Αερικό γίνεται ο χρόνος σαν ξεφυλλίζουμε παραμύθια, τα οποία αλήθεια, είναι ζηλευτά στα χρώματα, στα λόγια, στις φιγούρες που αναδύονται μέσα από τις σελίδες και πιάνουνε χορό τριγύρω και «φέρνουνε τους μάγους στην καθημερινή σκηνή» με μιά αναπνοή!

Υπέροχα τα παραμύθια και πόσο εμπνευσμένοι οι δημιουργοί τους!

Ζούσε σε μια χώρα μαγική που γελούσε ευτυχισμένη κι έκανε παρέα με το πολύ ωραίο ή το πολύ άσχημο, με το πολύ καλό ή το πολύ κακό. Και ταξίδευε μέσα στους αιώνες. Σε καράβι μαγικό κουβαλούσε ήθη και έθιμα, δοξασίες, αλήθειες και αξίες των λαών. Ένα με τους λαούς, ένα με τους πολιτισμούς.

Και η ζωή τραβούσε το δρόμο της με τις ομορφιές και τις ασχήμιες της, το γέλιο και το δάκρυ, το χειμώνα και την άνοιξη. Και η ψυχή του ανθρώπου λαχταρούσε ένα μαγικό χαλί να πετάξει στα ουράνια, να ξεφύγει από τα γήινα, να ζήσει το όνειρο έστω για λίγο.

Ερχόταν τότε το παραμύθι και αρμένιζε τις ψυχές σε κόσμους φανταστικούς, εκεί που φυσικοί νόμοι δεν ισχύουν και το μαγικό βότανο κάνει το θαύμα όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να δώσουν λύσεις.

Στη χώρα του νικά πάντα το καλό και η αλήθεια λάμπει στο τέλος σαν διαμάντι. Δεν επιδιώκει να συμβουλεύσει, ωστόσο είναι ηθικό αφού θριαμβεύει πάντα σ΄ αυτό η αλήθεια. Προσφέρει χαρά κι ευχαρίστηση σ΄ όσους το εμπιστεύονται και ιδιαίτερα στους μικρούς του φίλους.

Ο κόσμος του ταιριάζει στον τρόπο σκέψης των παιδιών. Με το μαγικό του ραβδί μετουσιώνει την πραγματικότητα, ωστόσο φέρνει μαζί του ήθη και έθιμα του λαού του.

Έχει όμως και οικουμενική χροιά αφού ίδια ταξίδια βιώνουν άνθρωποι διαφορετικών λαών. Κινείται με άνεση μέσα στο όνειρο και καταφέρνει να ενισχύει τη φαντασία των παιδιών.

Και τα παιδιά μελλοντικοί ενήλικες για να ΄ναι αποτελεσματικοί στη ζωή τους πρέπει να ΄χουν φαντασία για να επινοούν εναλλακτικές λύσεις.

Για πολλά χρόνια ταξίδευε μέσα στους αιώνες από στόμα σε στόμα. Η πρώτη καταγραφή παραμυθιών έγινε το 16ο αιώνα. Γνωστοί συλλογείς παραμυθιών οι αδελφοί Grimm που ονειρεύτηκαν παραμύθια ικανά να συμβουλεύουν. Έκαναν νοηματικές και υφολογικές παρεμβάσεις, πράγμα που σχολιάστηκε πολλές φορές και όχι πάντα με θετικό τρόπο.

Θεμελιωτής του σύγχρονου παραμυθιού είναι ο H. C. Andersen.

Στις μέρες μας που οι πληροφορίες τρέχουν, το παραμύθι συνεχίζει να χρωματίζει τον κόσμο με τα δικά του χρώματα. Φωτίζει το όνειρο των παιδιών, νανουρίζει την ψυχή τους. Τα παιδιά μπαίνουν ευχάριστα στη μαγική αυλή του, πίνουν απ΄ την κρυστάλλινη πηγή της αλήθειας του, λυτρώνονται με την αποκατάσταση της δικαιοσύνης.

Στο χώρο του σχολείου, το παραμύθι γίνεται αφορμή για συζήτηση και αναδιήγησή του και, με έναυσμα το παραμύθι πραγματοποιούνται δραστηριότητες που προάγουν πνευματικές ικανότητες των παιδιών. Ιδιαίτερα ελκυστική και ευεργετική στα παιδιά είναι η δραματοποίηση του παραμυθιού.

Είναι γνωστό πως τα παιδιά λατρεύουν το θέατρο. Όταν υποδύονται ρόλους απελευθερώνεται η φαντασία τους, μαθαίνουν να πειθαρχούν, να ελέγχουν τη συστολή, το φόβο, το άγχος. Όταν τα παιδιά παίζουν το παραμύθι παρασύρονται από την αύρα του, τα χρώματα, τις μυρωδιές του.

Η ολοκλήρωση του ανθρώπου ξεκινά από την καλλιέργεια της ψυχής. Όλοι συμφωνούμε σ΄ αυτό. Και μια ολοκληρωμένη ψυχή γνωρίζει τα όριά της, τα συναισθήματα που βιώνει και πώς να τα ελέγχει. Ένας από τους στόχους του σημερινού σχολείου είναι ο μαθητής να οικοδομήσει τον εσωτερικό του κόσμο.

Το παραμύθι προσφέρει ένα ευχάριστο ταξίδι. Η βιωματική προσέγγισή του όμως κάνει το μαθητή να ξεδιπλώνει την ψυχή του, να εκτονώσει αρνητικά συναισθήματα. Συγχρόνως ο μαθητής βιώνει διαχρονικές, αθάνατες αλήθειες γάργαρες από τις πηγές του καλού, του δίκαιου, του ωραίου.

Και όταν περάσουν τα χρόνια ενήλικας πια, μπορεί όταν πέφτει η αυλαία και σβήνουν τα φώτα να αναγνωρίζει μέσα του ένα μικρό χαρούμενο παιδί. Για να δίνει φως και άνοιγμα στη ζωή του και όχι άγχος και αγωνία. Κι έτσι, ζει καλά και το όνειρο καλύτερα!

Βιβλιογραφία

Μένη Κανατσούλη, Εισαγωγή στη θεωρία και κριτική της παιδικής λογοτεχνίας.