Μην είσαι παλαβός, Μπραϊμάκι μου, άσε τους Ρωμιούς να σκοτώνουνται αναμεταξύ τους.

Δεν έχει ξοφλημό, ανάθεμά τη για ράτσα.
Πόσα χρόνια, πάππου προς πάππου, πολεμούμε να την ξεκάνουμε;
Τι καταφέραμε; Τον κακό μας τον καιρό!
Έναν ξεριζώνεις, δέκα φυτρώνουν…

Αν δεν σκοτωθούν, σου λέω, αναμεταξύ τους, σκοτωμό δεν έχουν.
Τους αφήνω το λοιπόν και σκοτώνουνται. Κι άμα βγάλουν καλά καλά τα μάτια τους, καβαλικεύω τη φοράδα μου και πάω και βάνω τάξη.

Κατάλαβες; Σου τα λέω αν αξιωθείς και γίνεις κι εσύ καμιά φορά Αγάς σε ρωμαίικο χωριό, να ξέρεις μωρέ πώς να φέρνεσαι με τους Ρωμιούς.

Νίκος Καζαντζάκης, “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”

Thessaloniki Arts and Culture