«Καλώς την άνοιξη!» Ευλογία μεγάλη ν’ ακούς τέτοια κουβέντα υποδοχής από μαθητές.
Ένα παραπάνω από μαθητές – κρατούμενους στις φυλακές Χαλκίδας.
Ο Κλήμης Πυρουνάκης, Δάσκαλος ψυχής που εμπνέει, που εμψυχώνει, που γίνεται σημάδι φωτεινό για κάθε εκπαιδευτικό, για κάθε Διευθυντή σχολείου, για κάθε Άνθρωπο που ανοίγει δρόμους στη ζωή του. Μια υπέροχη πορεία προς τον άλλο και… μέσα από αυτόν, προς τον εαυτό μας.
Ο θεολόγος Κλήµης Πυρουνάκης είναι γιός ενός πραγµατικά ξεχωριστού ανθρώπου του ανατρεπτικού ιερέα Γεώργιου Πυρουνάκη, η ιστορία του οποίου περισσότερο θυµίζει τους κληρικούς της µεγάλης σχολής της Λατινικής Αµερικής των 60’s µε αγώνες ενάντια στη φτώχια και την καταπίεση. O κ. Κλήµης συνεχίζοντας την παράδοση του πατέρα του είναι η ψυχή των σχολείων δεύτερης ευκαιρίας και δίνει καθηµερινά τη µάχη µέσα στις ελληνικές φυλακές να αλλάξει τη ζωή ανθρώπων πίσω από τα σίδερα.
Αυτός ο άνθρωπος – τιμή να τον λες συνάδελφο – αποτελεί λαμπρό παράδειγμα για τον κλάδο της εκπαίδευσης. Δεν το βάζει κάτω, εξελίσσεται, είναι σαν πατέρας για όλους τους μαθητές του.
Ως ένας από τους ομιλητές του TEDxAUEB* ο Κλήμης Πυρουνάκης μιλά για ανθρώπους και όχι για επιτυχία, χρήμα, επιχειρηματικότητα… Η εποχή μας και η χώρα μας έχει ανάγκη από ανθρωπιά, όχι από λεφτά. Χωρίς βιογραφικό που να ξεχειλίζει από περγαμηνές, χωρίς να έχει γυρίσει τον κόσμο με την AIESEC, αλλά με σπουδές στη Θεολογία, επιλέγοντας την επαρχία, ο Κλήμης Πυρουνάκης είναι ένας άνθρωπος που αξίζει να τον μιμηθούμε. Είναι απλώς, ο καλύτερος καθηγητής που μπορείς να έχεις ποτέ. Όπως ο ίδιος τόσο συγκινητικά αναφέρει:
«Δε θα ξεχάσω τα λόγια της Γαρδένιας που κάθε πρωί μου έλεγε «σ΄αγαπώ, δεν ξέρω γιατί σ’ αγαπάω, γιατί σ΄αγαπώ; Μάλλον μου θυμίζεις τον παππού μου.» Αυτή η σχέση, η θεία ερωτική που αναπτύσσει ο δάσκαλος με τους μαθητές, είναι τόσο σημαντική. Χαράζει δρόμους στο μυαλό των ανθρώπων και στη ψυχή, μεταμορφώνει τη συναισθηματική νοημοσύνη, αξιοποιεί αυτό το μεγαλείο στον άνω θρώσκωντα, στον άνθρωπο: ότι όλα τα πράγματα μπορούν ν΄αλλάξουν, να μεταμορφωθούν, απλώς χρειάζεται θέληση. Θέληση και βοήθεια απ’ τους άλλους.
Εμείς πάντα έχουμε την αίσθηση ότι μπορούμε να στήσουμε την ανθρώπινη κούκλα και να της δώσουμε πνοή να προχωρήσει, να σταθεί στα πόδια της. Έχουμε την αίσθηση ότι οι άνθρωποι πνίγονται και μπορούμε πολύ εύκολα να πιάσουμε το χεράκι τους και τους φέρουμε δίπλα μας και να περπατήσουμε μαζί. Απλώς χρειάζεται πίστη πραγματικά σ΄αυτό έχουμε βάλει στο σχέδιο και στο πρόγραμμά μας.
Πρέπει να φτιάξουμε σχολεία σε όλες τις φυλακές. Οι φυλακές αρνούνται. Από τις 25 φυλακές μόνο 7 δέχθηκαν σχολείο. Είναι ευθύνη της πολιτείας λοιπόν να θεσμοθετήσει τη δημιουργία σχολείων στις φυλακές. Γιατί ξέρουμε ότι το στατιστικό είναι από τους 100 αποφυλακισμένους οι 70 γυρίζουν. Μαζί με το Δ/ντή του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας στον Κορυδαλλό Γιώργο Ζουγανέλη και το σχολείο το δικό μας έχουμε καταγράψει μόνο ένα 6% επιστροοφή. 3% κατέγραψε το σχολείο του Ελαιώνα και ένα 6% το σχολείο του Κορυδαλλού. Τι σημαίνει λοιπόν. Αυτός που εκπαιδεύεται μες στη φυλακή, δεν ξαναγυρίζει στη φυλακή.
Ελπίζουμε λοιπόν ότι τα πράγματα μπορούν ν΄αλλάξουν. Είναι στα χέρια μας».
Πηγή: symvstathmos.wordpress.com
