Όποιος βρέθηκε σε τούτα τα μέρη και δεν είδε τον έρωτα του ανέμου

Κάτω απ’ την κυανή αιχμαλωσία του ουρανού είμαι ο ταμίας της τύχης μου…

Για σκέψου να μην πρόφταινα κι αυτό το καλοκαίρι να κολυμπάω σε θάλασσες ζεστές

Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση

Ακούω τη γλώσσα που λαλούν τα δυο σου χέρια -ω χέρια!

Έχουμε πολύ ταξιδέψει το σώμα σου κι εγώ…

Άνθη μάζευα για σένα στο βουνό που τριγυρνούσα…

Το τελευταίο της ποίημα, αφιερωμένο στον Ανδρέα Εμπειρίκο

Τα λουλούδια που σχεδόν έφερες εδώ, άντεξαν

Ένας φίλος θα αγγίξει το μυστικό, κρυφό μου μέρος…

Αυτά που ψιθύριζαν μονάχα μεταξύ τους για χρόνια, αυτά που δεν κατέγραψε κανείς

Είν’ η αγάπη μου σαν ένα πορφυρένιο ρόδο