Σκηνοθεσία: Jocelyn Moorhouse
Ηθοποιοί: Kate Winslet, Judy Davis, Liam Hemsworth, Hugo Weaving, Sarah Snook, Sacha Horler, Caroline Goodall, James Mackay, Rebecca Gibney, Shane Bourne, Alison Whyte, Barry Otto, Julia Blake, Kerry Fox, Lucy Moir, Darcey Wilson
Κριτική: Χριστίνα Ιωαννίδου, Movie Heat
Η Kate Winslet πρωταγωνιστεί με στυλ σε ένα δράμα/θρίλερ/μαύρη κωμωδία αυστραλιανής παραγωγής, το οποίο μάλλον δεν έχει αποφασίσει ποια είναι τα όρια των θεματικών του, με αποτέλεσμα η ταινία συνολικά να δείχνει ασύνδετη και ρηχή σε όλες τις κατηγορίες με τις οποίες επιχειρεί να καταπιαστεί.
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Στην Αυστραλία του ’50, μια μοδάτη, υπερβολικά καλοντυμένη γυναίκα, η Tilly (Kate Winslet), επιστρέφει στο χωριό απ’ όπου εκδιώχτηκε μικρή, κατηγορούμενη για το φόνο ενός αγοριού. Με μια ραπτομηχανή στο χέρι, είναι αποφασισμένη να μάθει την αλήθεια και να εκδικηθεί όσους συνωμότησαν εναντίον της.”
Τα πλάνα του άγριου, ξερού τοπίου της αγροτικής εξοχής της Αυστραλίας κυριαρχούν, σε συνδυασμό με την αναπαράσταση μιας σάπιας κοινωνίας ντόπιων και χαρακτήρες καρικατούρες που μου θύμισαν ελαφρώς την πολύ καλύτερη εκδοχή τους στην ταινία “Chocolat” (2000). Η έξυπνη κίνηση από μέρους των δημιουργών ήταν η επιλογή ενός πολύ καλού cast. Η Winslet αποδίδει τα μέγιστα ερμηνεύοντας από την μια πλευρά την μοδάτη πρωτευουσιάνα και από την άλλη το πληγωμένο, ευαίσθητο κορίτσι που εκδιώχθηκε από το σπίτι του στα 10 του χρόνια. Η Judy Davis εξαιρετική ως η τρελή-ευέξαπτη μητέρα της, ο Liam Hemsworth αδιαμφισβήτητα a sight for sore eyes και γλυκύτατος ως το φωτεινό αντικείμενο του πόθου της ηρωίδας και ο αστυνόμος Hugo Weaving χαρίζει άπλετο το χαμόγελο στα χείλη όταν εκδηλώνει το άμετρο πάθος του για τα υφάσματα!
Πέρα όμως από τις ερμηνείες, τα εντυπωσιακά κοστούμια που κατασκευάζει η ηρωίδα και μερικές σκηνές από δραματικής πλευράς, η ταινία είναι υπερβολικά μπερδεμένη. Καταρχήν μέσα σε όλες τις… κωμικές δολοφονίες, τα flash back από το παρελθόν, το αίσθημα, το δράμα και το υποτιθέμενο κωμικό στοιχείο, θάβεται τελικά ο βασικός πυρήνας της. Η εκδίκηση που αποζητά η πρωταγωνίστρια για το κακό που της έκανε αυτή η πόλη είκοσι χρόνια πριν. Και αυτή η θεματική, μαζί το interaction της ηρωίδας με άλλους χαρακτήρες, είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας που θα έπρεπε να έχουν σε πρώτο πλάνο οι δημιουργοί. Αντί για αυτό, παρακολουθώντας αυτήν την ταινία, δεν μπορούσα να εστιάσω σε ποιο σκοπό απέβλεπαν οι χαρακτήρες και κυρίως, ποια κατεύθυνση ακολουθούσε η πλοκή.
Η σκηνοθεσία της Jocelyn Moorhouse δεν είναι καθόλου κακή και ορισμένες σκηνές έχουν ένα πολύ ενδιαφέρον και συγκινητικό βάθος από πλευράς εξέλιξης χαρακτήρων (κυρίως οι σκηνές ανάμεσα στους χαρακτήρες των Winslet, Hemsworth και Davis) αλλά αυτό το συνονθύλευμα ειδών σε μια ταινία δεν μπόρεσε ποτέ ως τώρα κατά τη γνώμη μου να δικαιώσει τους δημιουργούς του. Αντί για την οπτική και θεματική ποικιλία που σκοπεύουν όλοι όσοι το επιχειρούν, το αποτέλεσμα είναι απλώς μια κατακερματισμένη, αδύναμη και αναποφάσιστη ιστορία που δεν ξέρει πώς να σταθεί από μόνη της σαν ένα ενιαίο κινηματογραφικό σύνολο.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2/5
Για το Movie Heat,
Χριστίνα Ιωαννίδου
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat
Κριτική: Παρασκευή Γιουβανάκη, Βαθμολογία 3/5
Η “Μοδίστρα” είναι βασισμένη στο ομώνυμο και επιτυχημένο μυθιστόρημα της Rosalie Ham.
Ένα φιλμ για την υψηλή ραπτική, την αγάπη και την εκδίκηση στην επαρχία της Αυστραλίας, τη δεκαετία του ’50. Η κοσμοπολίτισσα, σχεδιάστρια μόδας-femme fatale Tilly Dunnage, επιστρέφει στην επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσε και από όπου την έδιωξαν όταν ήταν ακόμη μικρή με την κατηγορία της δολοφονίας ενός αγοριού. Σήμερα, με τη βοήθεια της ραπτικής της μηχανής μεταμορφώνει τις γυναίκες της περιοχής και εκδικείται αυτούς που την υποτίμησαν.
Πρωταγωνιστούν, μια σειρά από δημοφιλή ονόματα, λίγη από την Αυστραλέζικη κινηματογραφική αφρόκρεμα και η Kαte Winslet («εξωτική» μοδίστρα) που πλέον αποτελεί έναν από τους βασικότερους ρόλους για να παρακολουθήσεις μια ταινία.
Aυτό που σε κάνει να ξεχωρίσεις τη “Μοδίστρα” και να μην την παρατήσεις στο τσουβάλι μαζί με άλλες “τσουβαλένιες” ταινίες είναι η δυνατότητά της να αναμιγνύει με επιτυχία μια ποικιλία από διαφορετικές κινηματογραφικές γεύσεις (ρομάντζο, κωμωδία, παρωδία, δράμα, western, αστυνομικό μυστήριο) και να τις σερβίρει σε μορφή αφράτου, γευστικότατου κέικ, στο απροετοίμαστο κοινό.
Από τα πρώτα λίγα λεπτά, άκρως γοητευτικά κινηματογραφημένα πλάνα με ρετρό αποχρώσεις, που ανακατεύουν το παρόν με το παρελθόν της ιστορίας, καταλαβαίνουμε ότι “μπλέξαμε” με κάτι καλό.
Η πρωταγωνίστρια είναι μια μοδίστρα της υψηλής ραπτικής. Έτσι ακριβώς και το ενδυματολογικό κομμάτι της ταινίας. Όλα τα κουστούμια, δει χειρός Marion Boyce και Margot Wilson είναι λεπτοδουλεμένα και ταιριάζουν απόλυτα με την ταυτότητα του κεντρικού χαρακτήρα. Το μυστήριο του παρελθόντος, το μυστήριο της δολοφονίας του μικρού αγοριού, ξετυλίγεται νωχελικά και κλιμακωτά.
Μέχρι να βγει στην επιφάνεια το επόμενο κομμάτι της εξιχνίασης του εγκλήματος, άλλες κωμικοτραγικές καταστάσεις και άλλα σκάνδαλα εμφανίζονται, με τις πρωταγωνίστριες Kate Winslet και Judy Davis να μην τσιγκουνεύονται το υποκριτικό τους ταλέντο.
Η δε Winslet με ένα τσιγάρο στο χέρι, φορώντας εκθαμβωτικά-σέξι φορέματα, κάνει ότι θέλει τους πρώην (και νυν πλέον) συγχωριανούς της. Ενώ από την άλλη, η Davis σχεδόν όλη την ώρα μεθυσμένη, έχει πολλά να πει (τα λέει και με το παραπάνω) τόσο στην κόρη της όσο και στους πάντες γύρω της.
Φυσικά θα ήταν αδικία να μην αναφερθεί ο Hugo Weaving σε έναν μοναδικό ρόλο. Είναι ο καλοκάγαθος αστυνομικός της περιοχής με κάποιες “ιδιαιτερότητες” και τραβάει τα βλέμματα σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται και για αυτό θα θέλαμε να διαρκεί λίγο περισσότερο.
H “Μοδίστρα” αξίζει να μπει στη λίστα με τις αξιόλογες κινηματογραφικές μεταφορές μυθιστορημάτων. Εύγε στη σκηνοθεσία.
Βαθμολογία 3/5
Παρασκευή Γιουβανάκη
Thessaloniki Arts and Culture,
