Σκηνοθεσία: Joachim Trier

Ηθοποιοί: Jesse Eisenberg, Gabriel Byrne, Isabelle Huppert, Devin Druid, David Strathairn, Amy Ryan, Ruby Jerins, Megan Ketch, Rachel Brosnahan, Russell Posner, Harry Ford, Leslie Lyles

Κριτική: Μαίρη Πουτιού, Movie Heat

Ο Νορβηγός σκηνοθέτης Joachim Trier (ναι, είναι μακρινός συγγενής του γνωστού Lars von Trier, αλλά για τις λεπτομέρειες θα σας γελάσω), μετά την επιτυχία της ταινίας του «Oslo, 31 Αυγούστου» (2011), επέκτεινε τη δραστηριότητά του, εκμεταλλευόμενος ονόματα του αμερικανικού σινεμά για την κατασκευή μιας ταινίας ευρωπαϊκής παραγωγής.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Τρία χρόνια μετά το θάνατο μιας διάσημης πολεμικής ανταποκρίτριας (Isabelle Huppert), μια εκδήλωση στη μνήμη της θα φέρει ξανά κοντά τον σύζυγό της (Gabriel Byrne) και τους δυο του γιους (Jesse Eisenberg & Devin Druid), αποκαλύπτοντας κι ένα επώδυνο μυστικό από το παρελθόν.”

Πρόκειται για δράμα που επιχειρεί να εντρυφήσει τόσο στην προβληματική επικοινωνία πατέρα – γιου, όσο και στις σύνθετες συμπεριφορές που συνοδεύουν την εφηβική ηλικία, αλλά και τις συνέπειες της έλλειψης ενός μητρικού προτύπου. Πρόκειται δηλαδή για μια προσπαθεία του Trier να πει πολλά ταυτόχρονα, βασιζόμενος σε μια ιστορία που χαρακτηρίζεται από υπερβολικές και ανούσιες συμπεριφορές. «Είναι τόσο δύσκολο να μου μιλήσεις?» λέει ο νεαρός Conrad (Devin Druid) στον πατέρα του, ο οποίος προσπαθεί να βρει τον κατάλληλο τρόπο να του πει την αλήθεια για το θάνατο της μητέρας του. Πράγματι το ίδιο σκεφτόμαστε βλέποντας αυτό το φιλμ. Γιατί όλα να προβάλλονται τόσο δύσκολα? Γιατί όλα να προωθούνται ως δυσκολότερα απ’ ότι πραγματικά είναι? Μάλλον για να μπορέσει ο Trier να κάνει μια ταινία, χωρίς να προσπαθεί πραγματικά για τη δραματουργία, χωρίς να νοιάζεται για το αν θα συμπαθήσουμε αυτούς τους χαρακτήρες.

Ωστόσο, ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί κάποια ιδιαίτερα σκηνοθετικά τρικ, ιδιαίτερα συγκινητικούς μονόλογους και αφηγήσεις σκέψεων και φαίνεται πως προσπαθεί να δώσει τη μοναδική προσωπική του ματιά. Ο Gabriel Byrne (“Usual Suspects” (1995) ) και ο Devin Druid δημιουργούν μια ιδιαίτερα χημεία πατέρα – γιου, ενώ ο Jesse Eisenberg (“The Social Network” (2010) ), προσπαθεί να παίξει το ρόλο του σημαντικού καταλύτη, αλλά τελικά η παρουσία του γίνεται περισσότερο διακοσμητική παρά ουσιαστική. Η πιο αξιοσημείωτη παρουσία, είναι αυτή της Isabelle Huppert (“The Piano Teacher” (2001), “Amour” (2012) ), που, παρά τις μετρημένες εμφανίσεις της, καταφέρνει να κλέψει τις εντυπώσεις.

Απλό, συγκινητικό δράμα, όμοιο με αρκετά του σωρού. Αν ψάχνετε για κάτι πιο λιτό και ανθρώπινο, μπορείτε να του δώσετε μια ευκαιρία, αλλιώς αυτή η ταινία δεν έχει να σας προσφέρει κάτι ουσιαστικό και αξιομνημόνευτο.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2/5

Για το Movie Heat,
Μαίρη Πουτιού

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat