Και έρχεται η στιγμή που φωνάζεις άι σιχτίρ και γεμίζει η ψυχή σου χαρά!

Δε σκέφτεσαι τις ψεύτικες ευγένειες και να συντηρήσεις τη μάσκα του «καλού παιδιού», το οποίο πρέπει πάντοτε να ανέχεται τα πάντα, να περιμένει τα πάντα, να υπομένει τα πάντα.
Αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο, δεν μπορεί πια να καταπιέζεται για να ευχαριστιούνται οι άλλοι.

Και γυρίζεις την πλάτη διότι δε σε νοιάζει πια ποιος σε υπολόγισε και ποιος όχι. Ποιος άνοιξε την αγκαλιά του για σένα και ποιος όχι. Ποιος σε γουστάρει και ποιος όχι.

Απελευθερώνεται η ψυχή σου; δεν πονάς πια αν ο άλλος σου φέρεται έτσι, σου μιλάει έτσι, σε αντιμετωπίζει με αυτό τον τρόπο. Σταματάς να ασχολείσαι και βρίσκεις την υγεία σου. Ο άλλος είναι αυτός που είναι και εσύ είσαι αυτό που είσαι. Ούτε θυμώνεις, ούτε αγανακτείς, ούτε προσπαθείς να βρεις εξηγήσεις. Απλώς, έτσι είναι.

Φεύγουν πια όλοι από μέσα σου; η ψυχούλα σου πια, μπορεί να ανασαίνει ελεύθερη, όπως το σώμα που απελευθερώνεται από το δηλητήριο του φιδιού.

Και έρχεται αυτή η στιγμή, η ευλογημένη, που φωνάζεις ένα άι σιχτίρ και φεύγουν τα βαρίδια της ψυχής σου. Τα αφήνεις όλα στο παρελθόν και κοιτάζεις το μέλλον που σε περιμένει γεμάτο χαρά.
Και έρχεται εκείνη η στιγμή που την ευτυχία σου δεν την εξαρτάς από ανθρώπους έξω από εσένα; γιατί τώρα καταλαβαίνεις πια πως χρειάζεσαι εσένα για να είσαι καλά.

Αλαφραίνει πια η ψυχή σου όταν τα μαργαριτάρια της ψυχής σου δεν τα πετάς σε χοίρους για να τα κατασπαράξουν; αυτό δεν είπε και ο Χριστός;
Μη δίνεις άλλους θησαυρούς της ψυχής σου σε πλανόδιους μικροπωλητές; μη γεμίζεις τον εαυτό σου παράπονα, διότι όσο περισσότερο αφήνεσαι στους άλλους, τόσο πιο μετέωρος γίνεσαι.

Να αφήνεις τον εαυτό σου που και που ελεύθερο, να γαληνεύεις το μέσα σου.. πες και ένα άι σιχτίρ να ηρεμήσει η ψυχούλα σου…

Γράφει η Μαρία Σκαπαρδώνη