Το τρέξιμο δεν είναι μόνο εξαίσια αθλητική άσκηση αλλά και ένα ξέσπασμα από κάθε βάρος της ψυχής.

Όταν τρέχουμε, αισθανόμαστε ελεύθεροι, χανόμαστε μέσα στη δίνη του αέρα που τινάζει τα μαλλιά μας και του κόσμου γύρω μας που φαντάζει πιο γρήγορος.

Το τρέξιμο ενεργοποιεί μέσα μας κάθε αντανακλαστικό που δεν επιτρέπει σε καμία αρνητική σκέψη ή γεγονός να μας εγκλωβίσει σε έναν φαύλο κύκλο σκέψεων.
Εκτινάσσει τις ενδορφίνες στα ύψη, επειδή περιέχει έντονη κίνηση, σε αντίθεση με το αργό περπάτημα.

Όχι, δεν τρέχουμε μόνο για να γλιτώσουμε από κάποιον εξωτερικό εχθρό ή επίθεση. Τρέχουμε, περισσότερο, για να λυτρωθούμε από αυτά που μας κατατρώνε το μέσα μας.

Τα πάντα γύρω μας περνάνε πιο γρήγορα όταν τρέχουμε; συμβολισμός της ζωής στην οποία ακόμα και όσα μας ταλανίζουν θα σβήσουν γρήγορα.
Το τρέξιμο είναι ένα ξεγέλασμα του χρόνου, τρέχεις γρηγορότερα για να προλάβεις το λεωφορείο επειδή το ένα λεπτό θα φύγει γρήγορα και πρέπει να το προλάβεις.
Είναι η ανάγκη σου να αισθανθείς δυνατότερος από όσα σα θηλιά σε πνίγουν, είναι πράξη ελευθερίας επειδή κινείσαι γρηγορότερα για να τα αφήσεις όλα πίσω σου.

Τρέχουμε επειδή έτσι βιαζόμαστε να χωρέσουμε σε έναν -έτσι και αλλιώς – περιορισμένο χωροχρόνο.

Για να αποδείξουμε πως εμείς μπορούμε να εξουσιάσουμε το χρόνο και όχι αυτός…

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα