμέριστη ευτυχία, την προσωπική ανάπτυξη και την επιτυχία και χαρίζει απλόχερα συμβουλές και προτεινόμενες λύσεις μέσα από μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη.

Νάνσυ, σε ευχαριστώ για την άνεση και την αμεσότητα που με έκανες να νιώσω, για τις αυθόρμητες και αρκετά εύστοχες απαντήσεις σου στις ερωτήσεις μου και για τα μικρά μυστικά ευτυχίας που δέχτηκες να μοιραστείς τόσο μαζί μου, όσο και με το αναγνωστικό κοινό.

-Πώς εισχώρησε το coaching στη ζωή σας και πως αποφασίσατε να αλλάξετε ρότα;

-Θεωρώ ότι όλα τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους. Όταν έκανα την αλλαγή, δεν συνειδητοποιούσα πως συνδέεται αυτό με τα προηγούμενα. Ήταν μια προσωπική ανάγκη. Το 2004 έπαθα ένα κλινικό burnout που αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να αναθεωρήσω ότι ήξερα και δεν ήξερα για μένα, με πρώτο και καλύτερο το μυαλό μου, το οποίο έπαψε και δουλεύει και το οποίο ήταν πάντα ο μεγαλύτερος μου σύμμαχος.

Εκεί έγινε μια τεράστια παύση και αναθεώρησα πάρα πολλά πράγματα, ευτυχώς μου έμειναν οι αξίες αυτές με τις οποίες έχω μεγαλώσει και πολύ σημαντικά πράγματα που με βοήθησαν και ένα από αυτά ήταν η επιχειρηματικότητα, η οποία ήταν πάντα μέσα στο DNA μου.

Ήρθα σε επαφή με το coaching γιατί εγώ χρειαζόμουν πρωτίστως βοήθεια και για το λόγο ότι όλο το Ψ, σαν πρωτόκολλο ή σαν επιστήμη, δε μου ταίριαζε καθόλου. Αναζητούσα κάτι να είναι πιο κοντά στους ρυθμούς μου, πιο κοντά στην πραγματικότητά μου, γιατί είμαι ένας άνθρωπος ψαγμένος που ήξερα ακριβώς τι μου φταίει και έπρεπε να βρω τον τρόπο, να κάνω το επόμενο βήμα.

Έτσι ανακάλυψα το coaching και διέκρινα δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι ήταν μια επιχειρηματική ευκαιρία μιας και στην Ελλάδα δεν υπήρχε ούτε ακουστά και σκέφτηκα ότι θα το χρειαστεί πολύς κόσμος και το δεύτερο, ότι το coaching ήταν μια σχετικά νέα επιστήμη στο χτίσιμό της και μιας και έχω το ακαδημαϊκό μικρόβιο μέσα μου, μου άρεσε να είμαι στην αρχή και να παρακολουθήσω πως χτίζεται και πως εξελίσσεται και μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον.

Με τα χρόνια, κατάλαβα ότι ο μίτος της Αριάδνης που τα συνέδεε είναι το ενδιαφέρον μου για τους ανθρώπους. Πως σκέφτονται, τι πιστεύουν. Πάντα ήθελα να προσφέρω στους ανθρώπους και να ακούω τι έχουν να πουν. Επίσης μου αρέσει πάρα πολύ η πρακτική εφαρμογή της γνώσης. Καλό το ακαδημαϊκό σύγγραμμα αλλά όταν εγώ θέλω να κάνω πράγματα, αυτό πρέπει να ενταχθεί μέσα σε μια λειτουργική πραγματικότητα..

Αυτό ήταν που με τράβηξε στο coaching, οπότε ξανασπούδασα γιατί μου αρέσει πάρα πολύ το διάβασμα και βέβαια με βοήθησε το γεγονός ότι στο πανεπιστήμιο είχα κάνει 2 χρόνια εξελικτική ψυχολογία. Οπότε αυτό ήταν ένας φάρος για μένα, γιατί όταν περνάς ένα burnout είσαι σε πολύ σκοτεινό μέρος και για να συνεχίσεις πρέπει να βρεις τον δικό φάρο. 

-Θεωρείστε «γκουρού» της ευτυχίας, μιας και έχετε επιδράσει θετικά στις ζωές πολλών ανθρώπων. Κατά τη γνώμη σας, που κρύβεται η ευτυχία;

-Καταρχάς να πω για τη λέξη «γκουρού» ότι μου την δώσανε, αλλά εμένα δε μου αρέσουν οι γκουρού και επιπλέον δεν πιστεύω στους γκουρού. Πιστεύω στο να πάρεις έμπνευση από τον εκάστοτε άνθρωπο που έχει μια σκέψη να σου προτείνει, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να την αμφισβητήσεις, να την τεστάρεις στο δικό σου οικοσύστημα, στο δικό σου σύστημα αξιών και να τη φέρεις στα μέτρα σου.

Αυτό έκανα πάντα με όλες μου τις επιστήμες, τις σπουδές, τις σχέσεις, τις νουθεσίες. Με μάθανε έτσι να σκέφτομαι οι γονείς μου και μου έχει φανεί πάρα πολύ χρήσιμο. Να μην παίρνω τίποτα αξιωματικά. Αυτά για τον γκουρού.

Τώρα, στην ερώτησή μας, η ευτυχία θεωρώ ότι κρύβεται στην επιλογή. Ανά πάσα στιγμή, έχουμε την επιλογή αν δεν μας αρέσει εκεί που είμαστε, να φύγουμε. Νομίζω ότι κολλάμε, γιατί δεν μας αρέσει να πληρώνουμε το τίμημα της κάθε επιλογής, διότι κάθε επιλογή έχει και τίμημα. Κάποιες έχουν θετικό, κάποιες αρνητικό, κάποιες έχουν και τα δύο.

Η ευτυχία για μένα κρύβεται στην κατανόηση ότι έχεις επιλογή. Και κάτι ακόμα, για μένα η ευτυχία δεν είναι προορισμός, δεν έχει προϋποθέσεις. Αν εγώ νιώθω ευτυχισμένη, θα κάνω καλύτερες επιλογές, θα έχω μεγαλύτερη οξυδέρκεια, θα είμαι χαρούμενη, θα κάνω πιο ευχάριστα τα πράγματα και σε λιγότερο χρόνο και άρα θα φτάσω εκεί που θέλω.

Θέλω να είμαι συλλέκτης μικρών στιγμών, έτσι γεννήθηκαν και τα ημερολόγια που γράφω τόσα χρόνια. Πάντα υπάρχει σελίδα για τις λαχταριστές στιγμές, εκείνες που λαχταράς να τις ξαναζήσεις. Τέλος σας συμβουλεύω να σωματοποιείτε όλα τα θετικά που διαθέτετε, αυτές τις μικρές στιγμές ευτυχίας, οι οποίες προστατεύουν τόσο την σωματική όσο και τη ψυχική μας υγεία. 

-Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο, εσωκεντρισμός. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι βιβλίο – σταθμός όπως χαρακτηριστικά ανέφερα και στην προ ολίγων ημερών κριτική μου. Εσείς πως θα το χαρακτηρίζατε; Ποια ανάγκη σας οδήγησε στη δημιουργία του;

Είμαι πάρα πολύ περήφανη για αυτό το βιβλίο. Μου πήρε επτά χρόνια για να το γράψω και να φανταστείς ότι είμαι γρήγορη!

Αυτό είναι μια φιλοσοφία, μια ανάγκη που βγήκε από μέσα μου για να εκφράσω κάτι που δεν υπήρχε και γι’ αυτό δημιούργησα τη λέξη εσωκεντρισμός, αλλά μέχρι αυτό να ωριμάσει και να μπει σε εφαρμογή σε μένα και σε πελάτες μου για να δω ότι δουλεύει και μπορεί όντως να ωφελήσει στη δική μου ζωή πρώτα και μετά σε όλων των άλλων, μου πήρε επτά χρόνια. Οπότε είναι κάτι για το οποίο είναι εξαιρετικά – εξαιρετικά περήφανη!

Μια επιστήμη, είναι η παρατήρηση της πραγματικότητας την οποία τη βάζεις σε τεστ και όταν τα αποτελέσματα αρχίζουν και επαληθεύονται, γίνονται επιστήμη. Για μένα αυτά τα επτά χρόνια, ήταν μια επιστήμη ολόκληρη. Αυτό το βιβλίο ήταν κάτι που έδωσα στον εαυτό μου πρώτα με πολύ προσοχή και με πολύ αγάπη και μετά σε όλους τους άλλους.

Ήταν ο δικός μου τρόπος να δω τη ζωή διαφορετικά. Το γράψιμο αυτού του βιβλίου ήταν η δική μου πορεία προς κάπου που αισθάνομαι ότι έχει σταθερές βάσεις και ότι μέσα από αυτό, θα μπορέσω να αντιμετωπίσω το επόμενο και το επόμενο. 

-Τι επιδιώκετε να παρέχετε στον κοινό, μέσα από τον εσωκεντρισμό;

-Το πρώτο πράγμα που θέλω να δώσω είναι έμπνευση και παρακίνηση για εφαρμογή του οτιδήποτε τους κάνει. Νομίζω ότι μαθαίνουμε από τις εμπειρίες των άλλων, αυτή είναι η περιουσία μας και γι’ αυτό είμαστε ως είδος εγώ που είμαστε, οπότε εγώ ήθελα να δώσω τις δικές μου εμπειρίες και να αφήσω το πεδίο στον καθένα να τις χρησιμοποιήσει όπως εκείνος κρίνει. Εγώ θέλω να ρίξω φως κάπου και να ανοίξω πόρτες. Αν θα μπει ο καθένας, πως θα μπει ή πόσο θα κάτσει, είναι δικαίωμα του καθενός.

Πρόσφατα με ρωτήσανε τι θέλεις να γράφει η ταφόπλακά σου. Ξέρεις τι απάντησα; Ήταν αυτή που σήκωνε τους ανθρώπους από τον καναπέ τους… είτε είναι ο καναπές της μοναξιάς, είτε είναι ο καναπές της μιζέριας!

-Στον εσωκεντρισμό, εμβαθύνετε στην αλλαγή των ανθρώπων, προς  μια καλύτερη εκδοχή τους. Πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας, να αποδεχτούμε και να αλλάξουμε κομμάτια του χαρακτήρα μας;

Όταν μιλάμε για αλλαγή του εαυτού μας, πάντα έρχεται το θέμα της δυσκολίας. Υπάρχουν δύο τρόποι για να το δεις. Ο ένας είναι να σκεφτούμε πόσο δύσκολο είναι να ζεις στα χάλια που είσαι τώρα. Αν είναι δύσκολο αυτό, τότε το άλλο είναι εύκολο. Αν είσαι δυστυχισμένος στη σχέση σου, στην δουλειά σου, με τον εαυτό σου, αυτό είναι το δύσκολο και χρειάζεται πειθαρχεία, να το πάρεις απόφαση και να μη φοβηθείς το διάβολο που δεν ξέρεις, αλλά να προτιμήσεις το διάβολο που ξέρεις και να προχωρήσεις στην αλλαγή του.

Ο άλλος τρόπος είναι ότι δυσκολευόμαστε γιατί ξέρουμε ότι θα χάσουμε κάτι από αυτά που έχουμε με κέρδος κάτι το αβέβαιο… αν αποφασίσουμε ότι την αλλαγή θα την κάνω επειδή θα πάρω κάτι καλύτερο, επειδή θα περνάω καλύτερα, δε βλέπω δυσκολία στην αλλαγή και επίσης ιστορικά αν κοιτάξουμε ο καθένας τον εαυτό του θα δούμε ότι πολλές φορές αλλάξαμε γούστα, αλλάξαμε τρόπο ζωής, αλλάξαμε συντρόφους, θα δούμε ότι έχουμε αλλάξει γενικά και τότε συνειδητοποιούμε ότι στην πραγματικότητα η ζωή μας είναι μια αλλαγή. Ότι δεν αλλάζει έχει πεθάνει.

Άρα προτείνω, αυτήν την αλλαγή να την δούμε από καλή σκοπιά γιατί είναι θέμα πνευματικής υγιεινής. Νομίζω ότι έχουμε φορτώσει την αλλαγή με αρνητικές συνέπειες, ενώ δεν είναι έτσι.

-Επιπρόσθετα στο βιβλίο, κάνετε μια εκτεταμένη αναφορά για το Χ-Γ-Μ; πόσο σπουδαίο είναι τελικά να αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας;

-Για μένα είναι πολύ σημαντικό και το πρόβλημα είναι ότι θεωρούμε αυτόν τον χρόνο κλεμμένο. Και εκεί μετά έρχονται οι ενοχές… Δηλαδή λες ότι αν εγώ προσφέρω κάτι στον εαυτό μου, αυτός είναι χρόνος κλεμμένος από τη δουλειά, από το παιδί μου, από φίλους. Η δική μου λογική λέει για να είμαι εγώ καλά, πρέπει να αφιερώνω χρόνο με τον εαυτό μου.

Όπως κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη μας για ένα ιατρικό ραντεβού, έτσι δεν πρέπει να αμφισβητείται η ανάγκη μας να περάσουμε χρόνο με τον εαυτό μας. Πολλοί θεωρούν ότι ο χρόνος με τον εαυτό τους και η ενασχόληση μαζί του, πρέπει να γίνει με εγωιστική φορά. Θεωρώ ότι είναι λάθος. Δε σημαίνει ότι επειδή ασχολούμαι με τον εαυτό μου, παύω να ασχολούμαι με όλους τους άλλους!

Δεν εγκαταλείπεις όλα τα άλλα για να ασχοληθείς μόνο με τον εαυτό σου! Δεν γινόμαστε εγωιστές αν ασχοληθούμε με τον εαυτό μας.

Για να έχεις να προσφέρεις, πρέπει από κάπου να γεμίζεις. Αν δεν είσαι γεμάτος, ούτε να δώσεις έχεις, ούτε να προσφέρεις σε όλα αυτά που εσύ έχεις επιλέξει να κάνεις σαν ρόλους. Για να μπορείς να τους φέρεις σε πέρας, πρέπει από κάπου να φορτίζεσαι. Δείτε το κινητό σας. Όταν δεν έχει μπαταρία, σταματά να προσφέρει και επανέρχεται όταν φορτιστεί. 

-Κλείνοντας και με γνώμονα την εμπειρία σας, θεωρείτε εύκολο ένας άνθρωπος να βοηθήσει τον εαυτό του και αν ναι, με ποιον τρόπο;

-Το πρώτο πράγμα είναι να το θέλεις, το δεύτερο είναι να πιστέψεις, να δεις ότι υπάρχει ο τρόπος, το τρίτο είναι να έχεις στη διάθεσή σου μερικές τεχνικές, μερικά εργαλεία που θα σε βοηθήσουν γιατί είναι πολύ σημαντικό να δούμε ότι έχουμε επιλογές και το τελευταίο είναι ότι θέλει κουράγιο. Πιο πολύ από πειθαρχεία, θέλει κουράγιο να πεις ότι εδώ που είμαι δεν περνάω καλά και πάω να δοκιμάσω κι ας φάω τα μούτρα μου, τουλάχιστον τόλμησα να δοκιμάσω. Σίγουρα κάτι θα έχω κερδίσει, γιατί τίποτα δεν πάει χαμένο! 

-Θα ήθελα να αποκαλύψουμε στους αναγνώστες κάποιο από τα μελλοντικά σχέδιά σας;

-Βεβαίως, με χαρά! Μιλώντας για λειτουργική ζωή, θα ήθελα να αναφερθούμε σε δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η συνδρομητική πλατφόρμα μας Νamatribe που αναφέρεται στην ευεξία και για να αποκαλύψουμε κάτι γιατί αυτό έχει ήδη αποκαλυφθεί, το επόμενο σχέδιο μας είναι ένα συμπλήρωμα διατροφής το οποίο να περιέχει μέσα, όλη αυτήν τη φιλοσοφία για λειτουργική ζωή.

Πρόκειται για ένα συμπλήρωμα διατροφής που περιέχει ένα προσαρμογόνο φυτό που ονομάζεται ασουαγκάντα, το οποίο χρησιμοποιείται στην Αγιουρβέδα 2.500χρόνια και βοηθά τον οργανισμό να έρθει σε ομοιόσταση. Δηλαδή έχεις πάρα πολύ στρες, να σου μειώσει το στρες, έχεις πάρα πολύ άγχος και δε μπορείς να κοιμηθείς, να σε βοηθήσει να χαλαρώσεις και να κοιμηθείς, ξυπνάς και νιώθεις αδύναμος, σου δίνει την ενέργεια που χρειάζεσαι ή βοηθάει το μυαλό σου να συγκεντρωθείς.

Ψάξαμε πάρα πολύ για να βρούμε κάτι που να ταιριάζει στη δική μας φιλοσοφία και όχι για να κάνουμε μια ακόμη επιχειρηματική κίνηση και πραγματικά είμαι πολύ περήφανη για αυτό. Δεν θα είναι χάπι, θα είναι gym θα μασιέται και θα μπορεί να φέρει τη μέρα σου σε ισορροπία. Αυτό είναι ένα ινδικό φυτό και ανακαλύψαμε πρόσφατα ότι φύεται στη λατρεμένη Κρήτη και λέγεται τραχειά.

Βέβαια εδώ να αναφέρω ότι η έμπνευση είναι της συνεργάτιδάς μου της Μαλού Λαρσινού, με την οποία συνυπάρχουμε και είμαι πολύ ευτυχής που έχουμε το ίδιο όραμα και την ίδια φιλοσοφία.

Η συνέντευξη της Νάνσυ Μαλλέρου στην Κατερίνα Σιδέρη