Η γνωστή σε όλους μας Κωνσταντίνα, χωρίς ενδοιασμούς και δεύτερες σκέψεις ανταποκρίθηκε πρόθυμα στο κάλεσμά μου και μέσα από μια όμορφη και φιλική συζήτηση, απάντησε αβίαστα στις ερωτήσεις μου.

Είναι μια καλλιτέχνιδα αυθεντική, συνειδητοποιημένη, με πολλές ευαισθησίες και αισιόδοξο πνεύμα που από την πρώτη της φράση η μελωδική φωνή της έχει το χάρισμα να εκπέμπει ζεστασιά και να νιώθεις άνετα μαζί της.
Την ευχαριστώ από καρδιάς για τον χρόνο που μοιραστήκαμε και της εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσει να δημιουργεί καλλιτεχνικές επιτυχίες και να προσφέρει ανιδιοτελώς όπως μονάχα εκείνη ξέρει…

-Γεννηθήκατε στην Κύπρο, στη Λευκωσία και σταδιοδρομήσατε την καριέρα σας στην Ελλάδα. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε στα πρώτα σας βήματα;
Ξεκίνησα πάρα πολύ μικρή, σε ηλικία 15 χρονών με αποτέλεσμα ότι δυσκολίες και να αντιμετώπιζα, τις έβλεπα σαν παιχνίδι. Σε αυτήν την ηλικία δεν λαμβάνεις σοβαρά τα προβλήματα που βρίσκεις μπροστά σου. Τελείωσα τις 2 τελευταίες τάξεις του σχολείου στην Ελλάδα. Αντιμετώπισα βέβαια στην αρχή κάποια προβλήματα με τη γλώσσα και συγκεκριμένα με τη διάλεκτο. Επιπλέον το σύστημα της Κύπρου ήταν διαφορετικό από της Ελλάδας.

Παράλληλα έκανα σπουδές στο ωδείο “Κώστας Κλάβας” και η πρώτη μου δουλεία ήταν στην Πλάκα, στο “Θεμέλιο” μαζί με τη Χαρούλα Αλεξίου και τον Γιώργο Νταλάρα. Τέλος υπήρχε μια αντιπαράθεση και από την πλευρά των Ελλήνων και από την πλευρά των Κυπρίων, μιας και τότε ήταν η περίοδος που είχε γίνει το πραξικόπημα. Το ίδιο περίπου κλίμα υπήρχε και στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

-Έχετε συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως η Χαρούλα Αλεξίου, η Μαρινέλλα, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος, ο Γιάννης Πάριος, η Άννα Βίσση. Ξεχωρίζετε κάποια συνεργασία, κι αν ναι γιατί;
Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποια συνεργασία, γιατί κάθε μία σου δίνει και κάτι διαφορετικό. Εννοείται ότι τα πρώτα χρόνια, πριν ξεκινήσω να κάνω δισκογραφία, όλες αυτές οι συνεργασίες ήταν σχολή για μένα.

Κάθε νέος τραγουδιστής που δουλεύει με τους παλαιότερους έχει να πάρει αρκετά πράγματα. Έχω συνεργαστεί σχεδόν με όλους, αν θα ξεχωρίσω ήταν την περίοδο που είχα πολύ μεγάλη επιτυχία δισκογραφικά και συνεργάστηκα με τρεις κυρίες, την Πόλυ Πάνου, την Καίτη Γκρέη και τη Μαίρη Λίντα. Ήταν συνεργασία σταθμός στην καριέρα μου.

-Η αγάπη ακόμα ζει! Το τραγούδι με το οποίο συμμετείχατε στη EUROVISION το 1983. Πως νιώσατε; Τι αποκομίσατε;
Το τραγούδι είχε γράψει ο Σταύρος Σιδεράς, ο οποίος μου έκανε πρόταση να έχω και εγώ συμμετοχή ως ντουέτο και πραγματικά ήταν πολύ μεγάλη τιμή και πολύ καλή εμπειρία που σίγουρα μου προσέφερε πάρα πολλά. Το τραγούδι ήταν ένα εξαιρετικό κομμάτι το οποίο έχει αγαπηθεί από τον κόσμο σε ενορχήστρωση του Μάικ Ροζάκη, αλλά και αργότερα το 1997 όταν έστειλα δικό μου τραγούδι, το οποίο τραγούδησαν τα αδέρφια μου με τίτλο “Μάνα μου”, ήταν ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα, γιατί είχα μεγαλύτερο άγχος.

Μπορεί να μην έβγαινα εγώ στη σκηνή, αλλά συμμετείχα ως συνθέτης και βίωνα από τα παρασκήνια όλη αυτήν την αγωνία. Πήγε πάρα πολύ καλά το συγκεκριμένο τραγούδι, ήταν πολύ ωραίο κομμάτι, όμορφα ενορχηστρωμένο και τα παιδιά που το τραγούδησαν ήταν εξαιρετικά.

-Έχετε δηλώσει, αν και είναι οφθαλμοφανές, ότι ήσασταν πολύ αφοσιωμένη στη δουλειά σας. Πάντα οι συνεργασίες σας ήταν προσεγμένες και η εικόνα που δίνατε στον κόσμο, ήταν άψογη, πράγμα που απαιτεί χρόνο. Νιώθετε να χάσατε κάτι;
Δε νομίζω ότι έχω χάσει κάτι. Πάντα έβρισκα το χρόνο να κάνω όσα ήθελα, ακόμα και τα χόμπι μου. Μου αρέσει πάρα πολύ ο αθλητισμός και κάθε φορά έκανα και κάποιο διαφορετικό άθλημα. Σίγουρα ήταν εποχές που δουλεύαμε 6 και 7 ημέρες την εβδομάδα, ήταν άλλα χρόνια τότε, ήμασταν πιο δημιουργικοί, είχαμε πολύ μεγάλες δυνάμεις και ήταν και ανοιχτοί οι ορίζοντες.

Όταν ήθελες να δημιουργήσεις κάποιο δίσκο, είχες το ελεύθερο να ασχοληθείς όσο ήθελες και οι εταιρείες μας παρείχαν τα πάντα για να ετοιμάσουμε μια δουλειά έτσι όπως εμείς θέλαμε. Σίγουρα παίζει ρόλο και η ομάδα που σε πλαισιώνει στο να βγαίνουν τόσο όμορφα πράγματα. Παραγωγός μου ήταν ο Παναγιώτης Μαθιέλης ο οποίος ήταν σύζυγος μου, και είχε λόγο και εμπειρία, όποτε είχα και μια καθοδήγηση πάρα πολύ σωστή.

-Πολλά από τα τραγούδια σας, πλαισιώνουν το ρεπερτόριο των καλλιτεχνών και ακούγονται κατά κόρον στα νυχτερινά μαγαζιά. Πως νιώθετε;
Νιώθω πολύ όμορφα, νιώθω περήφανη γιατί οι επιλογές και ο τρόπος που δουλέψαμε ήταν πολύ καλός. Μετά από τόσα χρόνια μπορώ να πω ότι είναι τραγούδια τα οποία έχουνε μείνει. Δεν αγαπήθηκαν μόνο τότε, αλλά αγαπιούνται και τώρα και αισθάνομαι πολύ περήφανη για αυτό. Να ξέρεις ότι μέχρι να ολοκληρωθεί ένα τραγούδι, πάντα λέγαμε ότι θα μπορούσε να γίνει καλύτερο.

Και σίγουρα αυτό που μου έχει μείνει και το γνωρίζω πάρα πολύ καλά είναι ότι στη φάση της δημιουργίας, ακούς διαφορετικά ένα τραγούδι και προσπαθείς να δεις τι μπορεί να γίνει καλύτερο, τη μπορείς να διορθώσεις και εφόσον το έχει ακούσει εκατομμύρια φορές, όταν βγει χρειάζεται να περάσει πολύς χρόνος για να το ακούσεις και να νιώθεις ευχαριστημένος.

Ακούω τώρα το τραγούδι “Σαν τριαντάφυλλο” που έχει κάνει επανεκτέλεση η Ελεονώρα Ζουγανέλη και θυμάμαι την αγωνία της Τασούλας Θωμαΐδου για το στίχο, την επιμονή που είχε να με διδάξει πως να χρωματίσω τη φωνή μου, την αγωνία για την ενορχήστρωση και φυσικά κάνω σύγκριση πως δουλεύαμε τότε και πως δουλεύαμε τώρα. Διανύουμε την εποχή της δύναμης της ταχύτητας. Όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα σε αντίθεση με τη δική μου εποχή που είχαμε άπλετο χρόνο και δουλεύαμε διαφορετικά.

-Τι θα λέγατε στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική; Τι να προσέξουν; Ποια η συμβουλή σας;
Ανοίγεις ένα πολύ μεγάλο θέμα. Σίγουρα για τον καθένα είναι διαφορετική η προσέγγιση. Δεν μπορώ να πω μια γενική συμβουλή. Πρέπει οπωσδήποτε να έχουν ταλέντο για να ξεκινήσουν κάτι, να έχουν όραμα να αγαπάνε πολύ αυτό που κάνουν, αλλά δε φτάνει. Γιατί; Γιατί δε βοηθάει η εποχή τα νέα παιδιά.

Έχουν αλλάξει τόσο πολύ τα πράγματα, οι εταιρείες ψάχνονται πως μπορούν να προβάλουν ένα έργο και δυστυχώς σε αυτή τη μεταβατική περίοδο οι νέοι δεν μπορούν να προβληθούν. Σίγουρα και λόγω της πανδημίας, ακόμα και εμείς δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε πολλά πράγματα. Δεν μπορώ να τους πω ότι είναι ένα επάγγελμα που μπορούν να το ακολουθήσουν και να μπορέσουν να ζήσουν, τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Προς το παρόν ας δουλέψουν το ταλέντο τους όσο περισσότερο μπορούν.

-Ποια η γνώμη σας για τα μουσικά reality. Τι μπορούν να αποκομίσουν τα νέα παιδιά που οραματίζονται να γίνουν τραγουδιστές;
Είναι αυτήν την εποχή ο μόνος τρόπος για να προβληθούν και αν έχουν κάποια καλή πορεία μέσα στο show και το διαχειριστούν σωστά μετά, ίσως καταφέρουν κάποια πράγματα. Λέω όμως και πάλι ότι πρέπει να περιμένουμε, να δούμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση και να δούμε πως θα κινηθούμε όλοι μας, αφού περάσει η πανδημία. Νομίζω ότι αυτήν την εποχή έχει “ακυρωθεί” το επάγγελμά μας, δεν είναι δηλαδή ο κατάλληλος χρόνος για ένα νέο ξεκίνημα.

-Η φιλία στις μέρες μας, θεωρείται πολύτιμη. Υπήρξε η δυνατότητα ή η ευκαιρία να δημιουργήσετε δεσμούς φιλίας με άτομα του χώρου;
Πάντα υπήρχαν για μένα πολύ όμορφες σχέσεις. Όταν τελειώνει μια σεζόν, μπορεί ο καθένας να τραβάει το δρόμο του και να κοιτάει την καριέρα του, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ο χρόνος να γίνουν κολλητές φιλίες, παρόλα αυτά έχω δημιουργήσει πολύ όμορφες σχέσεις μέσα στο χώρο. Οφείλω να ομολογήσω ότι πέρασα πολύ καλά με τους συναδέλφους μου, υπήρχε μεταξύ μας σεβασμός και κάθε φορά που έχουμε την ευκαιρία να πορευόμαστε στον ίδιο δρόμο, κάνουμε παρέα και ερχόμαστε πιο κοντά.

-Κάνοντας σήμερα ένα flash back και ατενίζοντας σαν παρατηρητής την καλλιτεχνική σας πορεία, θα αλλάζατε κάτι;
Δε θα μπορούσα να αλλάξω κάτι, γιατί την κάθε επιλογή μου την έκρινα ανάλογα με το σκεπτικό μου τη συγκεκριμένη περίοδο και σίγουρα έκανα αυτό που έλεγε το ένστικτό μου. Δεν ξέρω αν ακολουθούσα κάτι άλλο αν θα με έβγαζε σε καλύτερο δρόμο ή σε χειρότερο. Οπότε δε μετανιώνω και δε θα άλλαζα κάτι.

-Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; Ετοιμάζετε κάτι καλλιτεχνικό;
Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και βάζω με την ομάδα μου διάφορα πλάνα πιστεύοντας ότι παρόλη τη δυσκολία της εποχής, κάτι από όλα θα γίνει. Κυκλοφόρησε πρόσφατα από την MINOS EMI το νέο τραγούδι μου με τίτλο “Μη φέγγεις ζηλεύω”, ένα υπέροχο ταγκό που μπορείτε να ακούσετε μέσα από το youtube και όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες, σε στίχους και μουσική της Τασούλας Θωμαϊδου, η οποία μου έχει γράψει πολύ μεγάλες επιτυχίες, όπως το “Μια Ελλάδα φως” και μάλιστα άμεσα ετοιμαζόμαστε να κάνουμε και το βίντεο κλιπ.

Επιπλέον αυτές τις ημέρες ολοκλήρωσα ένα τραγούδι, αφιερωμένο στα παιδιά με ειδικές ικανότητες το οποίο φέρει τίτλο “Αντιπέρα όχθη” και ετοιμάσαμε το βίντεο κλιπ στην Κύπρο όπου μαζί με τα παιδιά χρησιμοποιώ και εγώ την νοηματική γλώσσα για να παρουσιάσουμε τον ραδιομαραθώνιο της Κύπρου που γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε συνεργασία με το ΡΙΚ υπό την κρατική αιγίδα, μια πολύ ωραία προσπάθεια για τη συγκέντρωση χρημάτων για τα παιδιά που έχουν ανάγκη.

Μια κίνηση που δίνει ελπίδα και μας κάνει και εμάς πιο δημιουργικούς σαν καλλιτέχνες. Τέλος έχω κάποια πλάνα για εμφανίσεις το χειμώνα οι οποίες θα γίνουν αν το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Το μήνυμα που θέλω να δώσω είναι ότι πρέπει να είμαστε ενωμένοι, γιατί ο διχασμός μόνο κακό μπορεί να φέρει. Αυτό το ξέρουμε πάρα πολύ καλά, άνθρωποι που έχουμε ζήσει το διχασμό, που έχουμε ζήσει ένα πόλεμο και έχουμε δει εμπράκτως τι μπορεί να φέρει μια τέτοια κατάσταση.

Όταν διχάζεται ο λαός, πολλά δεινά μπορούν να συμβούν.