Σκηνοθεσία: Graham Annable & Anthony Stacchi

Ηθοποιοί: Isaac Hempstead-Wright, Elle Fanning, Ben Kingsley, Toni Collette, Jared Harris, Simon Pegg, Nick Frost, Richard Ayoade, Tracy Morgan, Dee Bradley Baker, Steve Blum

Κριτική: Κασσάνδρα Γαλάτου, Movie Heat

Άλλη μια ταινία κινουμένων σχεδίων έχει βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες, βασισμένη στο παιδικό μυθιστόρημα του Alan Snow “Here Be Monsters!” και υπόσχεται να κρατήσει ευχάριστη συντροφιά στους μικρούς μας φίλους, με κίνδυνο να προκαλέσει πονοκέφαλο στους γονείς!

Οι δημιουργοί της ταινίας είναι δοκιμασμένοι στο χώρο του animation, με επιτυχίες όπως τα “Coraline” (2009) και “ParaNorman” (2012), μέσω της εταιρίας παραγωγής Laika.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Πεπεισμένοι πως τα Τερατοκουτάκια (Dee Bradley Baker, Steve Blum, κ.ά.), τα ασχημούλικα και σκανδαλιάρικα πλάσματα που ζουν κάτω από τη γη, σκοτώνουν μωρά, οι κάτοικοι της πόλης τους αναθέτουν σε έναν ανελέητο Εξολοθρευτή (Ben Kingsley) να τα βγάλει οριστικά από τη μέση. Ανάμεσα στα Τερατοκουτάκια όμως ζει και ένα ορφανό παιδί, ο Αυγάς (Isaac Hempstead-Wright), ο οποίος αναλαμβάνει να υπερασπιστεί τους φίλους του και να μάθει στους ανθρώπους την αλήθεια.”

Mε τον ιδιαίτερο σχεδιασμό τους, τα «Τερατοκουτάκια» παρουσιάζονται ως πλασματάκια μικρά και ασχημούτσικα, αρχικά τρομακτικά αλλά στη συνέχεια άκρως αξιαγάπητα. Γνώριμες φωνές ακούγονται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, καθώς ηθοποιοί ευρέως γνωστοί όπως ο Ben Kingsley, o Jared Harris, η Elle Fanning κ.ά τις δανείζουν στους ήρωες. Εκτός βέβαια και αν επιλέξετε τη μεταγλωτισμένη προβολή (συνήθως τα παιδιά τις προτιμούν).

Δεν λείπει η παρουσίαση της «κακής πλευράς», δημιουργώντας μια συμβολική μικρογραφία της σύγχρονης κοινωνίας, με αρνητικά χαρακτηριστικά όπως η αλαζονεία, ο εγωκεντρισμός, η πονηριά, ο ανταγωνισμός και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Ασφαλώς, αξίες όπως η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, η αλήθεια, η φιλία, η πίστη και η απαλλαγή φόβων απαρτίζουν το μεγαλύτερο μέρος του animation και υπερτερούν ενάντια στο κακό, προσφέροντας πέρα από ψυχαγωγία και μια, έστω και υποσυνείδητη, μεταφορά μηνυμάτων.

Μια αρνητική και πιο γενική παρατήρηση είναι πως παρά την εμπορική επιτυχία τους, οι σύγχρονες ταινίες animation δεν μοιάζουν με παλαιότερες. Διακατέχονται από ένα γενικά πιο σκοτεινό κλίμα, δίνοντας την εντύπωση πως η αθωότητα σταδιακά μειώνεται. Οι διάλογοι και το χιούμορ σε κάποιες περιπτώσεις αρκετά προχωρημένα, μπορούν άνετα να απευθύνονται σε ενήλικες. Κι εδώ έρχονται να τεθούν ορισμένα ερωτήματα: μήπως τα παιδιά σήμερα έχουν γίνει πιο απαιτητικά; Μήπως αντιλαμβάνονται τα πράγματα και τον κόσμο διαφορετικά απ’ότι παλιότερα, με μια πιο ενήλικη ματιά; Μήπως αυτό σημαίνει όμως πως η χαρακτηριστική τους παιδικότητα αρχίζει σιγά – σιγά κατά κάποιον τρόπο να εξασθενεί;

Ερωτήματα που μου έχουν δημιουργηθεί και με προβληματίζουν μετά από προβολές ορισμένων animation τώρα τελευταία, χωρίς να μπορώ με σιγουριά να απαντήσω καταφατικά ή αρνητικά σε αυτά. Βέβαια, η παρατήρηση αυτή δεν αφορά το “Boxtrolls” αποκλειστικά, αλλά την πλειονότητα των ταινιών κινουμένων σχεδίων των τελευταίων χρόνων. Όχι βέβαια πως τα παλαιότερα παραμύθια ήταν εντελώς αθώα, λαμβάνοντας κατά κύριο λόγο υπ’οψιν τις ιστορίες των αδελφών Γκριμ. Το γεγονός αυτό πάντως σε συνδυασμό με το έντονο ψηφιακό μέσο πλέον στα animation ίσως να είναι αυτό που δημιουργεί αυτό το… «μη παιδικό αποτέλεσμα». Πρέπει να δεχτούμε βέβαια πως οι εποχές αλλάζουν και μαζί τους εξελίσσεται και το κινηματογραφικό μέσο, και στη συγκεκριμένη περίπτωση το animation, είτε προς μια θετική είτε προς μια αρνητική κατεύθυνση.

Πέρα από αυτή τη γενική παρένθεση όμως για τα κινούμενα σχέδια και επιστρέφοντας στα θετικά στοιχεία της ταινίας, το “Boxtrolls” μπορεί να χαρακτηριστεί μια αστεία παιδική περιπέτεια, πολύ λεπτομερώς σχεδιασμένη. Κατά πάσα πιθανότητα θα προσφέρει αρκετό γέλιο και διασκέδαση, με αποτέλεσμα να αποτελέσει μια ενδεχόμενη ευχάριστη οικογενειακή έξοδο.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5

Για το Movie Heat,
Κασσάνδρα Γαλάτου

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Κριτική: Παρασκευή Γιουβανάκη, Film Critiques

Το στούντιο παραγωγής με το όνομα Laika, που μας χάρισε τα “Coraline” και “ParaNorman”, επιστρέφει με ένα ακόμη εντυπωσιακό, παιχνιδιάρικο αλλά και διδακτικό animation που είναι βασισμένο στο παιδικό μυθιστόρημα “Here Be Monsters” του Alan Snow. Γεμάτο παραλληλισμούς, δίνει τη δική του διδαχή και μας προβληματίζει.