Σκηνοθεσία: Mathieu Amalric
Ηθοποιοί: Mathieu Amalric, Léa Drucker, Stéphanie Cléau, Laurent Poitrenaux, Serge Bozon, Blutch, Mona Jaffart, Véronique Alain, Paul Kramer, Alain Fraitag, Christelle Pichon
Κριτική: Κασσάνδρα Γαλάτου, Movie Heat
Ο γνωστός Γάλλος ηθοποιός Mathieu Amalric αναλαμβάνει σκηνοθετικό, σεναριακό αλλά και πρωταγωνιστικό ρόλο στο ερωτικό θρίλερ “The Blue Room”, ένα δημιούργημα πολύ ιδιαίτερο ως και στοιχειωτικό, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Georges Simenon.
H υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Ενώ ανακρίνεται από τους αστυνομικούς, ο Julien (Mathieu Amalric) θυμάται την εξωσυζυγική σχέση του με την όμορφη Esther (Stéphanie Cléau) και πώς τα πράγματα οδηγήθηκαν στο να θεωρείται ύποπτος για φόνο.”
H ταινία διαθέτει έναν μοναδικά επιβλητικό χαρακτήρα, δυνατές υποκριτικές ερμηνείες, που δίνουν έμφαση στην έκφραση του βλέμματος των ηθοποιών, αλλά και υπέροχα πλάνα και μουσική, ο συνδυασμός των οποίων είναι αξιοσημείωτος. Ειδικά, όσον αφορά την αρχική σεκάνς, ο θεατής εισάγεται από τα πρώτα λεπτά στο κλίμα της ταινίας, μέσω μελετημένων αφαιρετικών πλάνων και μαεστρικής χρήσης του ήχου και της μουσικής, στην ερωτική σκηνή ανάμεσα στους δύο εραστές-πρωταγωνιστές.
Η αφοπλιστική κινηματογράφηση ολόκληρου του έργου αποπνέει μια ήρεμη, αλλά παράλληλα έντονα μυστηριακή αίσθηση και διαθέτει δύο παράλληλες χρονικά αφηγήσεις, που διατηρούν το ενδιαφέρον και την αγωνία του θεατή ως το τέλος.
Τα ψυχρά χρώματα κυριαρχούν στην φωτογραφία της ταινίας. Στοιχεία όπως μια κηλίδα αίματος ή… μαρμελάδας, έρχονται να διαταράξουν αυτή την ψυχρότητα με το έντονο χρώμα τους και να προσδώσουν μια ιδιαίτερη αισθητική χροιά.
Ο Mathieu Amalric αποδεικνύει ακράδαντα, μέσω της καλλιτεχνικής του πορείας μέχρι στιγμής, την κινηματογραφική του σημαντικότητα. Το “The Blue Room”, όντας σκηνοθετικά διεισδυτικό, εντυπωσιακό και γεμάτο πάθος, όπως οι κινηματογραφικοί του χαρακτήρες, αποτελεί αναμφίβολα μια ενδιαφέρουσα κινηματογραφική πρόταση, που δεν πρέπει να χάσουν οι σινεφίλ.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5/5
Για το Movie Heat,
Κασσάνδρα Γαλάτου
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat Kριτική: Aλεξάνδρα Τσαγάνη, Βαθμολογία 3.5/5 Η ταινία με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον Ματιέ Αμαλρίκ, είναι βασισμένη στο βιβλίο του Ζωρζ Σιμενόν, «Το Μπλε Δωμάτιο». Πέρα από το κομμάτι της αστυνομικής ίντριγκας η ταινία «μιλά» για χαρακτήρες ουσιαστικά μοναχικούς που έχουν κάνει επιλογές για τις οποίες μετάνιωσαν και για το πως διαπλέκονται οι σχέσεις μεταξύ τους όταν ο καθένας «χρησιμοποιεί» τον άλλον για να εκπληρώσει τις προσωπικές του προσδοκίες και επιθυμίες.
Έχουμε έναν άνδρα πρωταγωνιστή συμβατικό και άβουλο που θέλει τη σιγουριά και την ασφάλεια της οικογενειακής ζωής αλλά επιδιώκει και την παράνομη σχέση για να δώσει πάθος στην βαρετή ζωή του. Βέβαια όταν τα πράγματα αρχίζουν να ξεφεύγουν και να τον τρομάζουν επιδεικνύει μια ανεύθυνη και απερίσκεπτη στάση και μοιάζει σαν τρομαγμένο ποντίκι που παγιδεύτηκε σε φάκα. Η σύζυγος του από την άλλη, δείχνει να διαισθάνεται ότι κάτι τρέχει πράγμα που γίνεται αντιληπτό κυρίως από τα κοντινά πλάνα στο βλέμμα της. Από την άλλη η ερωμένη του αποτυπώνεται ως μια γυναίκα αδίστακτη, απρόβλεπτη και γεμάτη πάθος που με μια μικρή σπίθα μπορεί να κάψει τα πάντα.
Από τον σκηνοθέτη δεν υπάρχει καμία πρόθεση να λύσει το μυστήριο και να αποκαλύψει πολλά πράγματα για το τι τελικά συνέβη γι’ αυτό και η αστυνομική οπτική της ταινίας είναι αρκετά αδύναμη. Το ενδιαφέρον εστιάζεται κυρίως στην ατμόσφαιρα και τις απρόσμενες εξελίξεις ως απόρροια των ανθρωπίνων συμπεριφορών και διαδράσεων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η δομή της ταινίας που γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μη γνωρίζει ο θεατής το ποιος σκότωσε ποιον και ποιος είναι νεκρός. Εντέχνως ο σκηνοθέτης για να διατηρήσει την αγωνία οδηγεί το θεατή από την μία υπόθεση στην άλλη, επιτρέποντας να δημιουργηθούν πολλά ενδεχόμενα σενάρια. Με επιρροές από κλασικά φιλμ νουάρ δημιουργεί μια υποβλητική ατμόσφαιρα που καθιστά την ταινία ένα αξιοπρεπές ερωτικό θρίλερ.
Υπέροχα πλάνα, αφαιρετικά και μουσική που δένει άψογα, κάμερα που εστιάζει στα βλέμματα των πρωταγωνιστών και αποκαλύπτει τις αινιγματικές και καλά κρυμμένες πτυχές τους… σημεία που προοικονομούν τις δραματικές εξελίξεις όπως οι σταγόνες αίματος στο σεντόνι. Η καταγραφή των γεγονότων γίνεται με τρόπο που διατηρεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας το ενδιαφέρον και την αγωνία του θεατή στο ζενίθ. Η αναδρομή έχει λειτουργικό ρόλο στην ταινία, καθώς αποτελεί την ανάκληση των γεγονότων έτσι όπως αποτυπώθηκαν στην μνήμη του πρωταγωνιστή που στο παρόν ανακρίνεται. Ωραίες ερμηνείες, χωρίς υπερβολές αλλά ούτε και κορυφώσεις. Ενδιαφέρουσα κινηματογραφικά ταινία αλλά της λείπουν οι έντονες εξάρσεις και η εμβάθυνση στους χαρακτήρες.
Αλεξάνδρα Τσαγάνη
Film Critiques
Thessaloniki Arts and Culture,
