Ο Άλλος βρίσκεται πάντα στο μικροσκόπιο των ατόμων που καπηλεύονται την ηθική. Ο Άλλος είναι ο πειρασμός, ο εχθρός που πρέπει να εξοστρακίσουν προκειμένου να διασφαλίσουν ότι ο αποστεγνωμένος κόσμος τους είναι ανεπηρέαστος και αλώβητος.

Στον Άλλον βλέπουν αυτό που φοβούνται οι ίδιοι στον εαυτό τους, διότι η κατάκριση κρύβει πολλές φορές ένοχη επιθυμία.

Πάντα θέλουν οι ακραίοι ηθικολόγοι να εξαφανίζουν τον Άλλο. Αυτό που τους φοβίζει, αυτό που ταράζει τη μακαριότητά τους, μία ψεύτικη αίσθηση ικανοποίησης όταν επιδερμικά δε διασαλεύονται τα κουτάκια που έχουν τακτοποιήσει στο μυαλό τους για το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα.

Δεν τους ενδιαφέρει αν αυτά υπάρχουν κρυμμένα, αρκεί να μη διασαλεύουν την επιφανειακή τους ευτυχία και γαλήνη.
Και πάντα βλέπουν τον άλλον γυμνό, αλλά τον δικό τους εαυτό τους εαυτό ενδεδυμένο με κάθε αρετή, με μία θεία αποστολή να εξαγνίζουν τον κόσμο από οτιδήποτε δε χωρά στον αποστειρωμένο κόσμο τους.

Ο Άλλος είναι η αντανάκλαση του εαυτού τους. Τον πολεμούν διότι φθονούν την ελευθερία του η οποία λειτουργεί ως ένα καθρέφτισμα στη δική τους θαμμένη ζωή.
Είναι οι Φαρισαίοι που κυκλοφορούν δίπλα μας, αυτοί για τους οποίους υπάρχει η φράση ”εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί”…

Εκείνοι που φορούν μανδύα αρετής και με την πρόθεση της αγάπης είναι έτοιμοι να στάξουν θάνατο με τις φιδίσιες γλώσσες τους, να λούσουν συνανθρώπους με κάθε αισχρή λέξη που υπάρχει στην πλούσια γλώσσα μας.

Ναι, αυτοί ονομάζουν οι ίδιοι τον εαυτό τους προστάτες της ηθικής, αυτόκλητα και καταχρηστικά.
Την ίδια στιγμή που η πατημασιά τους μπορεί να λερώνει περισσότερο, οι ίδιοι επιθυμούν μία περίδεση τόσο σφιχτή με την ηθική για να κρυφτούν και οι ίδιοι.

Ο Άλλος είναι πάντα το εξιλαστήριο θύμα της δικής μας εσωτερικής όχλησης και ανεπάρκειας…

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα