Υπήρξε ένας από τους πιο δημοφιλείς και καταξιωμένους τενόρους της όπερας του 20ου αιώνα!

Ο Luciano Pavarotti γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου του 1935 στη Μόντενα της Ιταλίας. Ο πατέρας του ήταν αρτοποιός και τραγουδιστής.

Ξεκίνησε ως δάσκαλος φωνητικής και, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’50, αποφάσισε ότι θα ακουλουθήσει την καριέρα του τραγουδιστή. Η σταδιοδρομία του ξεκινάει το 1961, όταν κερδίζει σε έναν διαγωνισμό, τραγουδώντας Όπερα του Πουτσίνι.

Το 1963 για πρώτη φορά εμφανίστηκε έξω από την Ιταλία, στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Από εκεί άνοιξαν οι δρόμοι για την υπόλοιπη Ευρώπη. Το 1965 είχε πλέον εμφανιστεί σε όλη την Ευρώπη, σημειώνοντας παντού τεράστια επιτυχία, προκαλώντας πρωτοφανή ενθουσιασμό. Τραγούδησε στις μεγαλύτερες όπερες. Συνέχισε πηγαίνοντας στην Αμερική, την Αυστραλία και την Άπω Ανατολή.

Στις 24 Φεβρουαρίου 1988 στο Βερολίνο, ο Παβαρότι σημειώνει νέο ρεκόρ στο Βιβλίο Γκίνες: στην Deutsche Opera, μετά την παράσταση του «Love Potion», μετά από αίτημα του κοινού, η αυλαία σηκώθηκε 165 φορές.

Ένα νέο κύμα παγκόσμιας φήμης έφερε στον Παβαρότι η ερμηνεία της άριας «Nessun Dorma» από την όπερα «Turandot» του Τζιάκομο Πουτσίνι το 1990.

Σε μία από τις μεγαλύτερες στιγμές του, το 1990 εμφανίστηκε μαζί με τους ισπανούς σταρ της όπερας Πλάθιντο Ντομίνγκο και Χοσε Καρέρας ενώπιον 800 εκατομμυρίων τηλεθεατών, σε μία συναυλία στα Λουτρά του Καρακάλα στη Ρώμη, στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου της Ιταλίας. Παραδοσιακά, οι συναυλίες των «Τριών τενόρων» έγιναν και στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Λος Άντζελες (1994), στο Παρίσι (1998) και στη Γιοκοχάμα (2002).

Το 1991 έπαιξε σόλο στο Hyde Park του Λονδίνου, όπου συγκέντρωσε 150.000 κοινό. Τον Ιούνιο του 1993, περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να ακούσουν τον μεγάλο τενόρο στο Central Park της Νέας Υόρκης και περισσότεροι από ένα εκατομμύριο θεατές παρακολούθησαν την εκπομπή στην τηλεόραση. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, πραγματοποιήθηκε μια ανοιχτή συναυλία στο Champ de Mars στο Παρίσι για περισσότερους από 300 χιλιάδες ακροατές.

Το 1992, ο Παβαρότι έκανε την τελευταία του εμφάνιση στη Σκάλα σε μια νέα παραγωγή του Don Carlos του Φράνκο Τζεφιρέλι. Αυτή η παράσταση αξιολογήθηκε αρνητικά από τους κριτικούς και μέρος του κοινού, μετά την οποία ο Παβαρότι δεν εμφανίστηκε ξανά στη Σκάλα.

Ο Λουτσιάνο Παβαρότι είναι ένας θρύλος. Έκανε μια επανάσταση στην όπερα, και ακόμη και οι πιο αμείλικτοι κριτικοί του δεν θα υποστηρίξουν ότι το όνομά του θα παραμείνει για πάντα συνώνυμο με την ομορφιά της ανθρώπινης φωνής.

Βραβεύτηκε με 5 βραβεία Grammy, Βραβείο Νάνσεν, βραβείο Κένεντι, το παράσημο ΄΄Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής΄΄, ΄΄Διοικητής του Τάγματος Πολιτικής Αξίας του Μονακό΄΄, ΄΄Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας΄΄ κ.α.

Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά. «Τα είχα όλα στη ζωή μου, πραγματικά όλα, αλλά ακόμη και αν τα έχανα όλα, με το Θεό είμαστε πάτσι», είχε πει σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του.

Ο Λουτσιάνο Παβαρότι πέθανε στις 5 το πρωί της 6ης Σεπτεμβρίου 2007 από καρκίνο στο πάγκρεας στο σπίτι του στη Μόντενα. Ο αποχαιρετισμός και η κηδεία του μαέστρου έγιναν εκεί στις 8 Σεπτεμβρίου 2007. Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Montale Rangone κοντά στη Μόντενα, στην κρύπτη της οικογένειας, δίπλα στους γονείς και τον νεκρό γιο του.

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα