Σκηνοθεσία: Brad Anderson
Ηθοποιοί: Halle Berry, Abigail Breslin, Morris Chestnut, Michael Eklund

Μετά το “Trance” είδα το “The Call”. Η ταινία αυτή είναι ο ορισμός του “ξεκινά υποσχόμενα αλλά μετά την πρώτη ώρα (ακριβώς) χάνει κάθε ενδιαφέρον”. Θα μπορούσε να είναι πολλά παραπάνω από ένα μετριότατο θριλεράκι.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Το τηλεφώνημα μιας νεαρής κοπέλας που κινδυνεύει στην Άμεση Δράση τελειώνει με τραγικό τρόπο. Αλλά λίγο καιρό αργότερα η Jordan (Halle Berry), η ίδια τηλεφωνήτρια, θα εμπλακεί στην υπόθεση απαγωγής μιας άλλης κοπέλας (Abigail Breslin), αποφασισμένη αυτήν τη φορά να τη σώσει πάση θυσία.”

Η πρώτη ώρα είναι γκαζιάρικη. Και όχι μόνο γκαζιάρικη, αλλά μας δείχνει και πράγματα που δεν έχουμε δει σε άλλες ταινίες στο παρελθόν. Δεν έχουμε δει ποτέ πώς είναι η “ζωή” στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, αυτήν της τηλεφωνήτριας (911 Operator όπως είναι και ο σωστός όρος). Η σκηνή της απαγωγής είναι πολύ ρεαλιστική και γενικά τα 2/3 της ταινίας είναι γεμάτα αγωνία. Ο δολοφόνος δεν αποκαλύπτεται από την αρχή, πράγμα πολύ έξυπνο, ενώ το να βλέπουμε την ταινία μέσα από τα μάτια της Halle Berry είναι φρέσκο και καλοδεχούμενο. Αυτά.

Στο 01:00:01 αρχίζουν τα κλισέ. Πράγματα χιλιοειπωμένα σε 100 άλλες ταινίες “αγωνίας” τάχα μου. Ο κακός γίνεται γελοίος, κάνει 1000000 βλακείες, η μικρή κοπέλα ομοίως, η Berry γίνεται ηρωίδα, κλπ, κλπ. Boring, boring, boring.

Δεν την προτείνω, παρά μόνο αν δεν έχετε τι άλλο να κάνετε αυτήν την εβδομάδα. Οι ερμηνείες είναι καλές μεν, αλλά η τελευταία καραπροβλέψιμη μισή ώρα θα σας κάνει να ξεχάσετε όλη την ταινία, ακόμα και το καλό πρώτο μέρος.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 1.5/5