Σκηνοθεσία: Gus Van Sant

Ηθοποιοί: Matthew McConaughey, Ken Watanabe, Naomi Watts, Katie Aselton, Jordan Gavaris, Anna Friedman, James Saito

Κριτική: Κασσάνδρα Γαλάτου, Movie Heat

Ο σκηνοθέτης Gus Van Sant έχει προσφέρει εξαιρετικές δουλειές στον χώρο του κινηματογράφου κατά την διάρκεια της καριέρας του, όπως το “Good Will Hunting” (1997) και το “Milk” (2008). Η νέα του ταινία, “The Sea of Trees” σίγουρα είναι πολύ κατώτερη, αλλά δεν παύει να είναι μια αρκετά καλή ταινία.

H υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Ο Αμερικανός Arthur Brennan (Matthew McConaughey) ταξιδεύει μέχρι την άλλη μεριά του κόσμου, σε ένα πυκνό δάσος στους πρόποδες του ιαπωνικού όρους Fuji, το οποίο έχει περιγραφεί ως το τέλειο μέρος για να πεθάνεις. Περιπλανώμενος, συναντά τον Ιάπωνα Takumi (Ken Watanabe), ο οποίος δεν επιθυμεί πια να αυτοκτονήσει, αλλά έχει χάσει το δρόμο του.”

Το πρωταγωνιστικό δίδυμο με τους πολυαγαπημένους Matthew McConaughey και Naomi Watts ενσαρκώνει ένα ζευγάρι το οποίο, παρά την μεγάλη τους αγάπη, δεν μπορεί να διαχειριστεί τα προβλήματα στην σχέση τους, τα οποία έχουν ως αφετηρία λάθη του παρελθόντος. Μέσα από απρόοπτες καταστάσεις οι δυο τους συνειδητοποιούν τι έχει πραγματικά αξία. Μήπως όμως είναι ήδη πολύ αργά?

Η πλοκή εκτυλίσσεται πάνω σε δύο παράλληλες δράσεις σε διαφορετικό χρόνο. Η μια είναι η παρουσίαση της ζωής του ζευγαριού και η δεύτερη το ταξίδι του άντρα στο Tokyo, η γνωριμία του με τον Takumi Nakamura και οι περιπέτειες που αντιμετωπίζουν εκεί. Η δεύτερη δράση λαμβάνει χώρα στο λεγόμενο «Δάσος των Αυτοκτονιών» (Aokigahara Forest), το οποίο αποτελεί υπαρκτό μέρος. Μέσα από την θάλασσα από δέντρα και την φύση που προκαλεί απαράμιλλο δέος, το αισθητικό κομμάτι προσδίδει θετικό πρόσημο στην ταινία, σε συνδυασμό με τις σκηνές δράσεις που εκτυλίσσονται εκεί, οι οποίες δίνουν την αίσθηση πως η φύση «κατασπαράζει» τους πρωταγωνιστές, δημιουργώντας μια αισθητική που απομακρύνεται από το δράμα και πλησιάζει το θρίλερ.

Η αφήγηση εξελίσσεται αργά και δεν αποκαλύπτει σημαντικά στοιχεία για τις δύο παράλληλες δράσεις πριν την ώρα τους, αυξάνοντας έτσι την αγωνία και τα ερωτήματα του θεατή. Όταν γίνεται βέβαια η αποκάλυψη, η απογοήτευση έως έναν βαθμό είναι βέβαιη, κυρίως λόγω των μεγάλων σεναριακών κλισέ που δεν κατορθώνουν να αποφευχθούν. Παρ’ όλα αυτά, το σενάριο διαθέτει και κάποιες ενδιαφέρουσες προσθήκες που εντυπωσιάζουν και η μεταφυσική διάσταση που λαμβάνει η ιστορία από ένα σημείο και έπειτα, διαθέτει ένα παράδοξο ενδιαφέρον, όντας βέβαια αρκετά επιφανειακό.

Ελπιδοφόρο συναίσθημα, αλλά και μια αίσθηση ανεπάρκειας αφήνει με το πέρας του το έργο. Με ένα πιο καλοδουλεμένο σενάριο, το οποίο αποτελεί κατά κύριο λόγο το μελανό σημείο του δημιουργήματος, σίγουρα θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια πολύ καλύτερη ταινία. Παρ’ όλα αυτά, το “The Sea of Trees” δεν στερεί ένα αρκετά καλό κινηματογραφικό διωράκι για τους ενδιαφερόμενους αυτήν την εβδομάδα.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2.5/5

Για το Movie Heat,
Κασσάνδρα Γαλάτου

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat