Ένα πρωί θα φύγουμε, με το μυαλό γεμάτο φλόγα,
με την καρδιά μπολιασμένη από θλίψη και πικρές επιθυμίες
και θα πορευτούμε ακολουθώντας τον ρυθμό της λεπίδας
λικνίζοντας το άπειρό μας, πάνω από το τέλος των θαλασσών.

Μα οι αληθινοί ταξιδιώτες, είναι μόνο εκείνοι που φεύγουν.
Για να φύγουν, ελαφρά τη καρδία, πρέπει να μοιάζουν στα μπαλόνια.
Από την μοίρα τους, πότε να μην απομακρύνονται.
Και, χωρίς να ξέρουν γιατί, να λένε πάντα: Πάμε !
[…]

C. Baudelaire, μτφ Ο. Π.

Επιλογή: Δέσποινα Θ.