Σκηνοθεσία: Garry Marshall

Ηθοποιοί: Jennifer Aniston, Julia Roberts, Kate Hudson, Jason Sudeikis, Timothy Olyphant, Britt Robertson, Jack Whitehall, Shay Mitchell, Sarah Chalke, Loni Love, Lucy Walsh, Jennifer Garner, Aasif Mandvi, Margo Martindale, Robert Pine, Jon Lovitz, Hector Elizondo

Κριτική: Χριστίνα Ιωαννίδου, Movie Heat

Η τρίτη κατά σειρά ensemble comedy του Garry Marshall που σκοπό έχει να τιμήσει όλες τις μανούλες ανά τον κόσμο, δυστυχώς προστίθεται απλώς σε μια πλειάδα ταινιών προχειροφτιαγμένων και άνοστων, που το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι το glamorous cast τους.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Μέλλουσες, ανύπαντρες, ομόφυλες, εν διαστάσει μητέρες… Η γιορτή τους γίνεται αφορμή για να συνδεθούν διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες που περιστρέφονται γύρω από τις πολλαπλές εκδοχές της μητρότητας.”

Μετά από το κακό “New Year’s Eve” (2011) και το σαφώς καλύτερο “Valentine’s Day” (2010), έρχεται το “Mother’s Day”. Μια ακόμα σπονδυλωτή κομεντί που σε κάνει να αναρρωτιέσαι γιατί υπάρχει ακόμα αυτό το είδος ταινίας και γιατί ασχολείται με αυτό ο Garry Marshall του θρυλικού “Pretty Woman” (1990).

Οι ιστορίες που παρουσιάζονται είναι προβλέψιμες και μονότονες, με μοναδικό ενδιαφέρον κομμάτι την κάπως συγκινητική κορύφωσή τους προς το τέλος της ταινίας. Οι χαρακτήρες τυπικοί και γραμμένοι ειδικά για να χαρακτηριστούν αξιολησμόνητοι. Οι ερμηνείες του λαμπερού cast (Jennifer Aniston, Julia Roberts, Kate Hudson, Jason Sudeikis, Britt Robertson, Timothy Olyphant) όχι κακές αλλά μάλλον αδιάφορες και κάποιες λεπτομέρειες που σκοπό είχαν να αναδείξουν (?) με κωμικό τρόπο την αξία της μητρότητας (βλ. άρμα) είναι μάλλον σαχλές και υπερβολικές. Ο στόχος συγκίνηση – διασκέδαση θα έλεγα ότι επιτυγχάνεται μόνο κατά ένα πολύ μικρό ποσοστό με σκηνές και στιγμές που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, γεγονός που με θλίβει ιδιαίτερα για μια ταινία του συγκεκριμένου σκηνοθέτη. Που είναι κύριε Marshall οι witty ατάκες και οι χαρακτήρες landmarks και η χημεία ανάμεσά τους που πετάει σπίθες?

Οk, ο φόρος τιμής στο σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή ενός ανθρώπου αποτίεται. Βλέπουμε μανούλες of all shapes and sizes και παιδιά που είτε είναι μικρά είτε είναι μεγάλα με δικά τους παιδιά, έχουν πάντα ανάγκη να ακουμπήσουν στον ώμο της μαμάς. Στο πρόσωπο που θα είναι πάντα δίπλα τους και θα τους στηρίζει και θα τους αγαπάει no matter what. Αυτό θέλω να πιστεύω πως είναι και ο βασικός πυρήνας της ταινίας. Ένας πυρήνας που αν και τυλιγμένος με ένα κάπως φτηνό και άχρωμο περιτύλιγμα, καταφέρνει και πάλι να προβάλει λαμπερός και εορταστικός.

Τελικά, οι ελλείψεις της ταινίας από κινηματογραφικής απόψεως δεν μου επιτρέπουν να την προτείνω για τους κινηματογράφους αλλά δώστε της μια ευκαιρία όταν βγει σε DVD παρέα με την μητέρα σας και λίγα ποπ-κορν. Και να ευχηθώ από τώρα Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες που γιορτάζουν σε δυο βδομάδες!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 1.5/5

Για το Movie Heat,
Χριστίνα Ιωαννίδου

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Thessaloniki Arts and Culture,