Ανεκτίμητη η μυρωδιά από τις σελίδες ενός βιβλίου, μονολόγησε φωναχτά, καθώς κατέβαζε ένα χοντρόδετο βιβλίο από το ράφι του βιβλιοπωλείου απέναντι από την είσοδο του σπιτιού μου.
Φαινόταν μικρό από μακριά, δεν το έπιανε το μάτι σου αλλά συνάμα ήταν ένας χώρος τόσο περιποιημένος και ζεστός που σε καλούσε να τον επισκεφτείς και να χαθείς με τις ώρες στα τόσα διαφορετικά είδη βιβλίων που παρείχε, ειδικά τέτοιες χειμωνιάτικες ημέρες που το κρύο ήταν τσουχτερό και οι πρώτες νιφάδες χιονιού άρχισαν να χορεύουν δειλά, σαν τη σημερινή. Τον παρατήρησα άθελά μου καθώς ξεφύλλιζε μία-μία τις σελίδες. Δεν μπορούσες να μην τον παρατηρήσεις εξάλλου, αφού τα άγγιζε με μια παιδική προσήλωση, μια αφοσίωση και θαυμασμό σαν να έπιανε για πρώτη φορά βιβλίο στα χέρια του. Κοντοστάθηκα για ακόμα μια στιγμή προτού χαθώ και εγώ στα ράφια ψάχνοντας το κατάλληλο βιβλίο για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές.
Βιβλία, άλλα πολυσέλιδα με χοντροκομμένα εξώφυλλα, άλλα με λιγότερες σελίδες, όλα με μία διαφορετική ιστορία για να σε ταξιδέψουν και να σε παρασύρουν σε έναν άλλο κόσμο, να σε κάνουν να ονειρευτείς, να δεις την πραγματικότητα από άλλη οπτική. Αναρωτήθηκα πόσος καιρός είχε περάσει από την τελευταία φορά που μπήκα σε βιβλιοπωλείο και χάθηκα στις σελίδες κάποιου βιβλίου. Γιατί; Και αμέσως κατάλαβα. Αυτή η συνήθεια, αυτό «το ναρκωτικό» που μας έχει κατακλύσει όλους, που μας έχει απορροφήσει τόσο πολύ, ώστε να μην έχουμε χρόνο ούτε για τα πιο απλά και συνάμα τόσο σημαντικά και μαγικά πράγματα της καθημερινότητας.
Η τεχνολογία εισέβαλε τόσο ξαφνικά στη ζωή μας, κλέβοντας ό,τι μέχρι τότε θεωρούσαμε «δικό μας». Αναλογίστηκα τις μέρες που περνούσαμε ώρες ατέλειωτης ξεγνοιασιάς και παιδικής αφέλειας στους δρόμους και στα πάρκα της γειτονιάς. Διασκεδάζαμε δίχως κινητά και υπολογιστές, χωρίς την ανάγκη προβολής κάθε πτυχής της ζωής μας, την ανάγκη δημιουργίας ψεύτικων στιγμών χαράς και αγάπης για να δείξουμε στους διαδικτυακούς φίλους μας. Και αυτό συνέβαινε γιατί πολύ απλά δεν τις χρειαζόμασταν, τις είχαμε ήδη και αν όχι, φροντίζαμε να τις δημιουργήσουμε, να παλέψουμε για αυτές και όχι να καταφύγουμε στην εύκολη λύση της ψευδαίσθησης και του ουτοπικού.
Όλα αυτά τα λεγόμενα ‘’gadgets’’ έχουν αποξενώσει σε σημαντικό βαθμό τους ανθρώπους, τους βλέπεις πια χωμένους σε μια οθόνη, δίχως να μιλάνε μεταξύ τους, και πολλές φορές ακόμα και όταν ανταλλάσουν μια κουβέντα, δεν δίνουν την απαιτούμενη προσοχή, παρά τους ενδιαφέρει πώς θα βγάλουν την επόμενη φωτογραφία και πότε θα «σκρολλάρουν» στην αρχική τους, προκειμένου να ενημερωθούν για τη δραστηριότητα των φίλων τους. Αποκόπηκαν οι ανθρώπινες σχέσεις, έχασαν τους δεσμούς τους και την ομορφιά της συντροφικότητας και της αληθινής επικοινωνίας και επαφής.
Βέβαια, η τεχνολογία προσφέρει και αρκετά πλεονεκτήματα παρέχοντας ανέσεις και επιλογές που παλαιότερα ούτε φανταζόμασταν, καθώς είναι γεγονός ότι διευκόλυνε στο μέγιστο βαθμό τις διαπροσωπικές μας σχέσεις αλλά και εν γένει την καθημερινότητά μας. Ό,τι χρειαστεί κανείς, μπορεί να το βρει στο διαδίκτυο σε σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς να ταλαιπωρηθεί, από συνταγές μαγειρικής μέχρι μαθήματα χορού, εκπαίδευσης των κατοικίδιων του, αλλά και τα πιο δημοφιλή και προσεγμένα εστιατόρια και ξενοδοχεία σε έναν ξένο προορισμό όταν προετοιμάζει ένα ταξίδι ή κάποια εξόρμηση.
Η τεχνολογία κυριολεκτικά μας έλυσε τα χέρια, έδωσε φως σε πολλούς τομείς που πιθανόν να είχαμε άγνοια, αφού η πληροφορία παρέχεται απλόχερα και για καθετί που ενδέχεται να μας απασχολήσει. Η τεχνολογία ήρθε για να μείνει. Η μεγάλη πρόκληση και το στοίχημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να κερδίσουμε είναι κατά πόσο θα καταφέρουμε να επωφεληθούμε των θετικών της ταυτόχρονα να διατηρήσουμε ζωντανές τις αξίες, τις παραδόσεις και τις ισορροπίες που κάθε εποχή και κάθε άτομο, ανεξαρτήτως ηλικίας, έχει ανάγκη.
Ανεκτίμητη η μυρωδιά από τις σελίδες των βιβλίων, ψέλλισα φωναχτά, καθώς βάδιζα φορτωμένη με τρία μεγάλα βιβλία στα χέρια έξω από το βιβλιοπωλείο, ανυπομονώντας να χαθώ στην ιστορία που είχαν να μου εξιστορήσουν, ρουφώντας μία-μία τις σελίδες τους μπροστά στο αναμμένο τζάκι και στο χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα λαμπιόνια. Αυτά τα Χριστούγεννα θα ήταν διαφορετικά, μαγικά, μονολόγησα.
Γράφει η Κονδυλένια Λιαπάκη
