(…)

-Δε γνωρίζει κανείς παρά τα πράγματα που ημερώνει, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα στα εμπορικά. Καθώς όμως δεν υπάρχουν εμπορικά που πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θες ένα φίλο, ημέρωσέ με!

-Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

-Πρέπει να έχης μεγάλη υπομονή, αποκρίθηκε η αλεπού. Θα καθίσης πρώτα κάπως μακριά μου, έτσι στο χορτάρι. Εγώ θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου κι εσύ δε θα λες τίποτα. Τα λόγια είναι που κάνουν τις παρεξηγήσεις. Αλλά, κάθε μέρα, θα μπορής να κάθεσαι λιγάκι πιο κοντά …

Την άλλη μέρα ήρθε πάλι ο μικρός πρίγκιπας.

-Θά ‘ταν πιο καλό να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι λόγου χάρη, στις τέσσερις το απόγευμα, εγώ θ’ αρχίζω από τις τρεις να είμαι ευτυχισμένη. Όσο θα περνάει η ώρα, τόσο εγώ θα νιώθω και πιο ευτυχισμένη. Στις τέσσερις πια, δε θα μπορώ να καθίσω και θα τρώγομαι· θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε και νά ‘ναι, δε θα ξέρω ποτέ ποια ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα καλά της … Σε όλα χρειάζεται κάποια τελετή.

Απόσπασμα από το διάσημο βιβλίο “Ο Μικρός Πρίγκιπας” του Antoine De Saint-Exupery, Εκδόσεις Ηριδιανός, μτφ. Στρατή Τσίρκα, σελ. 71