«Το σημαντικό στη ζωή δεν είναι ο βιοπορισμός, αλλά η καλλιέργεια της ψυχής»
Αυτό αναγράφηκε σε έναν ανδριάντα του μεγάλου μας φιλοσόφου Αριστοτέλη.

Ο βιοπορισμός έρχεται πάντα ως μία ανάγκη η οποία μας καλεί να ανταποκριθούμε ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, διάθεσης, επιθυμίας ή θέλησης.
Όταν το στομάχι πεινάσει, τότε γίνεσαι ακούραστος εργάτης, με την τσίμπλα στο μάτι ξυπνάς και είσαι έτοιμος να παλέψεις με ανέμους και θύελλες.

Ίσως ο βιοπορισμός στους τόσο αγχώδεις και εντατικούς ρυθμούς του σήμερα, να είναι βλαπτικός και επιζήμιος για το ανθρώπινο πνεύμα.
Ένας στους τρεις Έλληνες διαβάζει δε διαβάζει ούτε ένα βιβλίο το χρόνο και αυτό φανερώνει πολλά για τη στάση μας απέναντι στην εσωτερική μας καλλιέργεια.
Ζούμε σε μία εποχή που παλεύουμε συνέχεια για ψωμί, αλλά έχουμε λησμονήσει το παντεσπάνι.

Θεωρούμε ότι πρέπει να προσηλώνουμε όλο μας το ενδιαφέρον στις βιοτικές ανάγκες, αλλά θεωρούμε ανούσιο να ασχολούμαστε με τον εσωτερικό μας κόσμο ο οποίος δεν παλιώνει.
Επί σκοπού, ο άνθρωπος χάθηκε στο να μετράει κέρματα, να αναλώνεται σε δραστηριότητες που δεν αγαπά, να ανοίγει έναν λογαριασμό έχοντας το πιεσόμετρο από δίπλα.

Επειδή όταν έχεις να πληρώσεις τον αιμοδιψή τραπεζίτη, την εταιρεία που περιμένει να καρπωθεί τον μισθό από τη δουλειά σου, θα θεωρήσεις την καλλιέργεια της ψυχής περιττή.
Θα σκέφτεσαι πότε θα επιστρέψεις στο σπίτι για να αράξεις στον καναπέ, δίχως να σε νοιάξει το ευρύτερο κοινωνικό, πολιτιστικό πλαίσιο και η πορεία της ανθρωπότητας.

Αυτό ήθελαν να πετύχουν, αυτό πέτυχαν. Ο βιοπορισμός μετατοπίστηκε στο ζητούμενο, στο κέντρο της ζωής ενός ανθρώπου. Όχι απλά ως ένα κομμάτι της ζωής που στηρίζει την πνευματική ζωή. Πλέον την παραγκωνίζει, την υποτιμά, την περιθωριοποιεί.

Κανένας δεν αμφισβητεί ότι ως άνθρωπος και ως γήινη οντότητα, έχει βιολογικές ανάγκες και αυτές πρέπει στον απαραίτητο βαθμό να καλύπτονται.
Όμως, αυτές δεν πρέπει να κυριεύουν τον άνθρωπο, δεν πρέπει να του απομυζούν κάθε ώρα της ζωής του. Να τον προσκολλήσουν στη γη, να τον αποθαρρύνουν από την πνευματική ζωή, την φιλαναγνωσία, να τον οδηγήσουν να θεωρεί ότι δεν παράγει χρήμα άχρηστο, ανούσιο, ανώφελο.

Ο βιοπορισμός πρέπει να μην υποτιμά την πνευματική ζωή, να μην περιορίζει τον ελεύθερο χρόνο, να μην καθιστά απαγορευμένη έννοια τη λέξη ξεκούραση, απαραίτητος ύπνος, κοινωνική ζωή, χαρά της ζωής!

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα