Λέξεις στο φως. Λέξεις με προσανατολισμό το φως, τη ζωή, την εσωτερική χαρά που είναι αποτέλεσμα του προσωπικού αγώνα.
Κείμενα που διασαλπίζουν τη δύναμη και την ομορφιά της ζωής με τρόπο σεμνό, απτό και εύληπτο σε μια εποχή με πεσιμιστική τάση, που υποδαυλίζονται αποδομιστικές διαθέσεις στην κοινωνία που επιδεικνύουν την εναντιότητα των περιστάσεων, αποδέχονται τη φαυλότητα, ιεροποιούν το μίσος, διατρανώνουν το θυμό, νομιμοποιούν την ασχήμια και οδηγούν στην εξασθένιση κάθε ιδανικού.
‘Ένας πρωτότυπος διάλογος -με διαλογικούς εταίρους τα ίδια τα κείμενα- ξετυλίγεται προσδιορίζοντας το έρεισμα στον αναγνώστη ώστε να ευαισθητοποιήσει τη βούλησή του.
Η αμοιβαία σύγκλησή τους λειτουργεί ως μια ιστορία -βιωματική- όπου ο αναγνώστης μπορεί να ανιχνεύει τον εαυτό του, να τον ανακαλύψει ή να θέσει ερωτήματα που η απάντηση δίδεται μόνο με την απόφασή του ν΄ αλλάξει εκείνος -εκείνο- που μέχρι χθες του φαινόταν αδύνατο.
Βηματισμοί στη ζωή, λοιπόν, βηματισμοί μικροί ή μεγαλύτεροι από και προς την ομορφιά της ζωής.
Θέση λόγου παίρνουν στη συνέχεια οι βηματισμοί στο χρόνο. Κάθε ηλιοβασίλεμα και μια ανατολή. Κάθε χειμώνας και μια άνοιξη. Κάθε σταύρωση και μια ανάσταση.
Κατακλείδα οι προσωπικές αναμνήσεις. Μικρά στιγμιότυπα που έδωσαν νόημα στην ύπαρξη, έκτισαν τη βάση για μια πορεία προσανατολισμένη στο ιλαρό φως της αγάπης για τον εαυτό και το συνάνθρωπο κοινωνώντας το ανεκτίμητο δώρο της ζωής.
(Από το οπισθόφυλλο)
Ας φύγουν όλα.
Εγώ θα περπατήσω στις άδειες ακρογιαλιές, θα μαζέψω κοχύλια, θα αφήσω το γαλάζιο της θάλασσας να με συνεπάρει. Θα κοιτάξω τους μακρινούς μου ορίζοντες με της ελπίδας τα μάτια κι ας δακρύσω. Θα ανοίξω το βιβλίο μου σε νέες σελίδες χωρίς να κοιτάξω πίσω· ο σελιδοδείκτης μου δείχνει πάντα το παρόν. Θα ανοίξω τα χέρια για να αγκαλιάσω τη μέρα.
Ας φύγουν όλα.
Εγώ θα πάρω άλλο μονοπάτι αδιάβατο να περπατήσω. Κι ας χαθώ. Τι κέρδισα περπατώντας σε λεωφόρους ανοιχτές ψεμάτων;
Ας φύγουν όλα.
Τον ήλιο μου θα αντικρίσω κατάματα. Με αμέθυστο και τοπάζι, θα ζωγραφίσω τελείες και παύλες στο γκρίζο. Από μακριά η ελευθερία μου γνέφει…ακολουθώ παίρνοντας ανάσες μικρές, ζωογόνες…και χαμογελώ!
Τιμή:12.00€
Σελίδες:150
ISBΝ: 978-960-615-160-6
Εκδόσεις: Αρμός
Η συγγραφέας
Η Αγγελική Γιαννοπούλου γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας.
Σπούδασε ελληνική φιλολογία, ψυχολογία και ιστορία της τέχνης.
Εργάστηκε ως καθηγήτρια φιλόλογος.
Άρθρα της, δοκίμια, ποιήματα και διηγήματα έχουν δημοσιευτεί σε ιστοσελίδες: HomoUniversalis, ThessalonikiArt and Culture, Fractal, Με ανοιχτά βιβλία, AlfaVita.
Είναι παντρεμένη και έχει τρεις γιούς.
”Εγγενής δυσκολία η αυτοπαρουσίαση. Αποφεύγοντας τα στερεότυπα και το…φλερτ με το ναρκισσισμό αποστασιοποιούμαι όσο είναι δυνατόν για να δώσω με ακρίβεια κι ενάργεια το περίγραμμα μιας αληθινής ζωής.
Γενέθλια μέρα ένα καλοκαίρι του 1963. Οι Μοίρες ήρθαν όπως πάντα ακάλεστες μα πανταχού παρούσες κι άφησαν δώρα. Στην πορεία της ζωής μου τα άνοιξα άλλοτε με βιάση κι αυτοακυρώθηκαν, άλλοτε με περισσή προσοχή και καρποφόρησαν.
Ακολούθησα τα γνωστά μονοπάτια των σπουδών Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, Πανεπιστήμιο και στο τέλος της διαδρομής βρέθηκα να αφήνω πίσω μου ό,τι δε με ενδιέφερε, ό,τι δε με γοήτευε, ό,τι επιβαλλόταν de facto , μα λάτρεψα την τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις της και εργάστηκα με εφήβους. Δίδαξα και διδάχτηκα.
Συνοδοιπόρος μου και σύντροφος ο άντρας μου και η ευτυχία να ακούσω τη λέξη ”μαμά” από τους τρεις γιους μου. Στις πιο ήσυχες ώρες η κατάδυση στον κόσμο των βιβλίων από μικρή ηλικία μου έδινε την πληρότητα που χρειαζόμουν για να ισορροπήσω ανάμεσα στην ευτοπία μου και τη δυστοπία μου.
Συνέχειά της η δική μου καταγραφή σκέψεων ιχνηλατώντας στο φως και στο σκοτάδι με μόνο προσανατολισμό τους μακρινούς μου ορίζοντες καθώς οδοιπορώ βιώνοντας στιγμές πνευματικής ζύμωσης κι αιφνίδιων εμπνεύσεων. Τώρα ψιθυριστά σας μιλώ για τα ακριβά μου αισθήματα …να μη χάνουν το άρωμά τους”.
