Μια πρόβα η ζωή.
Μια πρόβα και μια βόλτα.
Μια πρόβα όλων των ονείρων που κυοφορεί η ψυχή μας στη βόλτα μας στον κόσμο.

Εκεί που αφήνουμε αποτυπώματα στην άμμο κι απλώνουμε τα δάχτυλα στον ουρανό, για να χαράξουμε τις άγραφες λέξεις μας στο βαθύ άλικο του δειλινού.

Σε μια τέτοια πρόβα, βρεθήκαμε κι εμείς καλεσμένοι από το Μορφωτικό και Πολιτιστικό Σύλλογο Αγγελοχωρίου, με πρωτομάστορα τον κ. Βαγγέλη Μίχο, για να ζήσουμε μια πρόβα ονείρου με γνήσια αποτυπώματα στην άμμο και δάχτυλα πάνω στα πλήκτρα του πιάνου και στο βάμμα του ουρανού.

Έξω απ το μικρό σπίτι του φύλακα της Αλυκής, στο χωριό των Αγγέλων, ο ουρανός όριζε στο κάδρο του ορίζοντα άλικα περιγράμματα ανθρώπων, γλάρων, πεύκων και κριτάμων με φόντο τον Όλυμπο και τα Πιέρια, σκηνοθετώντας την έλευση της νύχτας που θα άπλωνε τα πέπλα της στα ασπρόμαυρα πλήκτρα του μοναχικού πιάνου.

Κι όταν ο ήλιος έκλεισε τα μάτια δίνοντας το σκήπτρο σ’ ένα φεγγάρι σαγκουίνι, η μαύρη δαντέλα της νύχτας στροβιλίστηκε γύρω από τις αναμμένες δάδες και πύρωσε τα δάχτυλα του Πέτρου Σατραζάνη, που ξύπνησε τις νότες του περήφανου πιάνου.

Μια πρόβα η ζωή…
Μια πρόβα που ο καθένας γίνεται σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και ενορχηστρωτής για να φτιάξει το παραμύθι του και να συντελέσει μέσα του, την προσωπική παραμυθία – παρηγοριά του.

Μια πρόβα υψηλής και πολυτελούς απλότητας δίπλα σένα φάρο έξω από ένα απλό σπιτάκι, στο τέρμα του πουθενά μα και του παντού εν τέλει, συνοδεία αγγέλων και αστεριών, είχαμε την ευλογία μα και την τιμή να ζήσουμε.
Ευχαριστούμε τους συντελεστές για το δώρο και την ελπίδα της πρόβας του προσωπικού μας παραμυθιού.
Αντίδωρο δικό μας η ευγνωμοσύνη, οι λέξεις και οι εικόνες μας…

Κείμενο: Irene Lardoutsou-Courti
Φωτογραφίες: Χρυσόστομος Κούρτης (Tommy Courtis)

Δείτε το εξαιρετικό άλμπουμ: