Πέρα από τον μηδενισμό

Πέρα από τον μηδενισμό

(…)

“Στο μεσημέρι της σκέψης, ο επαναστατημένος αρνείται τη θεότητα, για να συμμεριστεί τους κοινούς αγώνες και τη μοίρα όλων. θα διαλέξουμε την Ιθάκη, την πίστη στη γη, την τολμηρή και λιτή σκέψη, την ξεκάθαρη δράση, τη γενναιοψυχία του ανθρώπου που ξέρει. Μέσα στο φως, ο κόσμος παραμένει η πρώτη και η τελευταία μας αγάπη. Τ’ αδέλφι μας αναπνέουν κάτω από τον ίδιο ουρανό μ’ εμάς, η δικαιοσύνη είναι ζωντανή. Τότε γεννιέται η παράξενη χαρά που βοηθά να ζούμε και να πεθάνουμε και που για κανέναν λόγο δεν θ’ αναβάλουμε πλέον για αργότερα. Πάνω στην πονεμένη γη υπάρχει η ακούραστη ήρα, η πικρή τροφή, ο δυνατός άνεμος που έρχεται από τη θάλασσα, η παλιά και η νέα αυγή. Χάρη σ’ αυτήν θα ξαναφτιάξουμε, με τις μάχες, την ψυχή τούτης της εποχής και μια Ευρώπη που δεν θα αποκλείει τίποτα. Ούτε ι αυτό το φάντασμα, τον Νίτσε, που επί δώδεκα χρόνια μετά την κατάρρευση του η Δύση θα τον έβλεπε ως το κεραυνοβολημένο είδωλο της ανώτερης συνείδησης της και του μηδενισμού της. Ούτε κι αυτόν τον προφήτη της δικαιοσύνης δίχως τρυφερότητα που κατά λάθος αναπαύεται στον χώρο με τους απίστους του νεκροταφείου Χάιγκεϊτ. Ούτε, βέβαια, τη θεοποιημένη μούμια του ανθρώπου της δράσης μέσα στο γυάλινο φέρετρό της, και ό,τι άλλο από όσα το πνεύμα και η ενεργητικότητα της Ευρώπη προμήθευαν ακατάπαυστα στην αλαζονεία μιας άθλιας εποχής. Όλοι, πράγματι, μπορούν να ξαναζήσουν δίπλα σ’ αυτούς που θυσιάστηκαν το 1905, αλλά με τον όρο να καταλάβουν ότι πρέπει οι μεν να διορθώσουν τους δε κι ότι ένα σύνορο, μέσα στον ήλιο, τους σταματάει όλους. Καθένας λέει στον άλλο πως δεν είναι Θεός. Εδώ τελειώνει ο ρομαντισμός. Τούτη την ώρα που καθένας από μας οφείλει να τεντώσει το τόξο του για να αποδείξει την αξία του, να κατακτήσει, μέσα στην ιστορία και εναντίον της, αυτό που ήδη κατέχει, την πενιχρή σοδειά των χωραφιών του, τη σύντομη αγάπη αυτής της γης, την ώρα που επιτέλους γεννιέται ένας άνθρωπος, πρέπει να αφήσουμε τούτη την εποχή και τα εφηβικά πάθη της. Το τόξο λυγίζει, το ξύλο φωνάζει. Στο κορύφωμα της πιο μεγάλης έντασης θα ξεπηδήσει η ορμή ενός βέλους ευθύβολου με την πιο σταθερή κι ελεύθερη τροχιά.

 

“Ο επαναστατημένος άνθρωπος”, Αλμπέρ Καμύ, Μετάφραση: Νίκη Καρακίτσου – Douge / Μαρία Κασαμπαλόγλου – Roblin, Εκδόσεις Πατάκη, 9η Έκδοση, σελ. 491-492

 

Επιμέλεια: Δάφνη Τσάρτσαρου

Διαβάστε επίσης

Close