Λαχταρώ να υποφέρω για ένα σου φιλί, να ζαλίζομαι όταν μυρίζω το άρωμά σου

Tο αδύνατο γίνεται δυνατό, το ανέφικτο εφικτό…

Να, ήμουν και εγώ εκεί. Τελικά έζησα…

O θυμός ήταν μία φωτιά που αν δεν έπαυε, θα μπορούσε να κάψει τα πάντα

Ο Παρθενώνας δεν φεύγει από την Αθήνα

Μόνο οι ακακίες άνθιζαν για αυτούς κάθε βράδυ και έραναν τον ύπνο τους με μια γλυκιά μυρωδιά μελιού

Δεν ήξερα αν θα με πλησιάσει, αν είναι θυμωμένη μαζί μου, αν θυμάται το όνομά μου…

Παγωμένα συναισθήματα που μέσα τους βράζουν…

Όταν η εικονική πραγματικότητα αντικαθιστά τη ζωή…

…που μου΄χει απομείνει, είναι οι προσευχές εκείνες, νωρίς το πρωί πριν ο ήλιος φανερωθεί.

Και να σε πνίγω στα φιλιά και να μην ανασαίνεις πια…

Γιατί μας ελκύει ο Βανγκόγκ, ο Μοντιλιάνι, η Φρίντα Κάλο και τόσοι άλλοι πονεμένοι καλλιτέχνες;

Είναι θραύσματα της ύπαρξής μας, που φυλάσσονται σε ανήλιαγους χώρους…

Ποιος την κατασκεύασε και τι σημαίνουν τα γράμματα που απεικονίζονται;