Λένε πως αν σε αγγίξει μια νεράιδα με το μαγικό της ραβδί, σου κλέβει το μυαλό και τριγυρνάς έκτοτε μισότρελος στα δάση και τις ρεματιές για να την βρεις…

…λέω πως αν σε κοιτάξει κατάματα μια Πριγκιπέσα την οποία οι Μοίρες όρισαν να ανταμώσετε πριν ακόμη γεννηθείτε, σου κλέβει το Λογικό και σε κάνει να τριγυρνάς μερόνυχτα στους δρόμους των ανθρώπων για να την ανταμώσεις έστω και μια στιγμή, να βεβαιωθείς πως δεν ανταμώσατε απλά σε ένα Όνειρο…
το αντάμωμα των φλογισμένων από Πόθο βλεμμάτων, είναι η Ύψιστη μορφή ερωτικής συνεύρεσης, είναι η σύνδεση δύο ψυχών.

Το βροντοχτύπημα της καρδιάς, τα ιδρωμένα χέρια και το αίσθημα του ιλίγγου είναι τα συμπτώματα του εμφράγματος, του έρωτα και του φόβου.
Το πρώτο μπορείς να το αποφύγεις αν είσαι προσεκτικός… το τρίτο μπορείς να τιθασεύσεις αν είσαι σωστά εκπαιδευμένος.
Μα τίποτα, απολύτως ΤΙΠΟΤΑ, δεν μπορείς να κάνεις για το δεύτερο… σε χτυπάει τόσο απρόσμενα που δεν προλαβαίνεις καν να το συνειδητοποιήσεις.
Και βρίσκεσαι να έχεις «κολλήσει»…

Έρωτας είναι να φεύγεις…
και να πονάς δύο φορές περισσότερο από Αυτήν που αφήνεις πίσω.
Οι δυνατότεροι και πιο αληθινοί έρωτες είναι οι καταδικασμένοι.
Με το να μην φθείρονται στον Κόσμο της Ύλης…
παραμένουν ονειρικά Ιδεατοί.

Στο Παιχνίδι του Έρωτα δεν υπάρχουν νικητές ή χαμένοι.
Υπάρχουν μόνον ηττημένοι.
Και ίσως, ίσως, να είναι αυτοί οι κερδισμένοι…

Έρωτας είναι όταν δεν την βλέπεις μπροστά σου, να την βλέπεις παντού γύρω σου.
Αγάπη είναι να μη φεύγει από το μυαλό σου…
Έρωτας είναι να έχει φύγει με το μυαλό σου.

Ο Έρωτας, όπως και τα όνειρα, είσαι σαν την φωτιά.
Αν δεν τρέφεις συχνά την φλόγα τους…
θα σβήσουν.

Οι ιδανικότερες ιστορίες αγάπης είναι αυτές που δεν ξεκίνησαν ποτέ.
Γιατί μένουν για πάντα ιδεατές…
Τα πιο βαριά λόγια, είναι αυτά που δεν ειπώθηκαν ποτέ.
Γιατί θα σε βαραίνουν πάντα…

Τα πιο αξέχαστα φιλιά, είναι αυτά που δεν δόθηκαν ποτέ.
Γιατί θα τα φαντασιώνεσαι πάντα…
και δεν μπορείς να «ξεκολλήσεις» από την γεύση των χειλιών τα οποία δεν έχεις πραγματικά γευθεί.

Η λυδία λίθος του Έρωτα δεν είναι η στιγμιαία Ηδονή που προσφέρει η Παρουσία…
μα, η αβάσταχτη Οδύνη που συνοδεύει την Απουσία.
Έρωτας είναι να νιώθεις λύπη όταν λείπει…

Η Απουσία είναι κάποιες φορές η εντονότερη Παρουσία, κατά τον ίδιο τρόπο που η Σιωπή μπορεί να γίνει η δυνατότερη Κραυγή…
Η αξία ενός ανθρώπου ορίζεται από το πόσο επώδυνη γίνεται η απουσία του. Ακόμη και ένα λεπτό συνύπαρξης με έναν άνθρωπο-κομμάτι της Μοίρας μας «σημαδεύει» την ζωή μας και όταν αυτός ο άνθρωπος βγαίνει από αυτήν την ζωή, πόσο μάλλον με βίαιο τρόπο, ένα κομμάτι από τον ίδιο μας, τον ΑΛΗΘΙΝΟ, Εαυτό αποκόπτεται.

Ένας δεύτερος Εαυτός μας που θα ζει μια παράλληλη ζωή κάπου Αλλού…

Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος, Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας, από την ποιητική συλλογή «Στιγμές»