6 Ιουλίου του 1907 γεννιέται στο Κογιοκάν του Μεξικό η Μαγδαλένα Κάρμεν Φρίδα Κάλο Καλδερόν∙ η παθιασμένη ζωγράφος, η οποία δε στάθηκε τυχερή όσον αφορά την υγεία της. Στα 6 της χρόνιας προσβλήθηκε από την ασθένεια της πολιομυελίτιδας, με αποτέλεσμα το ένα της πόδι να μείνει κοντύτερο από το άλλο και ημιπαράλυτο. 12 χρόνια μετά, στα 18 της, το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε συγκρούστηκε με ένα τραμ και ανάγκασε τη Φρίντα να υποβληθεί σε δεκάδες εγχειρήσεις και να της στερήσει οριστικά τη δυνατότητα να κάνει δικό της παιδί. Παρά τις καθημερινές της δυσκολίες, λόγω πόνου και καθήλωσης, η Φρίντα Κάλο δε το έβαλε κάτω και ξεκίνησε να ζωγραφίζει με το δικό της ιδιαίτερο στιλ κυριευμένο από έντονα χρώματα και επηρεασμένο από τη νεομεξικανική περίοδο και τα Ευρωπαϊκά ρεύματα του Ρεαλισμού, του Συμβολισμού και του Υπερρεαλισμού. Τα περισσότερα έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες, οι οποίες απεικονίζουν τον πόνο, τη στεναχώρια και της σεξουαλικότητα της σπουδαίας αυτής γυναίκας.
Η Φρίντα Κάλο αν μη τι άλλο αποτέλεσε και αποτελεί έμπνευση για πολλούς ανθρώπους μέχρι σήμερα. Παρακάτω ακολουθούν 10 αποφθέγματα της ίδιας για τη ζωή και τον έρωτα … που δε μπορούν παρά να σου δώσουν δύναμη και θάρρος!
-Αγάπα κάποιον που να σε κοιτάει σαν να είσαι κάτι μαγικό.
– Ζωγραφίζω τον εαυτό μου γιατί είμαι ο άνθρωπος που γνωρίζω καλύτερα.
– Πόδια, τι τα χρειάζομαι από τη στιγμή που έχω φτερά να πετάξω;
–Εάν μπορούσα να σου δώσω μόνο ένα πράγμα, θα ήθελα να σου δώσω την ικανότητα να δεις τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια μου. Μόνο τότε θα καταλάβεις πόσο ξεχωριστός είσαι για μένα.
-Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Όλα αλλάζουν, όλα κινούνται, όλα περιστρέφονται και όλα πετούν και φεύγουν μακριά.
-Και τελικά, μπορούμε να αντέξουμε πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε ότι μπορούμε.
– Ζωγραφίζω λουλούδια που δεν θα πεθάνουν ποτέ.
– Αξίζεις τα καλύτερα, γιατί είσαι ένας από τους λίγους ανθρώπους που σε αυτό τον μίζερο κόσμο συνεχίζουν να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και αυτό είναι το μόνο που μετράει στ’ αλήθεια.
– Τίποτε δεν αξίζει περισσότερο από το γέλιο. Είναι δύναμη το να μπορείς να γελάς, να αφήνεις τον εαυτό σου να νιώθει ελαφρύς. Η τραγωδία είναι το πιο γελοίο πράγμα.
– Ο πόνος, η χαρά και ο θάνατος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια διαδικασία για την ύπαρξη. Η επαναστατική πάλη σε αυτή τη διαδικασία είναι μια πόρτα ανοιχτή για την ευφυΐα.
Επιμέλεια – Κείμενο: Δάφνη Τσάρτσαρου
