Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 25 Ιουνίου του 1915 και ήταν συγγραφέας, ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας. Σπούδασε στη Νομική και στη Φιλοσοφική Σχολή, χωρίς ωστόσο να πάρει το πτυχίο. Στα πιο σημαντικά ποιητικά του έργα κατατάσσονται η «Μικρά Σύρτις» (1955) που ήταν η πρώτη του ποιητική συλλογή και η δίτομη κασετίνα με τίτλο «Συλλογή-Πηγές». Τα περισσότερα βιβλία του, όμως, είναι μελέτες και δοκίμια. Τιμήθηκε το 1988 με το Α’ κρατικό βραβείο κριτικής-δοκιμίου, το οποίο δεν αποδέχτηκε, ενώ το 2001 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στις 3 Φεβρουαρίου του 2004, σε ηλικία 89 ετών.

Καλοκαίρι

Θα ξαναβρούμε τους ρυθμούς εκεί που τους αφήσαμε
Στην αμμουδιά με τους αφρούς του περασμένου χρόνου
Στα ξύλα που τα σφήνωσαν κατάβραχα φουρτούνες
Στα φύκια τα ξασπρόθωρα στο ασίγαστο νερό.

Θα ξαναβρούμε τους ρυθμούς παντού. Μονάχα εσένα
Δε θα σε βρούμε πουθενά της νιότης αστραπή
Πιο γρήγορη απʼ το τρέξιμο πιο λίγη απʼ το δελφίνι
Στο πήδημά του, μια στιγμή στο πέλαγο αν φανεί (…)

Μικρά Σύρτις

(…) Μα την πληγή του ανθρώπου όταν αφόρμισε
Την έγιανε η μητέρα αυτού του ποταμού
Γερόντισσα εκατόχρονη που είδα το γένι της αραιό
Μια Κυριακή να στάζει από μαρίσα

Καθώς η τρίχα στο κατωσάγονο του αλόγου
Όταν σηκώνει το κεφάλι από μια γούρνα

Λέω το μεγάλο φωτεινό θεό
Μοναχογιό της χήρας αιωνιότητας
Που δένεται καλούμα στις περιπλανήσεις του
Με το Σταυρό του Νότου στα μεσούρανα
Και τον αστερισμό της Ανδρομέδας (…)

Άδηλων Δραμάτων

Καημένη αγάπη της στεριάς και που δε σε περπάτησα
Και που δε σε κολύμπησα της θάλασσας αγάπη –
Τέτοια χαρά στον ουρανό και τέτοιο φως στον κόσμο
Πώς να την πάρεις τη ζωή δόλωμα του θανάτου; […]

Επιμέλεια: Δάφνη Τσάρτσαρου