Πόσο στο φίλημα πασχίζετε ψυχή να δοκιμάσετε του άλλου…

Οι φλυαρίες οι ακατάπαυστες απομακρύνουν τους ανθρώπους, δεν δίνουν χώρο για επικοινωνία.

Είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα. Σε όλες τις εποχές. Είναι και μεγάλη τύχη, όμως.

Τώρα σε κάθε πόνο σε θρηνώ δάκρυ και μιλιά μου…

Ένας άνθρωπος δεν ήταν αρκετός για να τα τελειώσει.

Θύμησες στο μυαλό της, περίτεχνα σκηνοθετούν στο θέατρο του μυαλού της μια άλλη πραγματικότητα.

Άλλοι αναζητούν την τελειότητα, άλλοι τη μετριότητα κι άλλοι αρέσκονται στα πάθη, τον αυθορμητισμό και την παρορμητικότητα…

Δυνάμωσε το φως και ούρλιαξα πάνω σε κάθε κύμα που μ’ έλιωνε τρυφερά…

Δεν κράτησε την υπόσχεση που είχε δώσει, να κάνουν μαζί το στερνό ταξίδι, έφυγε γοργά…

Ζούμε σε μια εποχή όπου δειλιάζει το καλό, το δίκιο, το ταπεινό, το ανθρώπινο.

Γιατί είναι η γύμνια που με ζεσταίνει περισσότερο…

Μόνο το σωστό μην μ΄ αφήσεις να κάνω. Δε θέλω. Και ξέρεις γιατί;

Πόσο άδικο να περιμένεις κάποιος να αλλάξει ενώ γνωρίζεις πως αυτό είναι μάταιο και άσκοπο.

Δεν φυλακίζονται οι στιγμές σε κουτιά να στοιχειώνουν ανθρώπους.