Σκηνοθεσία: Bryan Singer
Ηθοποιοί: James McAvoy, Michael Fassbender, Jennifer Lawrence, Nicholas Hoult, Oscar Isaac, Rose Byrne, Tye Sheridan, Sophie Turner, Alexandra Shipp, Kodi Smit-McPhee, Evan Peters, Ben Hardy, Olivia Munn, Lucas Till, Lana Condor, Josh Helman, Hugh Jackman
Κριτική: Άγγελος Νομικός, Movie Heat
(Mild spoilers ahead): “At least we can all agree the third one is always the worst”, λέει χαρακτηριστικά η Jean Grey, βγαίνοντας μαζί με τον Cyclops, τον Nightcrawler και τη Jubilee από την πρεμιέρα του “Star Wars: Return of the Jedi”, το Μάιο του 1983. Όσοι από εσάς παρακολουθείτε το franchise των “X-Men” από τα γεννοφάσκια του, κάνετε αυτόματα στο μυαλό σας το συνειρμό με το μετριότατο “X-Men: The Last Stand” (2006) του Brett Ratner, το 3ο μέρος της πρώτης τριλογίας, και τη μόνη ταινία της τριλογίας αυτής που δε σκηνοθέτησε ο Bryan Singer, ο οποίος σατιρίζει με άνεση το franchise που αυτός ξεκίνησε με τα εξαιρετικά “X-Men” (2000) & “X2: X-Men United” (2003). Μόνο που, εδώ, ο ιδιαίτερα αγαπητός και ταλαντούχος σκηνοθέτης (“The Usual Suspects” (1995), “Apt Pupil” (1998), “Valkyrie” (2008) ) την πάτησε στο ίδιο του το δημιούργημα. Το “X-Men: Apocalypse”, μια ευχάριστη και ψυχαγωγική σε γενικές γραμμές superhero ταινία, είναι αναμφίβολα το χειρότερο μέρος της νέας/reboot τριλογίας (“X-Men: First Class” (2011) – σε σκηνοθεσία Matthew Vaugn – , “X-Men: Days of Future Past” (2014) & “X-Men: Apocalypse” – σε σκηνοθεσία Singer – ).
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Ο πανίσχυρος μεταλλαγμένος Apocalypse (Oscar Isaac) ξυπνά, έπειτα από 5.500 χρόνια, το 1983, και απογοητεύεται από την γκρίζα πραγματικότητα του Ψυχρού Πολέμου που αντικρίζει. Συγκεντρώνοντας δυνάμεις και 4 μεταλλαγμένους Καβαλάρηδες (Alexandra Shipp, Ben Hardy, Olivia Munn), ανάμεσά τους και τον Magneto (Michael Fassbender), βάζει μπροστά το πανούργο σχέδιό του: να καταστρέψει αυτόν τον κόσμο και να φτιάξει έναν άλλο που θα κατοικείται μόνον από τους ενάρετους. Απέναντί του θα βρει τον Καθηγητή Χavier (James McAvoy), τη Mystique (Jennifer Lawrence), τον Beast (Nicholas Hoult) και μια νέα γενιά μεταλλαγμένων (Tye Sheridan, Sophie Turner, Kodi Smit-McPhee, Evan Peters) που είναι αποφασισμένοι να αποτρέψουν τη συντέλεια του πλανήτη.”
Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά: Σταθερά καλός ο Singer στη σκηνοθετική καρέκλα, όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε σε αυτό το franchise, παραμένει πιστός στην ιδέα του «κάθε “X-Men” ταινία λαμβάνει χώρα και σε άλλη δεκαετία». Τα 80’s ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας, ενώ οι σκηνές δράσης είναι εντυπωσιακές. Οπτικά εφέ και φωτογραφία top-notch, η βασική σκηνή του Quicksilver (Evan Peters) για μια ακόμη φορά αποτελεί το highlight της ταινίας. Ερμηνείες επίσης ικανοποιητικές, αν και λόγω του σεναρίου (περισσότερα για αυτό παρακάτω), βασικοί χαρακτήρες όπως Xavier (McAvoy), Magneto (Fassbender), Mystique (Lawrence) & Beast (Hoult) έχουν αρκετά supporting πλέον ρόλο, αντί για τον πρωταγωνιστικό που είχαν στις προηγούμενες ταινίες. Βλέπουμε επιτέλους το recruitment των βασικών μελών της ομάδας Cyclops, Jean Grey και Storm (εξαιρετικό casting οι Tye Sheridan, Sophie Turner & Alexandra Shipp), ενώ πάλι άλλοι χαρακτήρες αποτελούν καθαρά comic relief της ταινίας, όπως ο Nighcrawler (Kodi Smit-McPhee) ή είναι απλά διακοσμητικοί (βλέπε Olivia “Psylocke” Munn και Ben “Angel” Hardy).
Το μεγάλο πρόβλημα της ταινίας είναι παραδόξως κάτι που το franchise δεν είχε δείξει ποτέ να έχει σε έλλειψη. Στιβαρό, ώριμο σενάριο. Μου είναι αδύνατο να πιστέψω πως ο κύριος Simon Kinberg είναι ο σεναριογράφος του αριστουργηματικού “X-Men: Days of Future Past” (η σκηνή της συνάντησης των 2 Proff. Xavier είναι από τις αγαπημένες μου σκηνές όχι μόνο σε superhero ταινία αλλά στον κινηματογράφο γενικότερα) αλλά και του απλά καλού “X-Men: Apocalypse”. Το pacing είναι off (μέχρι να αρχίσει η υπόθεση αναλωνόμαστε στο να γνωρίζουμε όλους τους χαρακτήρες με αποτέλεσμα να έχουμε φτάσει ήδη στη μέση του έργου), υπερβολικά πολλοί μεταλλαγμένοι στριμωγμένοι στα 145 λεπτά του έργου (τα οποία είναι από μόνα τους αρκετά), και μια γενική προχειρότητα στην οποία δε μας είχε συνηθίσει το franchise έως τώρα (είχαμε να τη δούμε από τις εποχές των “X-Men: The Last Stand” (2006) & “X-Men Origins: Wolverine” (2009) ). Προσθέστε σε όλα αυτά και έναν επιεικώς γελοίο και κακογραμμένο villain (ο πάντα αξιόπιστος Oscar Isaac ενσαρκώνει τον Apocalypse σε μια πραγματικά κακή ερμηνεία, κάτι σημαίνει αυτό!), που για μια ακόμη φορά (sigh) επιδιώκει glodal destruction και κατ’ επέκταση world domination. Το χουμε δει αυτό 1000 φορές παιδιά! It doesn’t end well for the bad guy…
Πραγματικά ήθελα να το αγαπήσω το “X-Men: Apocalypse”. Όταν όλοι πλακώνονταν στην ηλίθια διαμάχη Marvel vs DC, εγώ ήμουν πάντα με το μέρος της 20th Century Fox και των (κινηματογραφικών, γιατί τα δικαιώματα του comic ανήκουν στη Marvel φυσικά) X-Men της, υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου πως το πρώτο “X-Men” (2000) ήταν η ταινία που άρχισε τα πάντα και μπορούμε εμείς πλέον να απολαμβάνουμε(?) 5 – 6 superhero ταινίες το χρόνο (σύντομα 7 – 8, because… this is Hollywood). Το τελευταίο όμως μέρος της αγαπημένης μου ομάδας μεταλλαγμένων έχει αναμφίβολα δείξει σημάδια κούρασης και, ενώ το τελικό αποτέλεσμα είναι καλό, είχε τις προδιαγραφές να είναι πολύ καλύτερο. Οπότε, ladies and gents εκεί στη Fox, μετά από 9 “X” ταινίες (μετρώ και το πρόσφατο “Deadpool” μέσα), έρχεστε αντιμέτωποι με τo εξής δίλημμα: Evolve or Die.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5
Για το Movie Heat,
Άγγελος Νομικός
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat
Thessaloniki Arts and Culture,
